Ајде во еден пост да ви одговорам на сите, иако може ќе испадне долг и нема да го прочитате.:kesa:
Безусловна љубов, според мене, нема врска со поставување услови, туку значи да сакаш некого без оглед на околностите, по секоја цена, што и да се случи.
Таква љубов постои само помеѓу родител и дете (чак и тоа е под знак прашање), а не и меѓу партнери.
Не би се сложила во врска со тоа дека само родителот може да го сака своето дете без оглед на сите околности и без оглед што тоа дете може да му приреди. Има родители кои без причина си ги мразат децата, има родители кои со тек на време ги замразуваат поради тоа во што пораснале, а има и родители кои цел живот своите деца ги уценуваат за да им дадат тоа што им бараат. Колку често се случува да му каже родител на детето да учи за да му дава пари, да заврши со одличен успех за да оди на одмор, да не пуши и да биде најдобро од сите другарчиња за да го сака и сл? Често, нели?
За да сакаш некој безусловно, да се правиш слеп на глупостите што таа личност ги прави е малку или малку појше глупаво. Ако има некоја работа што ми смета, значи не е нешто големо или нешто што влијае на мојата љубов, ама ете ми смета и ако и кажам на љубената персона за тоа и ја замолам веќе да не го прави/збори/практикува тоа што ми смета, тоа е веќе некој вид на услов.
Ако сакаш некој кој ти прави глупости, значи дека тој не те сака и тоа од старт не е љубов. За таква "љубов" зборувате сите, па затоа ваљда не можете да ја замислите без услови, романтична, филмска и каква ли не.
Безусловна љубов според мене е да сакаш некого чисто и искрено,без оглед на маните,без оглед на околностите,да даваш љубов - без разлика дали е возвратена или не.
И тука би го кажала истото, а и би додала ... за да можеш да сакаш некого чисто и искрено, треба да го чувствуваш истото од другата страна.
Според мене има само еден услов. Тоа е условот за безусловна љубов кој бара да се има взаемна љубов, која понатаму нема да му дозволи на друг неважен услов да и засмета или да ја прекине. Всушност, нема да дозволи друг услов воопшто.
Вистинската љубов,онаа љубов,или ко што би рекла јас THE љубов е таа правата безусловна љубов.И може човек да ја доживее once in a lifetime,а може и никад да не ја најде.
Ако вистинската љубов е безусловна, а таквата е да се сака некој без оглед дали ја возвраќа истата, воопшто не е тешко да се најде. Секој може да сака некој кој не ја возвраќа љубовта. Еднаш во животот, а може ни тогаш, може да се најде само взаемна, безусловна и вистинска љубов.
Ај да ти појаснам. Јас сум ти дечко. Ја ебам другарка ти во слободно време, за разонода. Или, ги оставам смрдливите чорапи на твојата перница секој ден. Или, последните заеднички пари кои ни се за храна дома ги трошам во маалската биртија на пиво. Ти смета? Ќе ме сакаш и понатаму безусловно или ќе ми поставиш услов, или ќе ми раскинеш?
Фала ти што ме сакаш безусловно, ретки се таквите како тебе.
Ти ако си дечко на девојка која ја сакаш, нема да и ја ебеш другарка и, нема да имаш храброст да ја третираш како ѓубре со тоа што ќе и ги оставаш смрдливите чорапи на нејзината перница и нема последните заеднички пари, незаинтересирано да ги трошиш на пиво. Треба да те услови некоја девојка, за ти да не ги правиш овие работи? Или треба да имаш некоја за тебе принцеза, на која не само што не би и правел такви гадости, туку и од се` што знаеш дека сака, дупло поубаво би и правел?
Нема безусловна љубов. Факт е.
Љубовта и врската се компромис. Да, се прифаќате онакви какви што сте, ама нешто мора да се смени, мора да се постави некој услова за истава врска да опстои.
Компромис и услов не е исто. Башка, како тоа да се прифатиме какви што сме, ама сепак да се смениме? Или се прифаќаш или се менуваш, за да опстои само со услови, веќе никаквата врска.
Не постои безусловна љубов.
Во секоја љубов партнерите имаат на некој начин услови и договараат компромис.
Јас па никогаш не сум седнала со некој партнер да договарам каква ќе ни биде врската. И не дека сум зелена и ништо не сум преживеала. Сум живеела со човек со кого никогаш не сме си кажале кој што да прави, кој што да носи, кој колку да допринесува за врската и домот и сл. Кој како и кога можел му помагал и давал на другиот, без компромис, враќања, памтења и услови. Сепак, не се сите убави и вистински љубови само на филм.:smir:
Или кога ти кога ко пеперутка ќе се растрчуваш по дома да средиш или направиш нешто, а он фино загнезден ќе си лежи цел ден во пижами.
По мене само мајчината љубов може да одолее на сите несовршенства.
Ако веќе се има таков несмасен маж по дома, што треба да му се прави? Да се условува со развод, со неправење ручек, со земање на децата? Ако е таков, таков сме го земале и воопшто не личи на еден од мојата замисла т.е. за партнер кој ја сака својата сопруга и се грижи за неа и домот. И таквата ситуација е далеку од секаква љубов во домот, а уште подалеку од безусловна.
А исто е и со децата. Тие не лежат по цели денови во пижами, не кршат, не маваат по џеб? Тие сето тоа го прават дупло повеќе, па прашањето ми е, зошто тие не се отсакуваат и условуваат? Затоа што се сакаат, така како што не се сака сопругот. Е па тогаш, зошто тој брак?
Е баш така... како може без услови бе, никаде го нема тоа, ајде да видам некој нека ми докаже, и покаже дека ќе сака некој безусловно, и дека се ќе му биде рамно и нема да замерува и ќе го сака партнерот со сите негови попратни позитивни и негативни работи, ма немој, за тоа одма квичат и гитла...
Додека се нема таков човек, никој не може тоа да го тврди. Како што не можам јас да тврдам и докажам дека еден ден ќе се качам на авион. Страв ми е, не го барам, одбивам да го сторам тоа бидејќи не верувам дека ќе преживеам. Ама од кај да знам ... може ќе се убедам некако еден ден, ќе се качам и ќе дојдам тука на сите кои ми го тврделе спротивното да им потврдам дека патувањето со авион е најубавото нешто што ми се случило.:smir:
Па ако е безусловна љубов, ако ништо не им пречи и ништо не може да ги спречи да се сакаат, тогаш по таа ваша логика треба да трае вечно, не?
Па, да, логично е секако. Безусловната љубов според мојата дефиниција трае вечно.:back: