- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 3.597
- Поени од реакции
- 14.641
Филмови, режисери, актери: Генерална дискусија
- Креатор на темата tha CaspeR
- Време на започнување
Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 29.229
- Поени од реакции
- 63.070
Освен да ве поздравам сите, друго и нема што да пишам овде. Има добри неколку години како немам изгледано ништо вредно. Џимеј и њот стално ме бркаат со предлози, јас стално им ветувам дека ќе биде. Оскарите кога беа ги симнав филмовите и ене ги така стојат во компјутер, само тој со билбордите го гледав. Од нови серии гледам Westworld ама на бинџ, така да чекам да заврши сезоната за да ја изгледам, а може е и завршена, треба да проверам. Останатото време за home entertainment го трошам на Нетфликс во главно на документарци и репризирање добри филмови, Friends и Lost (уште ја немаат тргнато кај мене). На кино одам само за Star Wars филмови.
Така да деца, немам ништо квалитетно за пишување, барем не за актуелни теми.
И не њоте, пред да прашаш, уште ја немам изгледано The Leftovers. Ќе биде.
Така да деца, немам ништо квалитетно за пишување, барем не за актуелни теми.
И не њоте, пред да прашаш, уште ја немам изгледано The Leftovers. Ќе биде.
WB, anyways.
The Leftovers е најдобрата серија што изглела у последно време.
Iceboy
Porque somos LOS MEJORES
- Член од
- 23 октомври 2008
- Мислења
- 17.308
- Поени од реакции
- 17.974
Real Steel is more than just another robot fighting movie!!!
Shinobu Hashimoto, Screenwriter on Kurosawa's 'The Seven Samurai' and 'Rashomon,' Dies at 100
Тоа е таа врвна година за умирачка.
Тоа е таа врвна година за умирачка.
Зошто новиот Mission Impossible има 9.4 на imdb и 96% на rotten? 
Corvus
Latrodectus
- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 3.597
- Поени од реакции
- 14.641
Се е некако тажно и мрачно во овие доцни вечерни часови.
Како целата магија и канонада на филмови конечно да спласна.Како сиот жар и магија кој ги носеа со себеси,се провира низ сиве овие години да каже доста е јас одам на одмор подалеку од тебе,подалеку од твојте очи филмски гледачу кој себеси сака да се нарекува whatto.
Како годините да ја проголта моќта на екранот и гледачот.Се некако се сведе на минимум,целата таа атмосфера како да ги крена рацете и нозете ака сите четири у вис,и реши навистина да се испружи без притоа да тече саатницата И моќта на сликата.Сакам да се вратат тие години каде што секое симнување стануваше возбуда,имав на лицето нешто што неможам да го доловам сеа,имаше нешто што сега е изгубено.Го приметувам тоа.Незнам дали има некоје копче као коа пушташ бојлер,или пак коа го ставаш мобилниот да се пуни па ќе можам исто да си ја напунам филмската енергија,пасија,љубов која овие саати-денови-месеци е down.
Ваквите филмски кризи се забележани и лани но тоаш го знаев лекот,и се нарекуваше презаситеност.Ова година бројчано се ми тече во ред,со значително дистанцирање на нештата.
Како фолдерите да фатија прашина па пред некој ден бев приморан да го употребам ова
Без гајле сите филмови се сеуште на куп.
Овој текст се мислев каде да го ставам имаше 3 опции:Првата беше за на летер ама таму веќе имам неколку исповеди пред отец Никола,втората беше пчелиспотинг ама со оглед на тоа дека глеам ич незнам дали ќе успев да го ставам ова,третата опција беше Дк шо ќе беше лошо,и на крај ми остана овој филмски дневник.По бледо и површно гледање не сум доживеал.Како кога решавате да пуштите некој филм на телевизија Крт и тече некој со тепање од типот на Рамбо вие онакви сте сонот ве повикува.
Се чуствувам како целосно да ме продадоа очите кога станува збор за филмската машинерија.Како да преминав од период на филмски заложник во целосна слобода.Кога станав Том?Зошто станав Том кога станува збор за филмови,каде тргна работата надоле?Овие одговори ќе ги пронајдам некогаш-морам.Само една работа знам форсирањето не е добро.Животна лекција.Кога форсираш нешто голема е веројатноста дека во иднина ќе чуствуваш последци за тоа.Еве ги.
Како одсега да го гледам деветото изданије на новогодишниот филмскиот фестивал whatto,а тој е празен без никаква филмска програма,без никаква спектакуларна возбудлива најава која низ годините била,а ниту ни публика па ниту ни оној најверниот.
Она што ми останува е да се надевам дека ќе дојдат денови повторно кога ќе заблескат како некогаш.
За на крај не ми останува ништо друго освен она финална реченица кој за некој звучи како да е автоматизирана искочена од некој погон на Витаминка.
-Дами и господа гледајте филмови,серии,уживајте,сакајте се и најбитното чувајте се секое добро ви посакува вашиот what fucking to.
"I'm so sorry. I failed you. You trusted me, and I failed you."
Извинете ме Филмски клуб.
