Ваша поезија!

[Ljupco]

Нокта која сите ги успива
неа ја буди
и повторно ја раѓа
онаа иста светлина
која утрото ја успива и гаси.

Нејзиниот живот е таков
Умира за
повторно да се роди.
Осамена мегу многуте,
Мала а сепак голема,
Блиска а сепак далечна,
во бесконечниот и
безвременски простор.
Таква е ѕвездината судбина.

Понекогаш сјајот
на другите ѕвезди ја ослепува,
и ја прави немокна
да ја види сопствената убавина
која зрачи и плени.
Погледот и талка
таму некаде долу
во водените широчини
од кој го гледа само
нејзиниот блед одраз.
Чиниш сака да потоне
во морските длабочини
И да изгасне.

Осаменички живот во мракот.
Таква е ѕвездината судбина.

Нестрпливо го чека утрото.
Првата зора ја гали и успива,
и дава сон,
и дава живот.

Утрото кога сите се будат
Таа сонува за нов живот.

......teraj dalje...samo inspiracija i toa e toa...:helou:

 

[Ljupco]

Don't have my own God,
don't have a rhyme,
I just have this undefined feelings
That guarantee a perfect crime.

I'm growing older,
with every written letter,
and this night I wonder-
will the voice whisper in my ears?
Does he know that I'm dying?
Does he matter?

Take my innoscence as a teardrop,
as a rose in her bloom,
Silent night,and a sound of silence,
oh,such an empty room.

Never needed the stars...

I just need your skin
to linger on mine,
don't matter the dark,
for me,it works just fine.

Bitter whiskey,
and a woman on my bed.
Uncover the bruise on her face,
read from her lips,
seams that everything is said.

...wooow...epten me bendisa dinamikata na tetstot...original...po moj vkus...mangupski i so mnogu komparacii i chustva...

 

[MorrisonKA]

Губитникот бладач

Во земјата сува
обрасната трње и бруќе
обземена срамна Гадост
прекриена маски
оние истите
на вашите бедни фаци
се стори дупка,
троскот на огнена молња.
А, јас пробував
да го скријам
да го удавам
тој проклет жар
во морето Ништожност
каде среќно пливаме сите.
Напразно се,
јас сум Губитник.
Та пламна од мене
се стори жежок јазик
налик пламен гром
и удри в долот Ништожие.
Но, јас немам сила
да го пробијам
сиот тој ѕид
изграден од нечистотија
и изџвакана мрша.
Го градевте мили
со векови долги,
го градеа и вашите
прадедовци драги.
Не, јас немам сили
милост и љубов
како Оној.
Јас сум смртник
без никаков план во џебот
и револуционерна мисла,
само уморен бладач
кој напразно бдее
над сопствениот гроб
и очајно бара насмев
во вашите студени лица.

 

[Ljupco]

FOR A ROSE

So tripping thought pure beauty read
in study of that which, past poets said
give definition ? ... fear to tread !
as giving some confuse i said...

And in conclusions I heard poor start
for the body read had stolen heart
and rang the words of those great man
challenges , illusive most taken...

As with the best comes much eternal
and owned in manner most paternal
to take and stir from normal view
so ferment fascination for you...

And should said text be for a rose
you'll find within deeper repose
deeper still the words equation
in the merry melds an elation.

 

[Avoid The Void]

There she is again,
on the cold floor she cries
being sick of everyone's lies.
Holding her head in her hands so tight,
cursing this dark and lonely night.
There is no peace she found
since he left without a trace, a sound.
She can't take the pain anymore,
she don't care about her life,
so with a wish to die,
tonight she reaches for the knife.
Lying on the ground,
with scars so painful and deep
she's whispering his name
as the last tear falls down her cheek.

 

[Kvendolin]

Средба

(од архивата есен/зима 2005 )

Неговиот насмеан и срамежлив поглед,
мојот насмеан,
и нашминкан поглед;
се поздравуваме,
не ја вадам ракавицата,
не ја вади ракавицата,
неговиот стисок на мојата
рака,
значи ли нешто?
или тој со секоја така се поздравува
оваа зима...

 

[Сатори]

Ме заеба,
те заебав,
се заебавме.
Ебење,
секс,
ебење,
јас, ти,
некој друг,
некоја друга,
ебење,
секс,
ебење,
мозок,
ебење,
оргазам.
Ебење,
се заебав.

 

[Raziel]

Заљубени
запушени
луѓе
брзаат
опаа
во тавчето
дечиња будали
си играат со гилотиња
упс јажето
опаа
главчето.

