Ќе ти простам, ама ќе ти го извадам тоа низ нос...

[Саншајн.]

Абе мн јаки искочивте жениве на оваа тема...Ова сонце ти е бранење од далеку охооо од многу далеку.
Демек ти си таа жртвата што ќе трпи тортура, за нешто што ти очигледно си згрешила? Па онда ако не ти е гајле, што си се извинувала и си барала прошка? Не е омаловажување ако некој ти ги пререче грешките, драга моја, ако ти си доволно свесна да ги прифатиш, и да ја наведнеш главата онда проблемот кај тебе е пошто ти се сметаш за безгрешна. Не гледам поента...
Не праиме муабет за детски глупости, и некоја површна љубов, туку праиме муабет за некој што згрешил нешто во стабилна врска/брак. Затоа што грешки се дешаваат на секој. И знам дека ќе кажеш за врска има раскинување, а за брак има развод, али прашањето овде не е дали некој, ќе вади на нос или не, и дали некој згрешил или не, туку едноставно дали вреди да се спаси.
Ако вреди да се спаси онда вреди и жртвата која се дава, понекогаш ќе ја слушаш твојата грешка over and over again....


Ако го оставиш тој/таа, грешката твоја нема да биде помалце грешка, ако си свесна за истата...

Не сум безгрешна ниту јас ниту ти никој трет.. Тоа ама баш никаде не го напоменат туку поентата ми беше.
- Ако си ми простил зошто мораш да се навракаш на едно исто? Зошто мораш да ми префрлаш за една грешка која сум ја направила?
Никој не е безгрешен.. Секој човек погрешил во животот не зависно дали во врска или не.
Ако е простено треба да биде заборавено. Залудно ке биде секое префрлање..
Што добиваш со тоа што ке ми префрлаш освен што си го билдаш егото и ми префрлаш ?
Како кажа Крејзи претходно граници на нормала постојат, ако ја премине со тоа што ми плеска која е поентата да продолжам да се измачувам?
И кога велиш за спасување на една врска, во тоа двајцата треба да имаат удел... А не само едниот да трпи а другиот да си игра со чувствата..
Во минатото не треба да се живее, што се случило треба да се остави онаму кај што припага.
Кај ке отидеше светот ако секој за некоја грешка направена во невнимание да се префрла?

Не се обидувам да ти го променам ставот на оваа тема. Но тој што префрла грешки од минатото при секоја кавга е затоа што нема подобри аргументи.

 

[Nessa Alcarin]

За првиот болд, да така треба да биде, не треба да се вракаме на минатото, али секогаш е така и никој неможе да ме убеди во спротивното.

За вториот болд, не збориме општо за луѓе што грешат, и што ги сакаме, фала богу не сакаме да повредиме никој со тоа што, ќе укажеме грешка на некој, да се истакнеме колку сме тоа ние совршени, туку збориме за партнер кој направил грешка, која те повредува тебе лично и никој друг.

Иначе тргнувам од себе, од лично искуство, дека моите грешки биле простени и вадени на нос од време навреме. И искрено не се осекав лошо затоа што знаев дека сум згрешил, и затоа што знам дека едноставно немам никаква моќ да го променам тоа, затоа што е во минатото веќе, а немам временска машина. Искрено да сум бил јас повеќе свесен во таа ситуација, и да ми било повеќе гајле за тоа дали можеби ќе повредам некој или не немало да го направам тоа што сум го направил. А кога веќе сум го направил онда немам аргументи, зашто едноставно никој неможе да прифати и да каже, еј ја усрав крив сум, никој не заслужува понижување.
Ти мислиш не заслужуваш понижување, за една грешка, а мислиш тој или таа заслужуваат понижување, заслужуваат да им се згреши?
Муабетов можеме до бесконечност да го вртиме, Јас ќе стојам на мојот став, дека никој не заборава и дека ако одвреме навреме се спомнат грешките е природна и здрава работа, како што е природна и здрава рабора да се признаат сопствените грешките, али секад тоа малце потешко иде, пошто секој сам на себе увек е безгрешен...

