Филмови, режисери, актери: Генерална дискусија
- Креатор на темата tha CaspeR
- Време на започнување
32 букви
И исто толку интерпункциски знаци колку ти досега на форумов.
Ах ти огорчен, огорчен мал човеку...Wonder(2017)
Замислете August-Auggie како и да е да беше роден во некое запустено место гхост товн у Америка каде што неговите родители нема да работат на добри работни места и каде што нема да имаат стан од 2 милиони долари у менхетен и каде што нема да има толку играчки околу него и колку е сето тоа прекрасно да не беше сево ова Auggie ќе беше Gummo.
Добар филм е Вондер ама имаме простор за омраза ако некој посегне да критикува go for it.
Its good feel movie може да се надградуваме,може да бидеме добри,може да цениме,може да бидеме другари ама на која страна ќе застанемЕ.Сепак филмот ја држеше она класична американска линија на bullying,потоа составивме little defence crew за на крајот да го славиме како да е Wonder интересно за филмов е што е правен по еднате иста матрица која се одовлекува низ многу филмови наназад низ историјата луѓе со изгледани 20 филмови у цела животна кариера на ова ќе гледат као мастерпис to me is just another ''ordinary''(се употреби неколку пати во филмот) movie with little magic.Глејте си го ќе правиме муабет/
На филмов може да се гледа како
а) Разлигавеност
б) Борба
в) ooww its so cute
Да не го исхејтав за една осмица А? Xd
-whatto
џимеј
џимилино
- Член од
- 4 март 2007
- Мислења
- 10.475
- Поени од реакции
- 25.446
Dunkirk...
Не знаев дека според Кристофер Нолан, за да учествуваш во втора светска војна треба да си убав дечко со бујна коса и длабок глас.
Не знам од каде да почнам. Spoilers ahead:
Можеби најслабиот филм на Нолан. Убаво почна и се тоа, навистина добро го отвори филмот со почетната сцена и првите би рекол 15тина минути. После тоа, ме изгуби филмот. Треба добра концентрација (во смисла да се испотиш) за да сфатиш што е работата и што всушност добиваш од филмот.
Кинематографија: како што нагласив погоре, добар почеток, речиси секој кадар на Нолан е исполнат до максимум, не остава ништо на случајност и ги владее објективите и техниките на снимање, некаде има поизразит хенд хелд, некаде послаб, забележав доста POV кадри (ова не ми е од филмска школа туку од порнхаб) имаше и доли, итн итн, значи мислам дека во еден филм на Нолан можеш да сретнеш се она што би те заинтересирано во однос на техничкиот аспект од филмот, не сум сигурен дали Нолан има бидено и директор на фотографија во некој од своите филмови, ме мрзи да барам, ама ништо чудно.
Звук: не знам што да мислам за ова, имам измешани емоции... некаде доста добар и служи на приказната/ликот, некаде тотално нафрлан и за кур не го бива, доволно често беше надвор од контекст, но како да не требаше да биде тука... Не е ни впечатлив и брзо ќе биде заборавен фактот дека Ханс Зимер некогаш учествувал во саундтракот нафилм.
Монтажа: доста голем проблем на филмот е монтажата, со тоа што не е конзистентна во својата нелинеарност. Не знам во кој момент точно од филмот гледачот дознава дека филмот има нелинеарна приказна, односно дека гледаме еден настан пред/потоа/пак пред/пак потоа ама од другата страна/ и тоа ми претставуваше проблем. Не можев добро да следам што се случува, затоа што на почеток филмот ме уведува со тоа што пратам еден настан, за потоа да го смени теркот на раскажување и да морам да се прилагодам на тоа дека приказната не тече линеарно. Не знам зошто е ова тука, најверојатно за Нолан да не потсети дека е режисер што сака арт филмчиња ама не по своја волја снима блокбастери?
