Бидејќи веруваш во постоење на два засебни различни ентитети, тело и душа, кои можат на некој начин да се одвојуваат еден од друг, дали можеш да објасниш како воопшто доаѓа до интеракција меѓу нив?
Мислам, бидејќи се тие две засебни супстанции, како е возможно воопшто да има контакт меѓу нив? Дали местото на контактот е од душевна или телесна природа?
Еве вака јас ќе ти кажам па ти размисли. Гледаш дека јас не користам само тело и душа. Значи имаш тело и душа што се користи во религијата, свест и подсвест што се користи во психологијата и материја и енергија што се користи во физиката. Значи ова ти е исто само што религијата го објаснува од еден аспект, психологијата од друг а физиката од трет. Еве ќе ти објаснам од аспект на физиката. Енергијата е составен дел од материјата, значи материја без енергија не е возможно да постои па од таму ти доаѓа дека тело без душа не постои а исто и свест без потсвест. Телото ти е материја душата ти е енергија, свеста како што кажа ти преку сетилната перцепција го гледа материјалното и спрема него се води а подсвеста енергијата и спрема неа се води. Еве види прочитај разгледајги моите прдходни постови и размисли. Овде ќе најдеш објаснување и за информацијата за која ти пишував во другата тема. Таму ти пишав од аспект на психологијата а овде еве од аспект на физиката.
Budući da je tu granicu teško definisati, moguće je doći u zabunu, gde se određeni oblici i dimenzije materije mogu smatrati za energiju, ili obratno da se neki oblici energije smatraju za materiju. Pošto ovu granicu nije moguće precizno definisati, onda je na osnovu toga logično zaključiti da se pojedine čestice kao najmanji delovi materije smatraju za energiju i jesu prenosioci energije. Međutim onog trena kada materija ili energija više nije čestica ona postaje nešto drugo! Šta je to u šta se pretvaraju materija ili energija koja više nije čestica?
Materija ili energija onda kada više nije čestica, ona postaje talas! Dakle materija koja više nije čestica postaje energija koja se prenosi putem talasa! Ovi talasi imaju različite dužine, tako da će od njihovih talasnih dužina zavisiti i osobine energije (talasa). Iz toga dalje sledi da su talasi manjih dimenzija, pa zato kao takvi mogu imati drugačije osobine u odnosu na čestice. A jedna od tih osobina je da moraju imati i veće brzine prostiranja (kretanja) kroz prostor! Energija manjih talasnih dužina ima veću pokretljivost u prostoru! A ova pokretljivost ne zavisi samo od talasnih dužina, koje u suštini određuju dimenzije talasa (energije), nego i od njihove brzine kretanja ili prostiranja! Iz svega navedenog sledi da; različite talasne dužine imaju različite brzine kretanja!
Veličine kojima se opisuju talasi jesu:
Talasna dužina je rastojanje koje pređe talas, za vreme dok data čestica napravi jednu oscilaciju (za jedan period).
Brzina talasa i njegovo prostiranje zavise od dužine talasa i frekvencije oscilovanja, (jednaka je proizvodu talasne dužine i broju oscilacija u jedinici vremena (frekvencije oscilovanja)).
Iz ovih definicija se vidi da nije moguće deliti izraz čestice od talasa, no ipak po osobinama koje mogu imati određeni oblici materije, a koji se tranformišu u energiju, sigurno je da postoji period kada se neka od čestica, po osobinama koje ima, transformiše u talas (a zavise od dužina talasa ili brzina kojom one ili oni prenose energiju)!Ipak iako postoje definisane različite dužine talasa, nigde nije definasano da od ovih različitih dužina može da zavise brzine prostiranja talasa! Da li je onda moguće da različite talasne dužine imaju iste brzine kretanja ili prostiranja?
Logično bi bilo da u zavisnosti od talasnih dužina zavisi i brzina prostiranja talasa, jer sama definicija navodi da brzina talasa zavisi od talasnih dužina i broja oscilacija u određenom vremenu.