Јас не се согласувам дека спомнувањето на грешки е здрава и природна работа. Да никој не може да заборави ако му имаат згрешено, ама со самото тоа што ти си простил, значи се нафаќаш да живееш со грешката на другиот. Ако дури и еднаш ја спомнеш таа грешка, иако ти се извиниле и ти барале прошка, не ја разбирам сатисфакцијата да им ја спомнуваш повторно. Си простил, толку е. Ако си мислел дека нема да можеш да живееш со тоа, зошто си простувал? Остави ги работите во минатото. Ако се грижиш дека грешката пак може да се повтори, тогаш подобро напушти ги тие луѓе, отколку да се фрустрираш и да се навраќаш на работите. Тоа е поздраво, отколку да ги потсеќаш на тоа што направиле.

 

[.:MadMan:.]

Не сум безгрешна ниту јас ниту ти никој трет.. Тоа ама баш никаде не го напоменат туку поентата ми беше.
- Ако си ми простил зошто мораш да се навракаш на едно исто? Зошто мораш да ми префрлаш за една грешка која сум ја направила?
Никој не е безгрешен.. Секој човек погрешил во животот не зависно дали во врска или не.
Ако е простено треба да биде заборавено. Залудно ке биде секое префрлање..
Што добиваш со тоа што ке ми префрлаш освен што си го билдаш егото и ми префрлаш ?
Како кажа Крејзи претходно граници на нормала постојат, ако ја премине со тоа што ми плеска која е поентата да продолжам да се измачувам?
И кога велиш за спасување на една врска, во тоа двајцата треба да имаат удел... А не само едниот да трпи а другиот да си игра со чувствата..
Во минатото не треба да се живее, што се случило треба да се остави онаму кај што припага.
Кај ке отидеше светот ако секој за некоја грешка направена во невнимание да се префрла?

Не се обидувам да ти го променам ставот на оваа тема. Но тој што префрла грешки од минатото при секоја кавга е затоа што нема подобри аргументи.

Саншајн има многу работи што се случиле во минатото, и кои верувам секој ден ги носиш со тебе дали добри или лоши факт е дека не се забораваат. Не велам дека неможеш да потиснеш нешто во тебе, да се праиш дека е заборавено и дека се е во ред и да гаиш лажна надеж дека еден ден се тоа ќе исчезне, а тоа си стои и отвара поголема рана, и еден ден ќе испукаш од некоја најмала ситница и она што било на дното прво ќе ти излета од уста, и замисли си тоа била грешката на партнерот, и он стои збунето и те гледа и ти вика, па нели ми прости за тоа одамна беше и што ќе му кажеш ти? Ти простив, ама не заборавив? Извини ми излата од уста несакав да го кажам?
Како прво, ако некој е доволно свесен за своите постапки, ако има средена врска, и све под конец будала е да ја носи на раб за спасување, па и после да глуми жртва дека му носеле на нос све?
Незнам го сфаќате ова од крајност во крајност, јас невадам на нос јас се заборавам, до ако ми вадат на нос ќе прекинам. Баш така е секад?

 

[Pane-G]

Epa ne e mnogu tesko da raskines. Ke go izvregas i aj pozz, neka ima uzasen zivot i poglupa i pogrda devojka neka si fati.

A najdobar spas: da go ubies. :-D
Ke ti pomine nerviranjeto :-D
Em nema da se nerviras za negovite novi zenski posle tebe i plus nema da mrci posle raskinot i da raskazuva vakva takva :-D
Neka umre kopileto! :-D

Според вакво ваше сфаќање тогаш според психолошка гледна точка вашата иднина далечна или блиска имате шанса да се разведете по ваша вина
Се заебаваш ли ????

