еве ексклузивно копирам неколку исповеди...
Cekoram, a spomenite mi naviraat bidejki nema delce od ovoj grad koe ne go posetivme. Nema edno edinstveno katce vo koe ne otidovme, sakajki da go skrieme ona neizrecenoto pred drugite. No, nikogas ne uspeavme da go skrieme od nas. Nasata kratka vrska. Toa prekrasno uzivanje, tie emocii. Zarem ne ni bea prekrasni januarskite noki koi gi pominavme zaedno, gusnati, baknati? Na siot toj stud koga edinstvena toplina ti bev samo jas? Na site pominati casovi na telefon, beznacajni i slatki razgovori. Tvoite baknezi koi sekogas go razgoruvaa moeto telo. Pogledi vo temnata soba, so blaga svetlina od nekolkute sveki koi gi zapali za da me iznenadis. Za celata atmosfera, za se sto se trudese za da me pridobies. Prekrasnite zvuci na “Nikoj kako tebe ne baknuva” i tvojata cvrsta pregratka. So tebe se cuvstvuvav kako skolka, nezno mlitavo telo zastiteno od tvojot oklop od ljubov, uteha i ubavi zborovi. Pritisnati eden do drug, gi slusavme nasite srca kako bijat vo izednacen ritam. i odendas... eden den... se se smeni. Vo pocetokot tolku i ne zabelezuvav, bidejki bev daleku, daleku. Razmisluvav za toa kako ke ti kazam deka te sakam. Go zamisluvav momentot koga po cela sedmica povtorno ke se videvme i sakav da ti recam deka te sakam, iako ne bev sigurna vo toa. Sepak, bev spremna da se potrudam i da se osiguram. Po moeto vrakanje nekolku dena se bese vo red. Povtorno bevme zaedno, se galevme, se miluvavme, guskavme i baknuvavme. A sega... ne sme zaedno, ne komunicirame, ne se gledame... Jas sum tazna. Ne znam sto se slucuva so tebe i so tvoeto srce. Nisto ne znam... Izgubena sum vo spomenite za najubavite denovi od mojot zivot... pominati so tebe.
и уште една...
? Никој! Никој нема да биде подобар од Него. Никој не може да предизвика сомнеж кај мене. Тој стана најголемото уживање за мене. Секоја средба со него ја консумирав како да е парче чоколадна торта. Самиот момент на средба ми беше вкусната основа, меко тесто со сладок шербет. Поздравувањето со него и лесниот бакнеж во образ беше оној фил, мазен и кремаст. Разговорот секогаш го примав како ситни парченца чоколадо, оризови снегулки или пак сецкано суво овошје. Прекрасниот шлаг беа искрите кои летаа околу нас. Покрај Него се чувствував исполнето и среќно.