Дали ми е до годините или некако светот води натаму - опкружен сум со луѓе кои немаат време, ама онака баш немаат време, дури и жал да те фати. Се најдов во некоја дискусија за книги и како тоа луѓето читаат пократки работи затоа што веќе немаат време, затоа што општеството е едноставно такво, модерниот начин на живот е брз, итн итн. Ми текна на најновата книга на Георги Господинов - Сите наши тела. Расказите му се големи отприлика колку еден фејсбук статус. Во едно интервју вели дека луѓето не дека немаат време, туку немаат концентрација да прочитаат нешто подолго. Но тоа, кога ќе се постави така, изгледа невкусно, да немаш концентрација, никој не би сакал тоа да си го препише себеси па така поубаво е да се каже дека се нема време. Кога случајно дискутирам нешто за гледање или читање најчесто го добивам одговорот еј абе немам баш време периодов. (не дека не се случува, али истиот одговор е од истите луѓе и „периодот“ им трае цел живот). Или кога ќе падне некој божем договор кафе да пиеме, да се собериме да изгледаме една утакмица, абе шо знам немам баш време, и ова доаѓа од луѓе кои буквално не прават ништо и знам дека не прават, чмаат на инстаграм, гледаат шугави клипчиња од базфид со оние уште поретардирани наслови „татко на денот кој ќе ви го освои срцето“ а тоа е всушност еден обичен дечко кој е кабожен да испржи јајца додека го пази бебето. Инстаграм има опција да видиш колку време поминуваш на апликацијата дневно и на другар му покажа околу 2 часа, исто колку времето што е потребно за да се изгледа еден филм или за да се прочита Глувци и луѓе. Од друга страна, мислам дека со тоа „немање време“ потсвесно и си придаваме некаква важност, си ја китиме онаа замисла за нас во која секогаш сме успешни, и поради тоа што сме успешни, ние немаме време за нешто друго освен нашиот претприемачки стив џобс успех, затоа што модерниот начин на живот е таков, бескраен недостаток од време во кое не правиме ништо.
Од кога чистачката е хигиеничарка? Од кога куварот е ШЕФ? Од кога работењето на каса е продажен сектор? Има уште еден куп вакви зборови/професии што имаат грациозни имиња, а само 10 години пред тоа се сметале за нешто што е најдолно/најлошо/најмизерно? До кога овој клет македонски народ ќе се пали на нешто што е скапо, само поради тоа што чини многу пари? Зошто се преплаќаат ручеци во ресторани, што не вредат за таа цена, ни па се вкусни, а за количина да не правиме муабет. (Некој ќе рече, не е работата да се најадеш, ама не е па ни да платиш 290 денари порција тестенини, чијашто количина е иста со онаа кога ги имаш изедено макароните дур пробуваш дали се сварени). Зошто нешто што има поголема цена одма викаме дека е подобро, и се чувствуваме подобро? Имам еден куп луѓе, пријатели и познаници кои патат од овој синдром, и мислам дека треба да се третира како сериозно психичко пореметување, а не да се смета како добра особина. Луѓе што не знаат ни две чисти од телефони, одма знаат дека баш тој ајфон е најдобар (само пошо е 35000, нит му знаат перформанси нит ништо). Одма знаат кај треба да се јаде и да се сликаат тие квази јадења препорачани од ШЕФОТ, кои чинат по 350 денари? И до парите ми е, ама и не ми е до парите ако сметам дека вреди. Ќе рече некој, амбиентот,услуга,ова-она. Овој народ нема толку пари (и стварно не знам од кај ги наоѓа) за да јадат само у Барбакан, у Скај Бар, у Пелистер, у Воденица? До кога ќе трае ова?
((
чекаш 4 саата за да дојде печат да ти удри госпожата таму зошто само таа била со овластувања и си ги заклучила печатите. Па и извод од трансакциона а имаат со пратката залепена фактура колку изнесува пакетот 
Другите 2-30 што нели демек колеги се од исти сектор, дремат како мисири цела смена. Ставките што ги наплаќаат ти се па ај да не почнувам, некој друг ден.