 

[Saladin]

Абе @Crazy in Love, се сеќааш пред 6 години коа во „Драга кајгана“ ме исповреѓа со сите могучи генерализации дека сум бил тапа???
Искрено твојот Февруари


Е за вакви вадења од нос ми се крева коса. Коа некоја ќе ми уништи момент на serenity во некоја сосема изолирана случка од ова, било пријатна или непријатна. Онака си иаме шо се вика sexy time и она пошо имала некој лев ден, наместо да ми каже дека пати од моментален неебитис, упорно вади закачка мене да ми го сруши егото и после да си биде мирна бачка. Уште полошо е кога работата е негативна, бидејќи ако за нешто сум највеќе во врската кога работите малку се даун, тоа е за правење на отворен муабет.

Да не ме разбереш погрешно, за мојот пример се важеше

 

[.:MadMan:.]

Јас не се согласувам дека спомнувањето на грешки е здрава и природна работа. Да никој не може да заборави ако му имаат згрешено, ама со самото тоа што ти си простил, значи се нафаќаш да живееш со грешката на другиот. Ако дури и еднаш ја спомнеш таа грешка, иако ти се извиниле и ти барале прошка, не ја разбирам сатисфакцијата да им ја спомнуваш повторно. Си простил, толку е. Ако си мислел дека нема да можеш да живееш со тоа, зошто си простувал? Остави ги работите во минатото. Ако се грижиш дека грешката пак може да се повтори, тогаш подобро напушти ги тие луѓе, отколку да се фрустрираш и да се навраќаш на работите. Тоа е поздраво, отколку да ги потсеќаш на тоа што направиле.

Зошто да не е здрава и природна работа?
Па секоја врска/брак се базира првично на компромис, а за да има компромис треба сите карти да бидат на маса.
Ако некоја со која сум избрал да бидам не ми укаже на моите грешки, свесно и несвесно направени, онда шо ќе ми е? За украс ќе ја чувам?
Или едноставно кога ќе згрешам, она ќе ме остави пошто е бадасс?
Или ќе згрешам, и она ќе биде душиче и се ќе заборави....онда marry me please

 

[Саншајн.]

Саншајн има многу работи што се случиле во минатото, и кои верувам секој ден ги носиш со тебе дали добри или лоши факт е дека не се забораваат. Не велам дека неможеш да потиснеш нешто во тебе, да се праиш дека е заборавено и дека се е во ред и да гаиш лажна надеж дека еден ден се тоа ќе исчезне, а тоа си стои и отвара поголема рана, и еден ден ќе испукаш од некоја најмала ситница и она што било на дното прво ќе ти излета од уста, и замисли си тоа била грешката на партнерот, и он стои збунето и те гледа и ти вика, па нели ми прости за тоа одамна беше и што ќе му кажеш ти? Ти простив, ама не заборавив? Извини ми излата од уста несакав да го кажам?
Како прво, ако некој е доволно свесен за своите постапки, ако има средена врска, и све под конец будала е да ја носи на раб за спасување, па и после да глуми жртва дека му носеле на нос све?
Незнам го сфаќате ова од крајност во крајност, јас невадам на нос јас се заборавам, до ако ми вадат на нос ќе прекинам. Баш така е секад?

Кога простувам, заборавам.. не префрлам никогаш затоа што не ја гледам поентата на тоа кога веке сум решила да го ставам зад себе.. Реков веке дека постојат граници на нормалата. Не знам што е нормално овде и природно да си ги споменувате грешките при секоја кавга? ? Па како ке оди тогаш напред врската ако секој пат биде така?
Ке оди само во пропаст, и уништување еден на друг. Ништо друго...
И кога спомна веке компромис под тоа подразбирам и вистинско заборавање на моите грешки.
Во спротивно ако ја помине границата а јас не можам да издржам нормално е дека ке прекинам.
Човекот не е совршено суштество па да не прави грешки.

 

[Nessa Alcarin]

Зошто да не е здрава и природна работа?
Па секоја врска/брак се базира првично на компромис, а за да има компромис треба сите карти да бидат на маса.
Ако некоја со која сум избрал да бидам не ми укаже на моите грешки, свесно и несвесно направени, онда шо ќе ми е? За украс ќе ја чувам?
Или едноставно кога ќе згрешам, она ќе ме остави пошто е бадасс?
Или ќе згрешам, и она ќе биде душиче и се ќе заборави....онда marry me please

Чекај не збориме овде за укажување на грешките. И јас сакам да ми укажуваат на грешките. Овде зборуваме за кажана, признаена грешка, што е простена од спротивната страна.
И да видиш да не веруваш јас сум баш душиче што простува се... Ама баш се!