 

[*БоРовИнкА*]

Vistinska ljubov

Dlaboko vo mene
dlaboko vo mojata dusa
na krajot od moeto srce
postoi edna malo katce
koe e polno so ljuobv
koe zraci so sila
koa me ispolnuva so sreka.
Katce vo koe zivee
edna iskrena ljubov
edna vistinska ljubov
koja me raspolozuva
koga sum tazna,
koja mi dava soveti
koga sum izbezumena,
koja me islusuva
koga mi treba nekoj da me cue
i koja me svaka
koga toa mi e potrebno.

Toa e najtoplata ljubov
ljubovta od vistinski prijatel
ljubovta koja e najiskrena
ljubovta koja od den na den
se poveke se zgolemuva
se poveke ne doblizuva
ljubovta koja dava se,
a ne bara nisto za vozvrat,
osven da bide vozvratena....

Toa e vistisnkata prijatelka ljubov...

 

[Maryah.C]

Крвава болка



Пат во неповратноста

Упрно чекориш
Соблечи ги чевлите
Почуствувај ја болката под нозете

Врела крв жубори насекаде
Трња , кал
Тишина , спокој
Продолжуваш и паѓаш

Нозете ти откажуваат
Како нож ги отсекува
Застануваш пред последната станица
Смртта

Веке е доцна..
Соочи се со болката ..
овој пат сам..

 

[MorrisonKA]

ЈАС И МОЈОТ ОКСИМОРОН

Напишав сонет
ни малку близу
до оние на Петрарка.
Лебдеше оксиморнот
над хартијата жолта.
Сал миг го фатив
го држев в рака,
бев горда многу.

Наеднаш го снема
се стори џад
беличок со мирис блуткав.
А, хартијата под мене
ја слушнав како ждригна.
Предавничка мала
го голтна сиот,
сиот мој Оксиморон.

Гладна беше, кутра
со желудник празен
се спротистави храбро
зошто мораше баш
мојот оксиморон?

Сега немам
ни сонет ни оксиморон
само хартија празна
со апетит голем,
здрав стомак
и гасови во
дебелото црево.

 

[Сатори]

Глумците поети

Проплака мед додека дојде до искуство,
потрошени години и солзи,
на некое време кое не беше нејзино,
време кое ја уби.
Живееше на темни места,
преполни со шприцови полни со нечисто жолтило.
Сцената на Сонцето,
е голема,
полна со различни актери и глумици.
Полна со воздишки по наркомани,
илузии на страници на поети.
Ѕвездите покрај огледалото се спуштија,
дадоа малку сон,
ја убија,
глумците и поетите,
не за на овој свет.

 

[MorrisonKA]

Проплака мед додека дојде до искуство,
потрошени години и солзи,
на некое време кое не беше нејзино,
време кое ја уби.
Живееше на темни места,
преполни со шприцови полни со нечисто жолтило.
Сцената на Сонцето,
е голема,
полна со различни актери и глумици.
Полна со воздишки по наркомани,
илузии на страници на поети.
Ѕвездите покрај огледалото се спуштија,
дадоа малку сон,
ја убија,
глумците и поетите,
не за на овој свет.

Прекрасно

мојот коментар:

Проголта безброј камени зборој
воздишката туѓа за миг
нејзина беше.
Ја лулаше ветрот
низ времиња далечни,
а нејзиното време
пусто се стори.
Жедна за мисли,
илузии многу
луѓе умираа околу.
Некои умираа од љубов,
некои ги згази пијан возач,
некои од преголема доза,
некои од кобен скок од авионот,
други во доживотна робија
во царскиот свој павилјон.
А, таа
за свои патишта нема
ја уби зборот
се уби сама.

 

[Сатори]

Прекрасно

мојот коментар:

Проголта безброј камени зборој
воздишката туѓа за миг
нејзина беше.
Ја лулаше ветрот
низ времиња далечни,
а нејзиното време
пусто се стори.
Жедна за мисли,
илузии многу
луѓе умираа околу.
Некои умираа од љубов,
некои ги згази пијан возач,
некои од преголема доза,
некои од кобен скок од авионот,
други во доживотна робија
во царскиот свој павилјон.
А, таа
за свои патишта нема
ја уби зборот
се уби сама.

Како добро ме прочита, во секоја моја песна се убивам...тоа е и целата поента.:helou:

 

[Сатори]

Живеење во хистеричен свет,
неколку зборови напишани на тестатура,
неколку искуцани лаги,
промашени букви.

Ти сервирам ладно предјадење,
малку повеќе сос и иронија,
за да не се насети вкусот на лажна симфонија.

Секс и експлицитност на масата,
на столот,
и секаде каде што твојата рака може да допре,
или мојата,
малку зачин во песната.

Се што некој чека,
е на клупата во паркот,
со кутија цигари.