Ваша поезија!

[даки]

[FONT=&quot]ЉУБОВНА МАГИЈА[/FONT]

[FONT=&quot]Бели пеперутки летаат[/FONT]
[FONT=&quot]самовили весело оро играат,[/FONT]
[FONT=&quot]млада невеста на кладенец излегла[/FONT]
[FONT=&quot]вода да наточи сува уста накваси.[/FONT]

[FONT=&quot]Тивка музика од ветрец се слуша,[/FONT]
[FONT=&quot]шепоти шумата,гранки за блага молитва спремаат[/FONT]
[FONT=&quot]на млада невеста благослов и дадат,[/FONT]
[FONT=&quot]младо момче што го љуби,срце,душа од љубов изгори.[/FONT]

[FONT=&quot]Млада мома нажалено гледа[/FONT]
[FONT=&quot]тажни зборови зборува, солени солзи рони[/FONT]
[FONT=&quot]што пари нема венчален фустан да спреми[/FONT]
[FONT=&quot]што пари нема весела музика да засвири.[/FONT]

[FONT=&quot]Не тажи момо убава ,ти солзи не рони,[/FONT]
[FONT=&quot]пеперутки на твоето тело ќе слетат[/FONT]
[FONT=&quot]венчален фустан од бели крилја сошијат,[/FONT]
[FONT=&quot]ветрот музика од твои долги коси ќе свири.[/FONT]

[FONT=&quot]Сите пеперутки долетаа,бел фустан сошија,[/FONT]
[FONT=&quot]ветер со долга коса се играше,волшебна,тивка музика,[/FONT]
[FONT=&quot]самовили весело оро заиграа,младо момче намамија[/FONT]
[FONT=&quot]љубовна магија во млади срца засадија.[/FONT]

[FONT=&quot]Даница Петровска[/FONT]

 

[Самара Морган]

Замина тивко , како што впрочем и живееше...Замина и остави болка во сите кои те сакаа...Замина и ми го остави моето срце да крвари по моментите поминати заедно во смеа , во тага , во радост , во болка...Сега...немам со кого да ја поделам оваа болка...Твоето име повеќе никогаш нема да ми се појави на мсн и да ми напишеш : „Чао мала“ , никогаш повеќе нема да ми пристигне порака со содржина : „Оди си дома , малолетничкееее!!!“
Зашто ти? Зашто Роберт ти?
Седам овде , далеку од тебе...Утре е твојот погреб , а јас нема да можам да дојдам и да се изнаплачам како што плачевме заедно...Нема да можам да се насмеам наскоро...Непребол...Немилосрден е овој живот ... те зема тебе...
Замина како крадец во ноќта , никогаш повеќе не враќајки се...Но , остави трага , толку длабока , што ни најголемата длабочина неможе да се спореди...Како секој наш момент да ми прелета пред лицево денов...Неможам да се помирам со фактот дека повеќе те нема...Не сакам да заспијам , бидејќи утре е најтешкиот ден...Утре треба да се збогуваме засекогаш...Душата ми е завиткана во црно...повторно мрак пред очиве...И кога ќе ги склопам те гледам тебе и таа твоја чудесна насмевка која можеше да го стопи секој лед на мојава ладна душа...Ти беше еден од ретките кои ме знаеа која сум всушност јас...без маска на лицето...Ги знаеше моите чуства , кои нерадо ги откривам на сите...Ме знаеше мене и ме прифати таква каква сум...Плачам Роби...те немам повеќе...те загубив тебе , загубив дел од себе...Неможам повеќе...Се предавам на темнината која ми ја завитка душава во црно , ме опустоши и останав да седам сама во мракот и да те оплакувам тебе...Никогаш нема да престанам да плачам...Ми недостигаш...Како ли ќе живеам јас без тебе??:nesum::nesum::nesum:

 

[Duduk]

Ретарди ли се ретарди
Бадијалџиски маки големи.
Ноќе пукај петарди
Дење јади смоки солени

:salut:

Сам сум во ноќта пуста,
ко осамен којот во магла густа,
ти се уби,едноставно те снема,
но,ти си жива а
смртта мене ме зема.

Додека горам
во огнената река,
ти уживаш
над тревата мека.

Ти си во Божји раце,
некаде во рајот.
Јас во темнината
мрачна,на крајот.

Ти си ангел во вечниот зрак,
а јас демон во вечниот мрак.

Ти си убава,благословена
и светла,
а јас проколнат
со Божјата клетва.

Тој суд страшен
бескрајно е суров,
но,тој нема да ја сопре
нашата љубов

:salut:

Доста од мојата "КОМИПОЕЗИЈА" ..
Еве нешто посериозно...
:helou:

 

[Johnny Stulic]

NoName

Стравот е само увертира во секојдневието
Т-Воловите се психички бариери до стравот
Подведена глава е само после сирената
Сивилото што не сублимира е дел од нас
Погрешна перцепција е само филозофски термин
Лелек,болест и прифаќање
Страст,секс и болести
Виножито не постои
Уште помалку трансформација
Староста не е привилегија туку последица
Дебелината не ужаснува туку говори
Нема време за држење дистанца
уште помалку да спелуваш име
Бодликава жица не содржи крв
Палмите не се супстанција од прашина
Чекорам,одам,потам а најмалку гледам
Верувам е лоша интерпретација
Љубовта уште полоша

 

[Сатори]

Серпент
​

Возбудена го гледам знакот на светлата кожа
во форма на славеј загушен од сопствената песна,
бил толку будалест,
намамил змија,
што сега задоволно го јаде на мојата рака.

Поданичката на адот тромаво се лизга,
апе, каса, се бори,
да донесе свежи, јадри тела,
трпезата да му биде убава,
наместена цела,
сонува за смртоносен отров,
орден,
да и признае Лордот дека е смела,
да ја обои црна, не бела,
зошто љубомората никогаш не течела низ нејзините вени,
само љубов кон вештината,
поклонување кон култот,
оставнината.

Серпентот се згрутчува во една дупка,
се бори за воздух,
зоштот Лордот без милост сака таква да ја гледа,
ја повикува,
ја гали,
ја бакнува,
да му прости зошто секогаш бил драматичен обожувател на драми.
Таа незаинтересирано слуша,
која е следната невина душа
што треба да ја измачува со смртоносните игли добиени на поклон,
за да почне Лордот да го слуша.

Кога ја сретнав,
ми ’сна да молчам,
да не барам помош од Бог
зошто него го нема,
да престанам да пеам како славеј
да ставам свет белег на левата рака.

Без сила и ум,
како штетник се наведнав пред наредбите на Лилит,
го убив и гласот во мојата глава,
не го заборавив ветувањето што тежи,
сега гравиран знак на серпент на левата вена лежи.

За навек.

 

[cernodrimski]

посететего блогот на Никодин Чернодримски и преземетеги неговите дела бесплатно кои се во пдф формат
http://sajberpoezia.blog.com.mk

 

[burn84]

Носталгична плажа

Спиеме...
По цели години само спиеме и сонуваме.
За нашите скриени перверзии,
за туѓите мисли разлеани во нашите глави.
За него и неа,
за небото и океаните,
за боите и гитарите
за секс со парите

Мирно лежиме
И се држиме со нашиот дух за рака
ја создаваме мелодијата на ноќта
тие ги топат нашите очи со солза и тага
тивко умираме заљубени на носталгичната плажа

Себично копнееме
за висината на облаците
и за дрогата од рајот
како на другата страна
го сакаме вкусот на туѓите солзи
што се за нас пролеани

Патот кон своето мистично разоткривање е пополочен со чуствата на другите...и секој ден кршиме дел од нечие срце.

 

[venera001]

Низ празнините​

На калдрмата од сеќавања

ме спрепнуваат празнините

од камените коцки

кои ги извадив

зашто ми ги глочкаа мисливе.

Успеав да те убедам дека

моето лудило е твое

и ја променив

бојата на твоите очи.

Утрото потоа,

ги измив соништата

од моето лице,

и си го исеков погледот

од рабовите на твојата насмевка.

Премалку зборови останаа.

Премалку за да звучат поврзано.

​

 

[Paranoik]

Frozen is your soul,
undesirable to me.
Creeping like a ghoul,
knitter of my destiny.

You seem to be so fine at first.
Obviously, i can't adjust
unexpected monster you turn into.

Overreacting like ll the fools,
latent into the bloody pools
devotion - you know nothing about.

Majesty, this time i will not bow,
abjuring your ability to rule now.
Nevermore under your control!

 

[Flirt]

The Dance

Crawling under my skin...
we sheared the road,
Dancing in to you...
the music only we heard,
...in perfect time, a perfect tune ... with perfect synch.

You followed me, I followed you...
do you want me, like I do...

Our cries loud, as bodies yield
as ageless passion demands it due...
knowing that you are there for me.

Dancing into you...
Crawling under my skin...
slowly, deeply...passion demands its due...
each driven on...
silence...never knew a melody like this before...
both knowing how this dance could end.