U zavisnosti od pravca oscilovanja čestica, u odnosu na pravac njihovog kretanja, talasi mogu biti:
1. Transverzalni i 2. Longitudinalni. Kod Transverzalnih talasa, čestice sredine osciluju normalno na pravac kretanja talasa.
Dok kod Longitudinalnih talasa, čestice osciluju u pravcu kretanja talasa. Za razliku od transverzalnih koji postoje samo kod čvrstog stanja, longitudinalni talasi se manifestuju u sva tri agregatna stanja?
Osim matematičkog definisanja i opisa talasa, mogu se sagledati talasi i po fizičkim osobinama koje imaju. Najviše rasprostranjeni i najprisutniji poznati talasi su:
ELEKTROMAGNETNI TALASI
-Kod ovih talasa, Električno polje je normalno na magnetno i oba polja su normalna na pravac prostiranja talasa (elektromagnetni talas je transverzalan).
-Elongacija električnog jednaka je elongaciji magnetnog polja.
-Električno i magnetno polja osciluju u fazi.
Ako se za navodi da EM talas koji je transverzalan postoji samo kod čvrstog stanja, da li je onda i svetlost kao deo EM talasa transverzalan talas? Budući da se prostire kroz sredinu koja uglavnom nije u čvrstom stanju, to treba da znači da svetlost takođe i uglavnom ima osobine longitudinalnih talasa!
Karakteristike EM talasa su;
• Brzina EM talasa se odnosi na brzinu kojom se talas prostire. Najveća brzina smatra se da je u vakumu, c = 300 000 km/s.
Iako nikada nije merena u uslovima gde postoji vakum, ipak ova brzina se smatra da je najveća?
• U drugim sredinama je manja, a zavisi od magnetnih i električnih osobina date sredine.
Mada se radio talasi uglavnom koriste u sredini gde atmosfera može da utiče na njihovu brzinu, ova brzina nikada nije merena, tako da se smatra da je jednaka, ista ili slična najvećoj koja je trenutno definisana.
EM talasom se prenosi energija od izvora talasa, (a ne prenosi se masa), iz čega se vidi da energija zavisi od talasa. Intenzitet talasa se definiše kao energija koju talas prenese u sekundi, po jedinici površine normalnoj na pravac prostiranja talasa.
• I= snaga/površina (W/m2) • snaga=energija/vreme
Svi poznati talasi prenose energiju kroz prostor? Elektromagnetni talasi prenose specijalni oblik energije koji se opštim imenom naziva zračenje. Primeri ove energije su svetlosni talasi, radio-talasi, mikrotalasi i X-zraci (rentgen). Zračenje se prostire i kroz vakum, gde izgleda da nema nikakve materije, ali zato ima ogromnih količina energije od koje zavisi ustrojstvo i opstanak materije u obliku koji je poznat. Smatra se da svi elektromagnetni talasi, uključujući i svetlost, putuju kroz vakum brzinom od 300 000 kilometara u sekundi, iako ova brzina nikada nije merena u vakumu.
EM Talasi su podeljeni u spektar koji obuhvata sve EM talase. Pod spektrom se podrazumeva raspodela po energijama (frekvencijama, ili talasnim dužinama). Smatra se da je priroda svih EM talasa ista(?), ali su njihove energije i frekvencije u širokom opsegu.
Ako su njihovi izvori vrlo različiti, što podrazumeva raspodelu sa različitim energijama (frekvencijama, ili talasnim dužinama), kako je onda moguće da priroda svih EM talasa bude jednaka?
Delovi elektromagnetnog spektra imaju vrlo različite izvore, kao i interakciju sa materijom. Zbog toga imaju različite efekte na materiju ili žive organizme, kao i način detekcije. Iz toga sledi da različiti delovi EM spektra, koji imaju različite energetske potencijale, odnosno prenose različite oblike energije, ne mogu imati jednake osobine! Zbog toga se i njihova priroda razlikuje!
