Познато чувство.. вкусот на пораз
од една страна живот, од друга страна образ
ко два лика во борба, во потрага по свој пат
секој човек индивидуа во кантата со отпад..
искуството е лек, некогаш е рак рана
ме полни со гнев, но ме научи да сакам!
видов работи што не сакав, љубев каде не треба
се заколнав пред себе дека нема пак!
но пак и пак емоции ме јебат
срцето штом надвладее мозокот негде бега
се бори, стега, бара да доведе ред
но тонам, тонам.. и се така во недоглед!
лутам ко лудак, наивен а лукав
тотално прост кога емоции се будат
зборам за чувства.. дали слушна се'?!
дали ти одговарам сега прерачунај се!!!