Сабота...
Падна договор да правиме една журка у стан, само балканско друштво. Македонци, Срби, Хрвати и по некој Босанци. Одбрано друштво можеби 20тина на број, сите позитивни и насмеани. Договорот беше секој да спреми нешто од дома и да се донесе алкохол. Успеав да бидам херој на вечерта и за прв пат направив brownies со канабис. Лу-ди-ло. Со џоинт идеа перфектно. Првпат бев у фаза да не знам како се викам од трева. Имаше некоја босанка диџеј што пушта тука музика по дискотеки и беше страшно добра. Лошо беше што на журката се појави колешка од работа и се запознавме у поинакво светло, а демек не бевме такви.
Негде на полноќ се изгубив и не ни знам што се случуваше. Не знам како ама се разбудив со рана на факинг пупка.... веројатно следна журка ќе скокнам.
Сабајлево си почна супер со трчање па филмче и требаше лабав ден да биде со кулирање по дома, ама имав one of those days каде што се иде против мене. Почна од правењето смути. Исецкано можда кило овошје, и да ставам млеко, скиснало станало павлака. Отиде се у канта. Тргнав да правам бекап на еден хард диск, почнале бед сектори да се јавуваат, а друг на залиха тука нема за да го заменам, битни податоци ми се од работа. Тргнав да го мијам хаосот од смутито, се скршило некое делче доле од цевката, се поплавив. Потрошив 20 крипи. Инстантно отидоа на перење, но... одводот од машината се затна и тоа ми исфрли вода. Тргнав до маркет, ама доле сум заглавен од 2 камиони на икеа пошто некој се сели и не можам да излезам со кола.
Се вратив дома нервозен спремен онлајн нарачка да правам, не можам новчаникот да си го најдам со картици и документи. Ок у кола бил.
Моментално сум у состојба да ако се запали станов, да фрлам бензин и да му помагам пошо I don't give a fuck anymore.