Ekvivalentnost materije i energije često može da izgleda (kao da je) uopštena, ako se smatra da se različiti energetski potencijali uvek prenose jednakom brzinom! Ne može se dobiti jednaka količina energije od kilograma uglja ili od kilograma uranijuma! Građa materije (atoma) od koje su sačinjeni različiti izvori energije, uzrokuju da se dobijaju različite količine energije.
Ako količina energije koja se dobija zavisi od izvora iz kojeg je ona nastala, onda ova energija ne može uvek da se prenosi česticama ili talasima jednakom brzinom. Tako da način na koji se energija prenosi, zavisi od osobina čestica ili talasa putem kojih se prenosi! Budući da različiti izvori energije oslobađaju zračenje različith talasnih dužina, onda izgleda logično da njihova brzina prostiranja ne može uvek biti jednaka. Zato, zračenja koja imaju različite talasne dužine, moraju da imaju različite brzine prostiranja (kretanja)!
Na osnovu toga sledi da;
Zračenje manjih talasnih dužina imaju veću prodornu moć, zato što je i njihova brzina prostiranja veća. Zbog toga trebalo bi da izgleda logično da; X (rentgen) i gama zraci prolaze kroz tkiva i materiju, ne samo zato što imaju manje talasne dužine, nego zato što u isto vreme imaju i veću brzinu prostiranja, pa zato i veću prodornost. Prost primer bio bi da, auto koji ide brzinom od 20 km/h, ne može da probije zid, jedino bi sa tom brzinom auto bio delimično oštećen. No kada se auto kreće brzinom od preko 100 km/h, sigurno je da može da probije i prođe kroz zid, što zavisi od kakvog je materijala ovaj urađen ili izgrađen. Dakle auto koji je sinonim za česticu ili talas, ima veću prodornost ako ima veću brzinu, čak i ako su njegove dimenzije ili masa isti. Međutim ovde se navodi da čestica ili talas imaju manje dimenzije (talasne dužine), pa bi uporedo sa time auto manjih dimenzija imao i veću prodornost.
Sa povećanjem brzine kretanja povećava se i broj oscilacija u jedinici vremena, što znači da talasi koji su pre-nosioci visoke energije, mora da imaju i visoke frekvencije. Sa ovim frekvencijama je Tesla radio i imao nameru da putem njih ostvari bežični prenos energije. On 1899. godine dolazi u Kolorado Springs, gde na visini od 2000 metara gradi laboratoriju.
Za svoje eksperimente napravio je posebni visokofrekventni transformator bez jezgra, (Teslinu zavojnicu), koji je mogao dati napon do 12 miliona volti i frekvenciju do nekoliko stotina hiljada hertza. Prve patente svog transformatora, koji nema metalno jezgro, dobio je još 1891. godine. U to doba, Tesla otkriva postojanje stacionarnih talasa oko Zemljine kugle, koje namerava da upotrebi za bežični prenos električne energije. Tada je na daljini od 40 kilometara upalio par stotina sijalica koje nisu bile povezane žicom, a koje su pojedinačno osvetljavale krug od oko 40 metara.
U isto vreme uspeo je napraviti 35-metarske kuglaste munje, sa kojima je uzrokovao kratke spojeve u električnoj mreži, zbog čega je pod pritiskom građana morao sa napusti svoju laboratoriju. Za ove kuglaste munje se smatra da su u stanju plazme, a smatra se da to stanje postoji i na Suncu, iz čega mogu da se naslute neke sličnosti u nastajanju energije. Iz toga sledi da i energija koja nastaje na Suncu mora biti ili jeste elektromagnetne prirode.
Tesla je radio sa veoma visokim frekvencijama, tako da je potpuno izvesno da je uz pomoć struja visoke frekvencije mogao da dobije i oslobodi EM talase velike brzine, koji su po njegovim navodima prelazili brzinu svetlosti, za više od pola njene vrednosti, i to u ono vreme kada njena brzina još nije bila definisana.