 

[Kostic]

Ili raskinete ili prodolzete.... Niz nos, niz grlo, niz anus na drugo mesto.

 

[.:MadMan:.]

Кога простувам, заборавам.. не префрлам никогаш затоа што не ја гледам поентата на тоа кога веке сум решила да го ставам зад себе.. Реков веке дека постојат граници на нормалата. Не знам што е нормално овде и природно да си ги споменувате грешките при секоја кавга? ? Па како ке оди тогаш напред врската ако секој пат биде така?
Ке оди само во пропаст, и уништување еден на друг. Ништо друго...
И кога спомна веке компромис под тоа подразбирам и вистинско заборавање на моите грешки.
Во спротивно ако ја помине границата а јас не можам да издржам нормално е дека ке прекинам.
Човекот не е совршено суштество па да не прави грешки.

И пак вие упорно алудирате на тоа да се повторува тој муабет секој пат, секој ден по неколку пати.
Значи ти се расправаш секој ден со партнерот? Се едно исто? Не, така?
Бесцелно е да дискутираме повеќе, јас те разбирам што ти сакаш да ми кажеш, али изгледа ти не ме разбираш мене, и не само мене туку и повеќето луѓе како функционираат.
Ти сама со себе не правиш компромис, и исклучок дека можеби некогаш ќе се најдеш во таа ситуација, и дека нема да биде толку едноставно, ко што е вака кога збориме напразно, за нешто што може некому му се случоло, ќе се случи или може никогаш и нема да се случи...Не ставај зборови во уста, без да ги искусиш

Чекај не збориме овде за укажување на грешките. И јас сакам да ми укажуваат на грешките. Овде зборуваме за кажана, признаена грешка, што е простена од спротивната страна.
И да видиш да не веруваш јас сум баш душиче што простува се... Ама баш се!

Ти кажав marry me ...Will you?

 

[Natural-girl]

Треба да се укаже на мината ситуација или период доколку има повторливост (иако најчесто во помал степен) и во сегашната ситуација или период.

Јас на пример имам напињано за одредени ВАЖНИ изминати ситуации, ама откако сум увидела дека и после толку време постои повторливост и несфаќање на истите. Разочарување е, и глупо е и за мене да трошам време во објаснување на некој што и како ...

Пробуваш од секој можен point of view да опишеш зошто ти е тоа важно и зошто го спомнуваш како важно ...

А доколку не се зборува за вистинскиот проблем, се појавуваат нови ситни проблеми поттикнати од фрустрацијата што најблиската личност не те разбира за тоа што ти го сметаш за важно, а со самото тоа, ни тебе.

Лесно е да се биде идеалната д(е)војка, што обично се случува кога знаеш дека "врската" е онака "мување" - со краток рок.

Ако сакаш да бидеш со типот како твој избраник (пред сите други мажи во светот, и со кој валда ќе треба да поминеш 50,60 години), тогаш почнуваш да наоѓаш маани ... и за него како човек ( кои пробуваш да му ги доловиш за да минува полесно низ животот, примери: да смени фризура, да биде тактичен со лошиот колега, или да си легнува порано навечер) и за изминатите важни-работи-за-тебе кои тој не ги сфатил (и сфаќа сеуште) како такви, кои секако може да се повторуваат како разочарувања во иднина.

 

[Saladin]

@Natural-girl пронаоѓањето маани е една работа и воопшто не мора да оди со оноа за вадењето низ нос. Тоа што се пронаоѓаат маани во врската и кај личноста особено кога врви кон посериозно, не значи дека и самите мора да се ставаат на маса, но да се дискутираат во дадени моменти кога истите се повторуваат - да. Вадењето од нос е сосема друга особина и зависи искључиво од човековиот карактер а не од тоа дали требало или не требало да се потсетува партнерот каде греши.
Ете некои го прават тоа, други не го трпат, трети го прават и трпат.. четврти не прават ништо од наведеново. Кој како си ја наредил.

