- Член од
- 20 мај 2007
- Мислења
- 1.139
- Поени од реакции
- 153
За мене не е непристојно да се биде директен, зашто и јас спаѓам во таквите луѓе. Подобро искрен непријател, отколку лажен пријател велат...
Е па ако не сфаќа некој индиректно, тогаш преоѓаш директно. Ама сепак треба да се внимава на пристапот, не треба грубо да се настапува, особено ако е нешто сериозно.без навреда крејзи ама има некои кои не сваќаат што сака да им каже другата страна индиректно која не ретко кажува :ама змц штрц па добро у право си
Има некогаш ситуации каде што треба да ги отераш у пм некои
И сеа дрвење одоколу некогаш е знак на немање храброст и улижавање
(но не секогаш)
Зашо би се навредил ако ме лажеш? Ако ме лажеш онда не те ценам, а воопшто не ме интересира шо ќе кажат луѓето шо не ги ценам.Зависи до личноста на која се кажува вистината, како таа тоа го прифаќа.
Јас прифаќам искреност. И сметам дека нема да си непристоен ако ми кажеш твое искрено мислење директно. Би се навредила повеќе ако ме лажеш.
Ако некој се навредува и ме смета за непристојна што јас искрено му кажувам критика ете нека е, мене ми е баш гајле. Тој губи што не ја увидува реалноста веднаш, не сум јас виновна. Кога тогаш ќе свати дека сум била во право. Па и да не свати нека си живее во свој свет. Јас моето сум си го кажала и сум била искрена.
Сите знаеме луѓе што го кажуваат директно тоа што го мислат и исто така знаеме дека многумина тоа го сметаат за непристојност.
Дали овие два поими можат да се изедначат?
Дали вие некогаш сте биле окарактеризирани како непристојни само затоа што сте го кажале директно тоа што го мислите?
Дали секогаш треба убаво да го “спакуваме“ зборот пред да го кажеме?