Приказна и ликови: доаѓаме до најпроблематичниот дел. Филмот нема приказна, туку има фактографско прикажување на еден одреден настан, и тоа е она што ме разочара. На пример, Saving Private Ryan е филм за група војници што треба да спасат одреден војник, односно е приказна на војник за време на војна и со тоа можам да се поврзам, да видам како ликот ја води приказната некаде. Овде не го видов тоа, напротив ова е филм за војна што е слаб обид да биде раскажана од неуверливи/неизградени ликови, hence се е за џабе и неповрзливо. Сите војници изгледаа исто, не сфатив кој лик остана да живее на крајот а кој не, поголем дел од времето тешко ми е да откријам од каде доаѓа опасноста и за што всушност е приказната (еве јас на пример сум тенџере по предметот историја и не знам за случката според која е правено ова), тешко е да се следат дијалози затоа што и ги нема, ликовите не се менуваат во текот на филмот, односно ми е гајле кого гледам, освен господинот Том Харди кој поради тоа што е Том Харди мораше да го извади шлемот на крај.
Од трета страна, Нолан е склон на клишеа чиниш Мајкл Беј. Пилотот имаше доволно гориво за да се врати назад, тој отиде и отепа уште еден фајтер пред безбедно да се спушти на ѓаол ипол страна од светот, таман кога војниците на плажата мислеа дека се спасени, го бомбардираа бродот
треба само еден војник да излезе од бродот што тоне за да обезбедат рамнотежа, едно рандом цивилно бродче се наоѓа на вистинско време во вистинско место, и тоа трипати... итн итн.
Се на се, можело доста подобро, со оглед на тоа што има буџет од над 100 милиони долари. Како за паралела, Кочо Анѓушев прееска на тв кажа дека тоа што се избориле за најниска каматна стапка од 2.6 проценти на последното задолжување на владата, всушност заштедиле околу 100 милиони евра, па ете, колку еден просечен филм на Нолан, да сме живи и здрави.
6/10
Не знаев дека според Кристофер Нолан, за да учествуваш во втора светска војна треба да си убав дечко со бујна коса и длабок глас.
Не знам од каде да почнам. Spoilers ahead:
Можеби најслабиот филм на Нолан. Убаво почна и се тоа, навистина добро го отвори филмот со почетната сцена и првите би рекол 15тина минути. После тоа, ме изгуби филмот. Треба добра концентрација (во смисла да се испотиш) за да сфатиш што е работата и што всушност добиваш од филмот.
Кинематографија: како што нагласив погоре, добар почеток, речиси секој кадар на Нолан е исполнат до максимум, не остава ништо на случајност и ги владее објективите и техниките на снимање, некаде има поизразит хенд хелд, некаде послаб, забележав доста POV кадри (ова не ми е од филмска школа туку од порнхаб) имаше и доли, итн итн, значи мислам дека во еден филм на Нолан можеш да сретнеш се она што би те заинтересирано во однос на техничкиот аспект од филмот, не сум сигурен дали Нолан има бидено и директор на фотографија во некој од своите филмови, ме мрзи да барам, ама ништо чудно.
Звук: не знам што да мислам за ова, имам измешани емоции... некаде доста добар и служи на приказната/ликот, некаде тотално нафрлан и за кур не го бива, доволно често беше надвор од контекст, но како да не требаше да биде тука... Не е ни впечатлив и брзо ќе биде заборавен фактот дека Ханс Зимер некогаш учествувал во саундтракот нафилм.
Монтажа: доста голем проблем на филмот е монтажата, со тоа што не е конзистентна во својата нелинеарност. Не знам во кој момент точно од филмот гледачот дознава дека филмот има нелинеарна приказна, односно дека гледаме еден настан пред/потоа/пак пред/пак потоа ама од другата страна/ и тоа ми претставуваше проблем. Не можев добро да следам што се случува, затоа што на почеток филмот ме уведува со тоа што пратам еден настан, за потоа да го смени теркот на раскажување и да морам да се прилагодам на тоа дека приказната не тече линеарно. Не знам зошто е ова тука, најверојатно за Нолан да не потсети дека е режисер што сака арт филмчиња ама не по своја волја снима блокбастери?
