ова шо ви го пишам се има на стварно случено.
седми час , физика , прва смена , многу топло времето , не се седи и едно дете мисли што да излаже за да биде пуштен од часот.
часот завршува за 15 минути, сите спремни за дома а проф. испитува за оценка. и така по едно време, едно дете станува, го вади мобилниот и збори пред професорката "Kaжи тато.Што!?!? Баба умрела!? Леле ај одма идам дома!" (а нема веза ништо тој лаже само)
И оди кај проф. ја прашува ај ако може да ме ослободиш за тај час ,баба умрела. И проф. најверојатно насети дека лаже и вели "Ај те молам поседи уште десетина мин. завршува часот" - " Aма професорке.... баба умрела..." - " Јас стварно ми е жал, прими сочуство, али не можам да те пуштам"
И детето се враќа на клупа, со нажалено и скиснато лице. И по некое време вели " прати сеа шо ке се деси
". И станува, пушта мобилниот да му звони да го слушне професорката и на цел глас "Кажи тато.. Што?!?!?!? И дедо умрел!?!?!? ЛЕЛЕ професорке отидоф ја дома и дедо умрел! " , ја стави ташната на рамо и отиде