Можеби тоа мие најголема мана-не знам да ги скријам емоциите,премногу сум отворена личност,и едноставно неможам да скријам ако сум срекна,тажна,загрижена,сакам да го поделам со другите,но понекогаш сметам дека така е и подобро!
Зошто да се затвараме во себе,зошто да не ја споделиме тагата или среката со најблискте личности на кои им веруваме???Зошто да ги потиснуваме емоциите или солзите,да се правиме посилни ли??поиздржливи???непобедливи и непоразени???Кого лажеме така,само САМИТЕ СЕБЕСИ!