Приказна и ликови: доаѓаме до најпроблематичниот дел. Филмот нема приказна, туку има фактографско прикажување на еден одреден настан, и тоа е она што ме разочара. На пример, Saving Private Ryan е филм за група војници што треба да спасат одреден војник, односно е приказна на војник за време на војна и со тоа можам да се поврзам, да видам како ликот ја води приказната некаде. Овде не го видов тоа, напротив ова е филм за војна што е слаб обид да биде раскажана од неуверливи/неизградени ликови, hence се е за џабе и неповрзливо. Сите војници изгледаа исто, не сфатив кој лик остана да живее на крајот а кој не, поголем дел од времето тешко ми е да откријам од каде доаѓа опасноста и за што всушност е приказната (еве јас на пример сум тенџере по предметот историја и не знам за случката според која е правено ова), тешко е да се следат дијалози затоа што и ги нема, ликовите не се менуваат во текот на филмот, односно ми е гајле кого гледам, освен господинот Том Харди кој поради тоа што е Том Харди мораше да го извади шлемот на крај.
Од трета страна, Нолан е склон на клишеа чиниш Мајкл Беј. Пилотот имаше доволно гориво за да се врати назад, тој отиде и отепа уште еден фајтер пред безбедно да се спушти на ѓаол ипол страна од светот, таман кога војниците на плажата мислеа дека се спасени, го бомбардираа бродот
треба само еден војник да излезе од бродот што тоне за да обезбедат рамнотежа, едно рандом цивилно бродче се наоѓа на вистинско време во вистинско место, и тоа трипати... итн итн.Се на се, можело доста подобро, со оглед на тоа што има буџет од над 100 милиони долари. Како за паралела, Кочо Анѓушев прееска на тв кажа дека тоа што се избориле за најниска каматна стапка од 2.6 проценти на последното задолжување на владата, всушност заштедиле околу 100 милиони евра, па ете, колку еден просечен филм на Нолан, да сме живи и здрави.
6/10
- Член од
- 6 април 2010
- Мислења
- 1.579
- Поени од реакции
- 10.608
Го гледав Wonder и...не ми се допадна, ете. Можете комотно да ме ставите на клада тие што сте фанови на филмов .
Зошто?! (за тие што не го гледале филмов мало предупредување, можни се спојлери).
Ми се допадна почетокот, иако од старт делумно дејствието беше до одредена мера предвидливо, јас чекав на изненадување, за да некаде до среднината на филмот сфатам дека нема да видам ништо ново или барем заплет кој е невообичаен и не бил прикажан предходно во други филмови кои обработуваат слична тематика.
Она што го прави филмот уникатен е медицинската состојба која ја обработува, се друго е удрено на сентимент кој е изнуден по малку и насила кај публиката. Прави да се чувстуваш лошо дури и ако го искритикуваш филмот до степен што самиот си лепиш етикета на бесчувствително битие.
Расплетот типично холивудски иако и тука чекав на изненадување, не го добив.
Ми се допадна пораката дека: работите не се секогаш онака како што изгледаат и дека зад една навидум јасна слика може да се крие различна приказна од онаа што ние ја гледаме т.е на работите треба да се гледа од повеќе агли пред да се донесе конечниот заклучок.
Ми се допадна глумата на помладите глумци, посебно да главниот лик кој чинам глумеше и во Room. Растура малиот. Џулија Робертс ме иритираше, Овен Вилсон како и секогаш, ништо ново а за мене добра идеја што го вметнале во филмот.
Ме нервира и политичката коректност која се фура во филмовите последнава деценија. Ниту овој не беше исклучок. Љубовна приказна измеѓу млада белка и црнец, стана клише и безобразно туркање на агендата за расна еднаквост преку вакви навидум "скриени" пораки во работи кои треба да претставуваат уметност. И не' не сум расист. Ова не е изолиран случај, го има во скоро сите филмови од понова продукција.
Да се надоврзам.
Неодамна правев обид за рекапитулација на Господарот на Прстените и Хобитот во една целина, филмски маратон од почеток до крај. Двете трилогии се небо и земја и тука најдобро може да се види што недостасува денес во модерната кинематографија. Господарот на Прстените е ремек дело пар екселанс. Хобитот, иако режиран од ист режисер како и Господарот, е синоним за се што недостига во денешната кинематографија. Претерана употреба на ефекти, таква прекрасна приказна тотално искасапена во името на профитот. Наместо еден филм се направија три со вештачки елементи кои ги немаше во книгата. Дури и тука имаше обид (не сум опседнат со теории на заговор) за политичка коректност, вметнување на љубовна приказна за две различни раси, елф и џуџе.