Како целата магија и канонада на филмови конечно да спласна.Како сиот жар и магија кој ги носеа со себеси,се провира низ сиве овие години да каже доста е јас одам на одмор подалеку од тебе,подалеку од твојте очи филмски гледачу кој себеси сака да се нарекува whatto.
Како годините да ја проголта моќта на екранот и гледачот.Се некако се сведе на минимум,целата таа атмосфера како да ги крена рацете и нозете ака сите четири у вис,и реши навистина да се испружи без притоа да тече саатницата И моќта на сликата.Сакам да се вратат тие години каде што секое симнување стануваше возбуда,имав на лицето нешто што неможам да го доловам сеа,имаше нешто што сега е изгубено.Го приметувам тоа.Незнам дали има некоје копче као коа пушташ бојлер,или пак коа го ставаш мобилниот да се пуни па ќе можам исто да си ја напунам филмската енергија,пасија,љубов која овие саати-денови-месеци е down.
Ваквите филмски кризи се забележани и лани но тоаш го знаев лекот,и се нарекуваше презаситеност.Ова година бројчано се ми тече во ред,со значително дистанцирање на нештата.
Како фолдерите да фатија прашина па пред некој ден бев приморан да го употребам ова
Без гајле сите филмови се сеуште на куп.
Овој текст се мислев каде да го ставам имаше 3 опции:Првата беше за на летер ама таму веќе имам неколку исповеди пред отец Никола,втората беше пчелиспотинг ама со оглед на тоа дека глеам ич незнам дали ќе успев да го ставам ова,третата опција беше Дк шо ќе беше лошо,и на крај ми остана овој филмски дневник.По бледо и површно гледање не сум доживеал.Како кога решавате да пуштите некој филм на телевизија Крт и тече некој со тепање од типот на Рамбо вие онакви сте сонот ве повикува.
Се чуствувам како целосно да ме продадоа очите кога станува збор за филмската машинерија.Како да преминав од период на филмски заложник во целосна слобода.Кога станав Том?Зошто станав Том кога станува збор за филмови,каде тргна работата надоле?Овие одговори ќе ги пронајдам некогаш-морам.Само една работа знам форсирањето не е добро.Животна лекција.Кога форсираш нешто голема е веројатноста дека во иднина ќе чуствуваш последци за тоа.Еве ги.
Како одсега да го гледам деветото изданије на новогодишниот филмскиот фестивал whatto,а тој е празен без никаква филмска програма,без никаква спектакуларна возбудлива најава која низ годините била,а ниту ни публика па ниту ни оној најверниот.
Она што ми останува е да се надевам дека ќе дојдат денови повторно кога ќе заблескат како некогаш.
За на крај не ми останува ништо друго освен она финална реченица кој за некој звучи како да е автоматизирана искочена од некој погон на Витаминка.
-Дами и господа гледајте филмови,серии,уживајте,сакајте се и најбитното чувајте се секое добро ви посакува вашиот what fucking to.
"I'm so sorry. I failed you. You trusted me, and I failed you."
Извинете ме Филмски клуб.
Ќе се вратиш ти, посилен од било кога. Сите сме имале кризи, лето е, нормално е. Сега кај тебе може изгледа поголема кризата, ама кај тебе и бројките, фестивалите беа многу поголеми. Те чекаме назад.Се е некако тажно и мрачно во овие доцни вечерни часови.
Како целата магија и канонада на филмови конечно да спласна.Како сиот жар и магија кој ги носеа со себеси,се провира низ сиве овие години да каже доста е јас одам на одмор подалеку од тебе,подалеку од твојте очи филмски гледачу кој себеси сака да се нарекува whatto.
Како годините да ја проголта моќта на екранот и гледачот.Се некако се сведе на минимум,целата таа атмосфера како да ги крена рацете и нозете ака сите четири у вис,и реши навистина да се испружи без притоа да тече саатницата И моќта на сликата.Сакам да се вратат тие години каде што секое симнување стануваше возбуда,имав на лицето нешто што неможам да го доловам сеа,имаше нешто што сега е изгубено.Го приметувам тоа.Незнам дали има некоје копче као коа пушташ бојлер,или пак коа го ставаш мобилниот да се пуни па ќе можам исто да си ја напунам филмската енергија,пасија,љубов која овие саати-денови-месеци е down.
Ваквите филмски кризи се забележани и лани но тоаш го знаев лекот,и се нарекуваше презаситеност.Ова година бројчано се ми тече во ред,со значително дистанцирање на нештата.
Како фолдерите да фатија прашина па пред некој ден бев приморан да го употребам ова
Без гајле сите филмови се сеуште на куп.
Овој текст се мислев каде да го ставам имаше 3 опции:Првата беше за на летер ама таму веќе имам неколку исповеди пред отец Никола,втората беше пчелиспотинг ама со оглед на тоа дека глеам ич незнам дали ќе успев да го ставам ова,третата опција беше Дк шо ќе беше лошо,и на крај ми остана овој филмски дневник.По бледо и површно гледање не сум доживеал.Како кога решавате да пуштите некој филм на телевизија Крт и тече некој со тепање од типот на Рамбо вие онакви сте сонот ве повикува.
Се чуствувам како целосно да ме продадоа очите кога станува збор за филмската машинерија.Како да преминав од период на филмски заложник во целосна слобода.Кога станав Том?Зошто станав Том кога станува збор за филмови,каде тргна работата надоле?Овие одговори ќе ги пронајдам некогаш-морам.Само една работа знам форсирањето не е добро.Животна лекција.Кога форсираш нешто голема е веројатноста дека во иднина ќе чуствуваш последци за тоа.Еве ги.
Како одсега да го гледам деветото изданије на новогодишниот филмскиот фестивал whatto,а тој е празен без никаква филмска програма,без никаква спектакуларна возбудлива најава која низ годините била,а ниту ни публика па ниту ни оној најверниот.
Она што ми останува е да се надевам дека ќе дојдат денови повторно кога ќе заблескат како некогаш.
За на крај не ми останува ништо друго освен она финална реченица кој за некој звучи како да е автоматизирана искочена од некој погон на Витаминка.
-Дами и господа гледајте филмови,серии,уживајте,сакајте се и најбитното чувајте се секое добро ви посакува вашиот what fucking to.
"I'm so sorry. I failed you. You trusted me, and I failed you."
Извинете ме Филмски клуб.
P.S. Уживав читајќи те - па точки, па кратки реченици, па, па...
Филмовите и онака здосадуваат, кога ќе стигнеш до 23-24 си викаш, nobody has time for that. И ја порано гледав по стотина годишно, годинава 5 дали имам пуштено. Плус последниве години нема и ништо квалитетно да се пушти, што да речеш кога Брек Пантер има 98% рејтинг.
https://www.youtube.com/watch?v=0Bvm9yG4cvsСе е некако тажно и мрачно во овие доцни вечерни часови.
Како целата магија и канонада на филмови конечно да спласна.Како сиот жар и магија кој ги носеа со себеси,се провира низ сиве овие години да каже доста е јас одам на одмор подалеку од тебе,подалеку од твојте очи филмски гледачу кој себеси сака да се нарекува whatto.
Како годините да ја проголта моќта на екранот и гледачот.Се некако се сведе на минимум,целата таа атмосфера како да ги крена рацете и нозете ака сите четири у вис,и реши навистина да се испружи без притоа да тече саатницата И моќта на сликата.Сакам да се вратат тие години каде што секое симнување стануваше возбуда,имав на лицето нешто што неможам да го доловам сеа,имаше нешто што сега е изгубено.Го приметувам тоа.Незнам дали има некоје копче као коа пушташ бојлер,или пак коа го ставаш мобилниот да се пуни па ќе можам исто да си ја напунам филмската енергија,пасија,љубов која овие саати-денови-месеци е down.
Ваквите филмски кризи се забележани и лани но тоаш го знаев лекот,и се нарекуваше презаситеност.Ова година бројчано се ми тече во ред,со значително дистанцирање на нештата.
Како фолдерите да фатија прашина па пред некој ден бев приморан да го употребам ова
Без гајле сите филмови се сеуште на куп.
Овој текст се мислев каде да го ставам имаше 3 опции:Првата беше за на летер ама таму веќе имам неколку исповеди пред отец Никола,втората беше пчелиспотинг ама со оглед на тоа дека глеам ич незнам дали ќе успев да го ставам ова,третата опција беше Дк шо ќе беше лошо,и на крај ми остана овој филмски дневник.По бледо и површно гледање не сум доживеал.Како кога решавате да пуштите некој филм на телевизија Крт и тече некој со тепање од типот на Рамбо вие онакви сте сонот ве повикува.
Се чуствувам како целосно да ме продадоа очите кога станува збор за филмската машинерија.Како да преминав од период на филмски заложник во целосна слобода.Кога станав Том?Зошто станав Том кога станува збор за филмови,каде тргна работата надоле?Овие одговори ќе ги пронајдам некогаш-морам.Само една работа знам форсирањето не е добро.Животна лекција.Кога форсираш нешто голема е веројатноста дека во иднина ќе чуствуваш последци за тоа.Еве ги.
Како одсега да го гледам деветото изданије на новогодишниот филмскиот фестивал whatto,а тој е празен без никаква филмска програма,без никаква спектакуларна возбудлива најава која низ годините била,а ниту ни публика па ниту ни оној најверниот.
Она што ми останува е да се надевам дека ќе дојдат денови повторно кога ќе заблескат како некогаш.
За на крај не ми останува ништо друго освен она финална реченица кој за некој звучи како да е автоматизирана искочена од некој погон на Витаминка.
-Дами и господа гледајте филмови,серии,уживајте,сакајте се и најбитното чувајте се секое добро ви посакува вашиот what fucking to.
"I'm so sorry. I failed you. You trusted me, and I failed you."
Извинете ме Филмски клуб.
Досадно му е и драматизира нешто.
Можда има некаде во текстот скријана порака дека ќе го бриши профилот.
