@divine : Нешто за СВП
Какиче
Какичено раснит,
се истават смело од земјана,
погледвит нервозно кон сонцено
и велит:
Кај ојш мор кај ојш Сончко,
палав низаеден?
Не се смеј ќе те опра,
светлинана ќе ти ја сопра!
Ќе те иставам од небоно веќе да не греиш,
не туку ми се смеиш.
Авазмажи малу место за облакон весел,
да иставит малку појќе дожд.
Не туку ми свети сиот,
не биди лиот.
Цела природа те молет,
да ни пуштиш малу пролет.
Сончко се подзамисли малу,
со носо одмавна луто,
и на какичено му се обрати круто:
Кај ојш бе, кај ојш лиот,
што туку ми се контиш сиот?
Сега ќе ти пушта малу ултравиолетов сноп,
ќе те оштета мор, ќе те прата в гроб!
Сончко се вцрви сиот
во лицено се вџаши,
истаде сноп јак,
какичено го спраши.
Јули 2005, Ахрид