[zEUs];2657606 напиша:
Од кај толкава сигурност за тоа што е добро, а пак што е лошо?
Искуство, искуство и само искуство.
Само тоа може да ни посочи што е лошо, а што добро.
Инаку, никој не може да е доволно сигурен.
Да не се повторувам, имам напишано погоре.
Се е резултат на искуството.
Од каде знаеме што е добро, а што лошо? Што не учеле како мали или пак што не учела религијата?
Никој не може да те научи што е добро што е лошо.
Иако сите ќе ме истепаат сега вејеќи дека попуштаат пред некој, тоа го прават затоа што некој има наметнато авторитет пред нив, не заради попусливост или хуманост.
Страхопочитта е јака ствар, но со тек на време избледнува.
Или пак тоа што све проаѓале низ животот? Но ипак за сите ли едно исто може да е добро или лошо?
Ако јас сум прошла нешто лошо во животот, за кое некој смета дека е добро, нема јас да бегам подалеку од луѓето кои извршуваат некаква функција, а тој да се здружува со тие луѓе?
Можно е за одредена група на луѓе извесна работа да е добра или лоша, НО, нема шанси за сите луѓе.
Ние сме шест билиони луѓе на земјата и сите имаме различни мислења, различни ставови, различни укуси едноставно не можемо сите да бидемо исти.
Ако сите имаме различни ставови и мислења, светот би отишол во неповрат, би се војувало секој ден.
Луѓето се групираат според своите ставови, мислења, интереси.
Насекаде постојат социјални групи, никој не живее сам.
Точно, постојат луѓе што размислуваат различно од останатите, но и таквите, барем еден на сто илјади, постојат.
Никој не е единствен, посебен.
Па таке не можемо други да овбинуваме дека тоа што го прават е лошо или пак е добро. Ако е за нас тоа добро тогаш не значи дека и за нив е добро. А и од каде ние толку сигурни дека тоа нешто навистина е добро. Од каде ? Не можемо да биде сигурни што е правилно, а пак што е.
Кога ти нешто лошо си искусил, би сакал некој друг да поминува низ истото?
Никој не е попаметен од нас самите па да ни каже што е добро, а пак што лошо да се прави.
Самите ние си знаеме. Со тек на време ќе одлучиме... Кои се вистинските вредности во животот? За што живееме? Што сакаме да правиме, а што не ? (а не што е правилно, а што не)
Понекогаш.. Не си знаеме самите.
Не е причината „ние си знаеме“.
Боли што некој имал повеќе искуство од нас, што истото на нас што ни се случува некој го поминал.
Или не?
Гордоста не дозволува да послушаме нечиј совет во врска со доброто и лошото.
Тоа е, луѓе, мислат дека се најпаметни, а и самите се потпираат на инстинкти.