Не го причитав текстот во целина (малку ме мрзи...) но од она кое го забележувам, самиот текст повеќе се однесува на чисто материјалистичко-натуралистичко толкување на мисловните прицеси, според кое (толкување) био-хемиските процеси во мозочните келии произведуваат душевност и слободноволност кај човекот, што е потполно погрешно или во најдобар случај, само делумно точно.Како ќе го објасниш ова тогаш:
Our Brains Make Up Our Minds Before We Know It
In the bustle of our daily lives, many of our choices are made without any conscious thought.www.psychologytoday.com
Црковното учење е битно поинакво и вели:
- човекот е спој меѓу нематеријалната душа и материјалното телот,
- душата го движи телото и душата може да битисува без телото,
- телото не може да битисува вез душата, оти без неа се умртвува и станува трулежно,
- душата и телото имаат двонасочно влијание,
- душата има свои атрибути/квалитети/способности кои се потполно независни од материјалното тело.
Што е слободната волја? Способност од човековата душа да одбира (!) дали ќе чини Богоугодни добри дела, за да може човекот да стане Боголик или ќе чини зли дела, преку кои човекот станува демонолик.
Во посочениот текст, дадени се и примери во кои испитуваните ликови носат одредени одлуки, но тие одлуки сепак не се поврзани со основната „намена„ на словодноволноста, а тоа е приклонување или кон доброто или кон злото.
Да, во секојдневното живеење навистина носиме разно-разни одлуки и решенија, но тие се повеќе од практична а помалку од религиозна природа, но и такви, се наша лична определба, без присила „од надвор„.
Последно уредено: