Здраво дечки нов сум на форумов.
Со девојка ми идам 1 ипол година и ми забранува да искачам со сетра ми.
Она живее во странство и доаѓа два пати годишно, и се почна кога и кажав дека кога ќе дојде ќе има
некој ден кога ќе сакам да се видам со нејзе. И она на тоа се наљути демек јас сум ја запоставувал, одбивал ислично,
(на еден ден) што и да и кажам она тоа не го прифаќа и се кара со мене дека е во право она за се.
За мене тоа не е нормално да ми забранува со сестра ми не идам со други. Јас за ништо и немам кажано све и е дозволено.
И секогас се дере ми кажува све и сважта и на крај ќе ми рече далинема да искачаж со сестра ти ќе и речам да, и све е нормално после тоа се до следно видување.
И псоле карањето ме сака ми кажува убави работи ама ако се спомне сестра ми (се руши светот). А никогаш ја неам послушано за тоа.
Ве молам за совет.
Кој совет сакаш да го слушнеш кога:
- Имаш лик кој ти диктира буквално целосен timetable за попунување на нејзините лични каприци
- Ѝ дозволуваш буквално да те гази со селско понашање и евтина треќеразредна манипулација.
- Мислиш дека те сака после сите овие драмулетки.
Имаш ли јебено достоинство да стаиш крај на шарадава наречена врска? Година ипол сте терале, сте се испробале, се истрошило човечното меѓу вас (кај неа) и тука нема никаков јебен компромис кој може да ве среди у нормала. Ја викаш, даваш до знаење дека не иде веќе, пробуваш да бидеш целосно имун на нејзини плачки (евтина манипулација пак за да го добие оное што највеќе ѝ одговара - супериорност над тебе), ја отеруваш у три лепе ако почнува пак караница, бришеш контакт од сегде и тоа е тоа.