Чудно ми е како овакви особи поминуваат неказнето... Менување личен опис на „господинот“, другпат да не ни помисли да изусти такво нешто.
не сум сигурен дека приказнава е вистинита
За жал е. Знам дека си религиозен и не ми беше намерата по таа основа да вреѓам. Има луѓе без живци и не им се губи време во чекање да се смири вознемирено лице со одредена попреченост, па кажуваат работи во афект. Како и да е, афект или не афект, човек со малку емпатија не би кажал такво нешто и би се расправал во сред маркет пошто брзал.
Не твојата, туку онаа од детското игралиште.
Истото сум го помислил, кога престојував кратко во Германија, во едно село. Ми беше чудно колку непокретни лица видов, насекаде зуеја со количките. Толку во Скопје не сум видел
Друг проблем е што во Македонија нема финансии за овие луѓе да добијат соодветни помагала кои ќе им овозможат да се движат надвор, ниту пак има негуватели кои ќе им бидат придружба. Ова е веќе друга тема...
Не мења ствар дали е вистинита или не, баш таа приказна! Жално е што опишува ситуација која е секојдневие во Мк. Не е место да ги споредувам состојбите пред 50-60 години и сега, ама на тоа поле успеавме само да ги изгубиме патријахалните вредности, не успевајќи да достигнеме ниво на општа култура како ресто од нормалниот свет.
Нема тротоари за обични луге да се движат камо ли па со колички или слично. Секое искачање во град е страв да не те собере некоја кола.
Se slagam. Ja posle matura nekolku meseci rabotev kaj edna organizacija koja se grizi za hendikepirani lugje, deca ama ima i po nekoj vozraen, pretezno bea so down sindrom ili drug slicen hendikep. Na pocetok normalno nemav golemo iskustvo so hendikepirani lugje ama za brzo vreme vidov, deka tie sepak se lugje kako drugi, so cuvstva i razbiraat povekje od sto mislime, iskreni lugje ne zlonamerni. Gi zemav so kombe i odevme 2 pati nedelno na sport imase eden trener so niv vezbaze pa i ja ucestvuvav. Od gimnastika do fudbal. Za brzo vreme gi tretirav normalno oti vidov deka slusaat, razbiraat i znaat. Moram da kazam mnogu ubavo go pominav toa vreme i ete za cel zivot mi ostana pecatok. Sakam da kazam, kako sto vikas, opstestvoto mnogu poinaku gleda kon tie deca i lugje. Se gleda kako da ki inkludiraat iako i na zapad ima prerasudi. No mentalitetot e drug. Opstestvoto vo Makedonija gleda negativno kon niv, nemaat tolku pomos ili institucii koi se grizat za niv i mislam kaj samite roditeli vladee nekoj sram vo golem del od slucaevite. Znajs kako vikaat: Edno opstestvo go poznavas po toa kako gi tretira najslabite/najranlivite.
Не е со тоа дека нема финансии туку дека нема волја од соодветните институции.
mala korekcija
Искрено доста пократо сум овде за разлика од тебе, ама очигледно голема промена има од периодот кога студирав тука до моментот кога дојдов да работам. Не би се изненадил ако во брзо време направам аспарух и то тука. Швеџани су фини људи, али што се примиле тука ...Гласав за главната причина, она што дефинитивно направи да донесам одлука и да направам чекор напред, ама причини беа многу. Уште претходно размислував да се иселам, и тоа поради останатите работи наведени во анкетата.
Сега пак размислувам каде да ја киднам затоа што ми здосади и тука.