 

[sneui]

Ако сакаш да бидеш со типот како твој избраник (пред сите други мажи во светот, и со кој валда ќе треба да поминеш 50,60 години), тогаш почнуваш да наоѓаш маани ... и за него како човек ( кои пробуваш да му ги доловиш за да минува полесно низ животот, примери: да смени фризура, да биде тактичен со лошиот колега, или да си легнува порано навечер) и за изминатите важни-работи-за-тебе кои тој не ги сфатил (и сфаќа сеуште) како такви, кои секако може да се повторуваат како разочарувања во иднина.

Ова не е природно и затоа се јавуваат сите проблеми.

 

[BiG_kIsS]

@.:MadMan:. , да не ти ги цитирам сите посебно...
Прво, ако некоја твоја девојка направила грешка, не значи дека не те сака како дечко или дека те омаловажува или дека сака да те повреди. Нормално дека никој не сака да повреди некој што сака намерно, затоа се вика грешка.
Второ, вадење низ нос немора да биде 24/7, ама доволно лошо е и да е при секоја караница. Караниците настануваат зашто пример има недоразбирање. И ако сакаш да се разреши тоа недоразбирање, зашто да се спомнуваат старите грешки? Еве банален пример: Девојката ти ја изглебала колата некогаш. Ти си и простил, ама не си заборавил. Една вечер треба да излезете и не сте се сфатиле пример каде да се чекате и настанува караница без везе. И сеа во таа караница ти ќе и речеш, а оној пат кога ми ја изгреба колата? Нема логика нели? Знам дека се глупи примери ама битно е да ти доловам поентата.
Трето, ти викаш дека простуваш ама не забораваш. Исто така викаш дека ако се работи за некоја сериозна врска, треба да пробаш да ја зачуваш. Еве да речеме сериозната врска е 10 години. Ти ќе памтиш нешто што девојка ти ти згрешила првата година од врската? Ако си нормален човек не, ама ако и` ја повторуваш грешката секога караница, сигурно ќе памтиш. Ако не ги забораваш старите грешки, само ќе ја труеш врската. Со тоа ТИ ја доведуваш до граница на пропаст, не она зашто правела грешки.
Четврто, поентата е во врска да ти биде убаво така? Мене ако некој ми ги вади низ нос грешките, тоа не е здрава врска во која се чувствувам убаво. Зашто да останам со него? Па нека е долга врска/брак. Некогаш жртвата е преголема и не вреди. Ако едниот не е среќен, љубовта многу брзо може да умре. Ќе научиш ај. А да не збориме за тоа дека човек не се менува преку ноќ. Или знаеш дека е човек што ти ги вади низ нос грешките или не е. Ако тој е таков, а ти не го трпиш тоа, нема да дојде до сериозна врска/брак. Нема шанси некој од нив да не направи грешка пред да дојде до брак, па да ете открие нешто ново кај другиот.
Петто, ако ти неможеш да не ги спомнеш грешките во некоја наредна караница, не значи дека сите се како тебе. Од искуство знам. Така да, неможеш да кажеш дека е така и точка. Прифати дека луѓето се различни.
Шесто, нормално е дека кога човек е лут може да каже многу лоши работи. Тоа не значи дека ги мислиш сите. Така да ако си до толку лут и ти излета нешто после подолго време, сигурна сум дека нема девојката да ти раскине, или па да се напне зашто си и го спомнал пак. Тоа не е вадење низ нос. Ни се испуштаат работи кога се караме и некогаш не ни размислуваме што збориме. Ама ако нешто стварно толку те копка внатре, значи дека не си го простил (иако ти мислиш дека си го простил).

@Natural-girl , ако некоја ситуација/проблем не е решен со еден муабет, нормално е да се навратиш на тоа и (да пробаш) да му објаснуваш на партнерот, особено ако сеуште се повторува. Ние не збориме за тоа. Збориме за една направена грешка, која се случила еднаш и никогаш повеќе.