- Член од
- 28 јануари 2010
- Мислења
- 1.595
- Поени од реакции
- 1.138
Тој(ѓаволот) владее со земјата, но не и со небото бидејќи е исфрлен од него.Христос муабетеше со „шеф сале„, односно со главниот ѓавол, со небесното му име „Сатанаил„, херувим по хиерархија, оној кој е/бил меѓу најблиските ангели до престолот Божји, кој ја покривал светлината која излегува од Бога.
Оттаму, од Небесата, Христос и Сатанаил се „стари добри познаници„.
А кој може да ти ги нуди сите царства на земјата ако на истиот му се дадени од самиот бог?
Ако целата работа е во круг, тогаш приказната за искушението со ѓаволот, всушност е борба , самиот со себе.
Нели,при воскресението му е дадена власт на небото и земјата.
Ако има власт на земјата има власт и над демоните кој ги напаѓаат луѓето, затоа и го слушаат и од страв треперат пред него.
Сепак е еден ѓавол, како што е и еден син(бог)
Автоматски споено мислење:
Па всушност многу работи се поврзани со тој секс, а една од основните кој го става човекот на исто рамниште со бог е создавање на човек , токму преку тој секс.Добро почна и ти...
Но ја сврти, на секс. Гревови има многу.
Блаженство доживува и ДУШАТА... без секс.
Ете, како лош пример, јас сакав да бидам осуден од Бога,
и бев спремен да страдам наместо СТРАДАЛНИКОТ.
И тоа ли било грев на кој ѓаволот ме наведуваше?
Не видов никого, само голем НЕСПОКОЈ до мене...
Но, ако прво не се совладаме самите себеси, какво потомство создаваме?
Тоа кое ќе не суди, она кое ќе владее со нас или ни создава пекол на душат?.
Па после се чудиме , зошто толку злоба има во луѓето, толку страдање, само плач и лелеци, поделби, раздори ,војни...и времето повеќе не не сака, поплави, земјотреси ....и сл.
А ѓаволот ни ора, ни копа , а злото никна.
Последно уредено: