Јас не сум венчан во црква и не носам бурма. Јас и мојата сопруга склучивме брак во матично, каде што единствено и има смисол да се склучува брак.
Во црква се прави венчавка - таму не се склучуваат бракови.
Низ целава тема се карате поради мешање на поими.
Ти Дибек си склучил брак (си потпишал брачен договор) во матични и од таму ти издале документ ИЗВОД ОД МАТИЧНА КНИГА НА
ВЕНЧАНИ. И ти си венчан но само од службено лице матичар. Договорот си го потпишал пред двајца сведоци, кои што си можел и од улица да ги собереш и да им речеш да викат ДА на сите прашања што ќе ги праша матичарот.
Во црква попот венчава исто со двајца сведоци кои што мора да се обврзат да бидат КУМ и СТАРОСВАТ. Титулата КУМ во црква има сосема друго значење од онаа кај мафијата, но тоа е друга тема иако е многу битен момент од венчавката во црква.
Баш ме итересира како ги викаш ти твоите сведоци од венчавката во матично, сведок 1 и сведок 2.
Граѓанскиот брак е формално правна рамка во која се дефинираат улогите, правата и обврските меѓу брачните другари и едноставно е наметнат од државата за да подобро, полесно, функционира самата таа. (државата си ја олеснува контролата) (семејството е основна клетка на државата)
Ти како деклариран атеист и анархист самиот си признаваш дека си
принуден на тој чин.
Брак во матично според мене нема потреба да се склучува доколку семејството (заедницата на двајца) не вклучува деца. Двајца што се сакаат може да си живеат сами заедно колку им душа сака (додека им е убаво заедно) без тоа да го “озаконуваат“ и официјализираат.
Ако смејството вклучува деца (заедничи или посебни од едиот или другиот) таа заедница во голема мера е потребно да се официјализира пред државата.
Венчавката во црква за тие што веруваат дава друга димензија на предходно потпишаниот лист хартија кај матичарот.
Во црква освен материјалното поврзување, се потенцира и духовното поврзување на двајцата идни брачни другари.
Поради материјалистичкото општество во кое живееме, после склучувањето на брак двајцата партнери се придржуваат до некои морални норми од чисто материјална побуда. Ќе го цитарам едниот од серијата рулс оф енгеиџмент. „Душо никогаш не би те изневерил, ќе изгубам пола куќа“
Не е дека генерализирам но и од некои постови на темава се наметнува истиов заклучок. Атеистите се материјалисти.
Колку што го разбрав поставувачот на темава на него му прави дилема терминот БРАК.
Граѓански брак = материјални права и обврски.
Црковен (религиски) брак духовно поврзување на двајца.
Според него граѓанскиот брак е плагијат, односно украден, материјализиран, присвоен, како придобивка од религиите.
Јас делумно се сложувам со него и јас би ги поделил на семејства со деца и тоа да се вика брак, а граѓански унии договори и сл. за семејства без деца. Во овие вториве можат да се најдат (озаконат) и “загрозените“ од ЛГБТ групациите.
Семејсвото со деца сепак функционира на друг начин, отколку заедничкото живеење, уживање на двајца сами партнери.