 

[Magwina]

Ludilo

Sedam pritisnata vo imaginaren prostor.
Se 4uvstvuvam kako zaloznik na sudbinata.
No,jas ne veruvam vo sudbina...
Probaj oseti...
Zaguslivo e.
Dali ova e igra?
Vreme e za spas.
Da puknat site demoni vo mene.
Da zivee egzorcizmot.
4ekor napred,pa uste eden...
Dva 4ekori.
Vreme e za renesansa.
Apsolutno e podobro vo ludilo
otkolku vo realnost.
Site velat deka ke umrat,
a jas uporno veruvam vo mojata besmrtnost.
Redosledot e poremeten.
Pa ni gjavolot veke ne bega od temjan.
I sepak kopnez poleka me vodi.
Ke prodolzam niz patot.
4ekoram bosa niz grubi sr4i.
Bolka do srz i stapala mizerni,
a kozata rasparana i krvava
mozebi ke potseka na visok dostrel.


Gledam ovde mnooogu poezija pa deka i jas ja obozavam MORAV da ostam del od mene...

 

[kat.<3]

It's not true this sweet illness goes away rapidly
I would jump off that star faded because of the sadness
in this urge to live and the haste to feel, I know I'm alive
Heartless nights when you won't have mercy and talk to the angels, someone will hear
Nameless nights that make the sky tremble where there is a way out
that takes you away from here in wonderful flight to a wonderful sea
It's been a lost fight
There is nothing that will cheer me up
not even an hour of violence to comfort by watching tv
The eyes above the clouds waiting for a light of an atomic dawn
Heartless nights when you won't have mercy and talk to the angels, someone will hear
Nameless nights that make the sky tremble where there is a way out
that takes you away from here in wonderful flight to a wonderful sea
and it feels wonderful being above a beautiful sea
Heartless nights that make the sky tremble where it's a way out
that takes you away from here
Nights abandoned at the last floor, nights lost on the stairs and nights gone bad
Nights without me above a beautiful sea
and it seems wonderful in a wonderful sea
Heartless nights indoors, nights that you cover up with cardboard
Heartless nights without me.[FONT=&quot][/FONT]

 

[Сатори]

Спаси ме
(Балерина)

Таинствена балерина урамена за декор,
поставена во златна рамка
со каиш полн боцки на вратот,
игра, се врти во воздух како самовила
дервиш обдарен со краснопис ја гледа
и завидува
трагичен крај и насилна смрт и предвидува.
Спаси ме!

Паѓа од синџирите на подот
галантно ја крши левата рака,
механички се насмевнува без да сака.
Маленко, брате,
сите заби ги продадов за да те најдам,
секоја коска за твојата убава кошула,
толку свилена, везена, чиста платина,
бела прашина.
Каде да танцувам ваква брате,
во сенаториумот, во твоите очи, ум,
измамена, заробена во слика,
наполнета со кал во сите дупки.
Па се крева на своите слаби, помодрени ножиња,
со крв, со гној, со фрустрација,
го бакнува Маленко во образ,
му остава дамка,
млада балеринка.
Спаси ме!

Телефонот прави врева,
некој чуден звук во внатрешноста на неговата глава,
патернот на затварање е секогаш ист,
никогаш не смее да има галама,
овој пат вресокот го заврши со удар,
мртва тишина, штама,
Маленко ја уби,
убавата играчка што му ја подари мама.

Ти реков,
спаси ја!
​

 

[Medea]

Саботна симфонија

Родителската единица е во паника
Цркна Телевизорот!
Каде ќе се гледа тенис, Рајска Бура и некоја друга сапунска драматика?
Мирис на мекици, Флитвуд Мек, соба во елегантен хаос.
Ништо не ми се средува.
Тој патува.
Јас мисли редам како тегли мармалад на полица.
Сабота како ден за новина и млеко во 6 наутро.
Трепки закачени на првиот зрак Сонце.
Чекам да ме одведе денов некаде далеку.
Се инспирирам од Се денеска.
Симфо, симфо нија.
Сабо, сабо, та.
Реденки на полиците....
Ден во жолти кадрици.

Се вртааааааааааааааааам....!

 

[Paranoik]

Surrending

Absolute purity of multi-dimensional dirt.
Generated into the spheres of solitude and celibacy.
A mind, filled with puzzled thoughts,
floating over the mist of knowledge.
Version of a heavenly hell, directly injected
into the veins of a withering body.
Disastrous, ominous, destructive foe,
attaching the cells of curiosity.
Inevitable voyager, greeting you with disease.
Virginity associated with the greatest sin.
As a child being recognized as the oldest living creature.
Water and a non-swimmer, fire and vast forests.
Combining in the flesh of a soul that is wondering;
Not yet discovered rule of attraction.
Nervously hovering above the missing hope,
and the lack of faith.
Filling all the voids with the kind of nothing, that remains.
Developing into a creature, miserable enough to be gone.
Destroying itself continuously by enduring anomaly of existance.

...Genuine conception about living
through the chaos...