И јас сум растел со Албанци, во право си кога велиш проблемот е во перцепцијата, од она што ни се случува, може да се заклучи дека не се разбира, перцепира широката слика што се случува.
Сериозноста на промашената перцепција е во напаѓањето едни со други до степен на истребување, а при тоа во име на кауза која е режирана и лажно поддржана преку моќните држави кои си ги реализираат сопствените големи каузи, интереси...
Во актуелниот Балкански амбиент, очигледно се поддржува големоалбанскиот проект, но се дозираат паралелно сите можни раздори и проекти, како ние со Бугарија, Грција со Турција, Србија со Црна гора, Хрватска...., сите можни раздор–комбинации.
Вака поставената перцепција, открива дека решението за Балкански соживот и лајф перспектива, не е во нападот колку е лош другиот народ, клиентелистички–полтронски однос кон одредена политичка партија–опција, емиграција, меѓусебно истребување...., туку креирање свест за тоа колку сме си потребни едни на други, како луѓе, комшии, народи, држави..., тоа е како суштина во пораките на нашите Илинденци и Асномци, која е препознаена и прифатена како сеопшта, светска и цивилизациска вредност на човештвото.
Тоа е премисата која сме ја наследиле, барем ние како Македонци, но е општочовечка, која крваво е преплатена, која треба да ја перцепираме и креативно да ја реализираме како аманет на актуелнава генерација, тие по нас..., бидејќи човештвото, наспроти идејата за деструкција, егоизам,самодоволност..., е “осудено“ за заеднички живот, среќа, комуникација..., како ,,зоон политикон и киноникон“.