Строго против?... Јас пишав дали сум или не сум строго против. Во некои случаи да, во некои не. Лесно е да се напише овде било што, можам да се пофалам дека сум ептен либерален за абортус или ептен стопан, строго против...ама во реалноста кога човек ќе се сретне со тој проблем не е лесно...а кое зависи од многу фактори.
Не би рекол. Повеќе заради други околности посебно врозраста и нефункционирањето на заштитата од страна на државата, ако веќе се збори за жени во брак, а не за млади девојки. Ако беше само финансиски, во Македонија ќе абортираа голем број мајки. Со млади девојки (пред брак) сум го немал тој проблем за среќа за да можам да зборам поподробно. Мислам дека на друга тема спомнав за случај кога вработена во јавна институција добива отказ оти треба да роди дете. Немаме механизми за заштита, дури и да сме подобро ситуирани. Посебно жената колку и каде е вработена, за кои приходи и како ја третираат кај нас, податоците се поразувачки.
Да, со време многу мисли ви се заеднички, истовремени,...функционирате тукуречи како еден човек. Додуша зависи од брак до брак, повеќе помалце.
Стрес, конфузија...се дел од психичките проблеми кои ги доживува. Не реков нигде што ја мачи или предомислува. Само знам дека некои долго време (откако мора да абортира) се како од ваљак прегазени...не заради физичкиот чин, тоа поминува. Најмногу зависи од самата жена, помалку и од околината, посебно сопругот. А и нормално е да делува на психата на жената, на некои повеќе на некои помалку...не мора да ми веруваш, ниту да се согласуваш. Тоа го знаат оние кои го поминале ова.Дури ни нивните деца поим немаат низ што се проаѓа жена при одредени одлуки,..само таа и во хармонични нормални бракови, сопружникот.
финансиите како примарна причина јас прв не ги споменав, но веќе не е ни битно. Се прашувам дали е тоа вистинската причина или одлука да се абортира или воопшто да не се зачнува или е нешто друго затоа што и семејства со прилично добри приходи за наши поими, не одат на повеќе од едно дете. Семејства и во најбогатите европски држави или немаат или имаат само по едно дете. Можеби кариера, слобода, живот со помалку обврски...не им ги знам целите во животот.
Луртз, по твојов муабет, претпоставувам (можеби грешам) дека едно од твоите деца можеби фалело малку да биде абортирано. И верувам дека од денешна перспектива, ти се повраќа од самите мисли.
Но немој да заборавиш што тогаш те тиштело и те терало на истото.
Јас, за разлика од тебе, што некогаш оправдуваш, некогаш не, воопшто не навлагам во дискусија и размислување зошто некоја сака да абортира. Затоа што знам дека никоја (и ако има некоја, е исклучок кој го потврдува правилото) не абортира од што така и е убаво. Абортира зошто во моментот не гледа друг излез, или едноставно, не сака сега/некогаш да биде мајка. Немаме ние право да судиме на другите.
Мене ми е одвратно што има родители кои ги тераат децата да просат, ми е одвратно што државата не им одземе секакво родителско право, но истите тие луѓе, ги има и тука, и во Италија, и во Романија. Не постои идеална држава, и идеален апарат, и заштита за секого. Нема такво нешто.
И за секоја жена, како и за секој човек воопшто, може да има различни причини кои на психички план ќе го тревожат. Не можеме да донесеме ние заклучок што е тоа што го тишти, само зошто познаваме некоја што сакала/направила абортус.
Може не ми веруваш,но зборував за крвно блиска личност која се одлучи на тој чекор. Предходно веќе зборував за неа. Повеќето душебрижници би ја осудиле заради причината, но таа веќе имаше едно дете, кое го роди доста млада, и кое не беше ,,случајно,, , намерно беше направено, но сега беше на почеток на кариерата и не, никој не и се закануваше со отказ, едноставно не сакаше сега да застане, да оди на трудничко, зошто имаше огромни шанси за напредок. И така излезе, сега, после 6 години, таа има раководна функција и малечко детенце. Не и беше лесно, затоа што сакаше да има уште деца, но нејзиното прво дете ќе живееше во полоши услови него сега што живее.
И не си го земам тоа право да судам на луѓето, аха ти вака, имаш право да абортираш, не - ти немаш, ти грешка си. Која сум јас да знам на кого што му е важно во животот, и уште да му кажувам како е исправно да живее?
--- надополнето: 20 март 2012 во 02:04 ---
На 80 % од мажите (секоја чест на исклучоците) им е остварување на најголемиот кошмар ако цура дојде и им каже дека е трудна. И сега некој таков ќе дојде и ќе суди кој за што размислува, дали воопшто размислува и КАКО треба да размислува? Сигурно!
Можда е радикално, али да се прашувам јас, у повеќето случаи би важело - ако немаш јајници, немаш ни право на глас на темава
Сепак, мора да има право на глас. Ако не сака да биде татко, жената не смее да го присилува, без оглед дали ќе бара или не нешто од него. Не смее (според мене) со сила да роди дете, чијшто друг родител не го сака.
