Имам брат 4 години поголем од мене. И како шо некои тука си викаат дека ги мразат браќата/сестрите, јас не го мразам,туку ме нервира и ту јако. И кога не е во право,мора да е во право.Инает голем,мора се да е по негово. Го има полното право да седи на PC и истовремено да гледа ТВ,а кога спијат или да го исклучам PCво или да не штракам многу по тастатурава.
Секоја караница завршува со еден,два,три,четири бокса, недај боже јас да го удрам(сама да одам и да си се фрлам од тераса)..
Доста го критикував,сега следува доброто: Кога сум болна,секогаш е над мене. И во 3 сатот навечер станува за мене,за да ми вари чај. Да дознае дека некој ми има нешо напраено имат да го немат(јој ама реченица
) На моменти знае да ми напрај убав муабет,секогаш кога сме сами дома или кога едноставно на мама и е смачено од праење ручеци тој прави јадење(ко не го бива за брат,барем за то го бива). И за купување без негова консултација веќе не. Однапред ќе знајт шо не ми чини,шо ќе носам,шо не. И нормално како машко секош ми кажува шо ми стои убо,а шо не.
Ај доста беше..планирав само првиот дел да го пишам,ама во случај да прочита морав и вториот за да омекни.
Те сакам бато:back: