Целиот проблем со романтичниот национализам е што не смее да ни биде водилка и носител на политиките за градење на иднината, убаво е сето тоа митови и легенди, мачна историја, изгубени територии, неоткажување од минатото, но ако тоа ни стане секојдневието во кое живееме, ако постојано плачеме на нешто што сме изгубиле и тешко ќе го вратиме, ќе останеме заробени во минатото и нема да излеземе од тој круг.
Еден куп нации доживеале национални трауми како нашата и потешки и тргнале напред, не го заборавиле и отфрлиле минатото но не дозволиле да ги заслепува, Унагарците со Трианон, Германците со изгубената втора светска војна и третина од територијата и населението и сите свои германци од Неса до Волга, Полска со источните територии, Италија со Далмација, Франција со Валонија, па и овие на балканот полека сфаќаат дека некои процеси се неповратни и се помируваат со тоа, Србите со Косово и Краина, Бугарите со Македонија, тракија и егејот, ако сакате и грците со Анатолија.
Еден куп нации доживеале национални трауми како нашата и потешки и тргнале напред, не го заборавиле и отфрлиле минатото но не дозволиле да ги заслепува, Унагарците со Трианон, Германците со изгубената втора светска војна и третина од територијата и населението и сите свои германци од Неса до Волга, Полска со источните територии, Италија со Далмација, Франција со Валонија, па и овие на балканот полека сфаќаат дека некои процеси се неповратни и се помируваат со тоа, Србите со Косово и Краина, Бугарите со Македонија, тракија и егејот, ако сакате и грците со Анатолија.