- Член од
- 24 април 2008
- Мислења
- 10.652
- Поени од реакции
- 11.875
Јас никогаш не сум рекол дека треба да се откажеме од Европа.Првиот момент кога ќе се откажеме од Европа и нејзините вредносни норми (читај германските) ние ќе се претвориме во диктатура. Помека потврда нема значение.
Потоа ни следи војна, со поделба по етнички линии.
Видов како беше во 2001, ќе биде пак исто.
Европа е континент, а сите кои живееме на истиот тој континент сме европејци, единствен начин да се откажеме од тој континент е да го напуштиме, односно да се преселиме.
Од друга страна, Европската Унија и тоа како само не ни треба.
Немаме ама баш никаква потреба од тоа да бидеме дел од нова европска империја, можеме да си живееме исто како и Швајцарија, речиси 100 години е неутрална и не е дел ни од НАТО ни од ЕУ, па сепак и понатаму постои, иако исто како и Република Македонија не излегува на море, затворена е од сите страни.
Германски норми ?
Зарем тоа е поентата на ЕУ ?
Е па, тогаш значи во право се грците кога плукаат по германците, два пати во 20-от век Германија се обиде да се наметне како најголема и најмоќна сила во Европа и во двата наврата изгуби.
Војна со поделба по етнички линии ?
Во ред, и тоа нека се случи, јас немам ништо против тоа да се испоколеме меѓусебно, но така што никој нема да си го пика носот во колежот, во 2001 извојувавме воена победа, но западот си го пикна носот во војната поради што истовремено претрпевме и политички пораз.
Нека има војна, ќе се испоколеме, но на крајот тој кој ќе остане жив ќе биде големиот победник, а светот ќе мора да го прифати таквиот исход.
Турција така си ги има решено своите проблеми после Првата Светска Војна, со поразот во војната и распаѓањето на Отоманската Империја, во Турција се случила граѓанска војна во која западот не си го пикал носот, односно не завзел страна, по што турската република предводена од Мустафа Кемал Ататурк извојувала победа во граѓанската војна, Турција била стабилизирана и најпаметно останала неутрална во Втората Светска Војна.
Се разбира, не смеат да се заборават егзодусот на грците во Анатолија и геноцидот врз Ерменците, но на крајот турската република си ги израмнила своите сметки со своите непријатели, а сето тоа завршило така затоа што западот не си го пикал носот во граѓанската војна во Турција.
Да беше така во 2001, денес не ќе постоеја ни Охридскиот Рамковен Договор, ни промените во преамбулата на Уставот на Република Македонија, со кои македонскиот народ од конститутивен народ стана само една од етничките заедници кои ја сочинуваат Република Македонија, не ќе се случеше територијалната реорганизација на локалната самоуправа по етнички, наместо по економски и социјален план, а Али Ахмети и целата негова банда, а можеби и бандите на Арбен Џафери, Мендух Тачи и на Имер Имери, денес ќе беа или надвор од Македонија, или во затвор, или мртви.
Но бидејќи западот си го пикна носот во војната во 2001, потсетете се, два хеликоптера на НАТО влегоа од Косово и спуштија контејнер со оружје, муниција и лекови наменети за Ахмети и неговата банда, НАТО до денешен ден го негира ова, но ветераните од војната одлично помнат што виделе и дека Ахмети и неговата банда пружале жилав отпор за да македонските војници не стигнат до контејнерот, токму поради ваквото мешање на трета страна во локален конфликт, извојувавме воена победа, но претрпивме политички пораз.
Нека има војна, јас немам ништо против, на крајот или ќе излеземе како победници, или ќе бидеме мртви, но западот нека не си го пика носот во таа војна, нека не остави сами да победиме или сами да изгинеме.