Дневнико на НЕА
Ф саботата вечерта ми беше ногу чуден. Најдехме се на чаршијата на кафе. Јас си помислих оти сам јас за това крива шо се е па напурлил, оти пред да се најдеме бех јас до една другарка нешчо, па малку закаснех ка се најдехме на чаршијата. Ама он па нишчо не искоментира.
Пробах нешчо да почнеме да муабетиме ама незнам шо беше работата, никак да разговараме като свет и рекох му да идеме до ресторанто горе, барем на мира да си прајме муабет. Ојдехме до Мрс, седнахме, и он па истата песна, па нешчо нече да ми дума. Јас покушах да го орасположа малку, ама џабе. Почнах да си мисла оти сам јас крива затова шо е таков денеска. Питах го шо му е, а он ми одговара оти това нема веза сос мене, ама одговоро баш и не ми беше кат шо треба.
Ф колата ка се вршчахме на дома му рекох оти го ногу искам, а он нишчо не ми продума, само ме чукна по рамото малку и толку. Не знаех јас ка да го објасна неговото понашање, барем да ми речеше оти и он ме иска, ама он нишчо не рече! Јас почнах да се секирам. Куга стигнахме дома јас вече почнах да си мисла оти он че ме остави. Уше еднаш пробах да почнеме да разговараме като свет, а он си пушчи телевизоро и нишчо, кадга не ни постоа и като стварно да е готово измеџу нас.
И нишчо јас се налутих и му рекох оти че ида да си легна. После десет минути се качи и он и си легна до мене. Баш се изненадих, ка почнах да го милувам и он ми врна сос истото и водихме љубоф. Ама нешчо ми беше ногу однесен. Исках да се сооча вече сос ситуацијата и конечно да си напрајме еден муабет, това сам го заслужила барем, а он заспа. Јас заплачах и плачах се додека не сам заспала. Незнам вече шо треба да направа.
Сигурна сам оти мисли на некоја друга. Живото ми стана катастрофа за еден ден!
Дневнико на НЕГО
Денеска репрезентацијата игра и изгуби. Нервозен бех цел ден. Ама барем ебах денеска!