Wonder си е океј фамилијарно филмче што не го заслужува вниманието кое што го добива според мене. Приказната е бајата. Има еден куп добри филмчиња кои не се амерички а имаат уникатна приказна и се мали ремек дела кои поради недоволна промоција останале вон радарот на филмските љубители, за да на нивно место гледаме филмови од типот на Wonder.
.Зошто?! (за тие што не го гледале филмов мало предупредување, можни се спојлери).
Ми се допадна почетокот, иако од старт делумно дејствието беше до одредена мера предвидливо, јас чекав на изненадување, за да некаде до среднината на филмот сфатам дека нема да видам ништо ново или барем заплет кој е невообичаен и не бил прикажан предходно во други филмови кои обработуваат слична тематика.
Она што го прави филмот уникатен е медицинската состојба која ја обработува, се друго е удрено на сентимент кој е изнуден по малку и насила кај публиката. Прави да се чувстуваш лошо дури и ако го искритикуваш филмот до степен што самиот си лепиш етикета на бесчувствително битие.
Расплетот типично холивудски иако и тука чекав на изненадување, не го добив.
Ми се допадна пораката дека: работите не се секогаш онака како што изгледаат и дека зад една навидум јасна слика може да се крие различна приказна од онаа што ние ја гледаме т.е на работите треба да се гледа од повеќе агли пред да се донесе конечниот заклучок.
Ми се допадна глумата на помладите глумци, посебно да главниот лик кој чинам глумеше и во Room. Растура малиот. Џулија Робертс ме иритираше, Овен Вилсон како и секогаш, ништо ново а за мене добра идеја што го вметнале во филмот.
Ме нервира и политичката коректност која се фура во филмовите последнава деценија. Ниту овој не беше исклучок. Љубовна приказна измеѓу млада белка и црнец, стана клише и безобразно туркање на агендата за расна еднаквост преку вакви навидум "скриени" пораки во работи кои треба да претставуваат уметност. И не' не сум расист. Ова не е изолиран случај, го има во скоро сите филмови од понова продукција.
Да се надоврзам.
Неодамна правев обид за рекапитулација на Господарот на Прстените и Хобитот во една целина, филмски маратон од почеток до крај. Двете трилогии се небо и земја и тука најдобро може да се види што недостасува денес во модерната кинематографија. Господарот на Прстените е ремек дело пар екселанс. Хобитот, иако режиран од ист режисер како и Господарот, е синоним за се што недостига во денешната кинематографија. Претерана употреба на ефекти, таква прекрасна приказна тотално искасапена во името на профитот. Наместо еден филм се направија три со вештачки елементи кои ги немаше во книгата. Дури и тука имаше обид (не сум опседнат со теории на заговор
) за политичка коректност, вметнување на љубовна приказна за две различни раси, елф и џуџе. Wonder си е океј фамилијарно филмче што не го заслужува вниманието кое што го добива според мене. Приказната е бајата. Има еден куп добри филмчиња кои не се амерички а имаат уникатна приказна и се мали ремек дела кои поради недоволна промоција останале вон радарот на филмските љубители, за да на нивно место гледаме филмови од типот на Wonder.
Scirea
ZARDOZ
- Член од
- 4 август 2010
- Мислења
- 28.035
- Поени од реакции
- 90.670
Утре во кината излегува новиот филм на Дедо Клинт "The 15:17 To Paris", и многу филмски критичари што биле на предпремиера му дале позитивни оценки. Го читам Арни на Твитер ептен го издркал на филмов... и Кевин Сорбо
Јас како човек кој си го поштува Клинт Иствуд, со нетрпение го очекувам филмов, нема промашај кај стариот
П.С. И на 86 години цепа со филмовиве, алал му вера
Јас како човек кој си го поштува Клинт Иствуд, со нетрпение го очекувам филмов, нема промашај кај стариот
П.С. И на 86 години цепа со филмовиве, алал му вера
Сака да го помине Manoel de Oliveira, човекот кој снимаше филмови до својата 106та година. Најстариот режисер во историјата, почнал со снимање кога филмовите биле неми. Да се надеваме дека ќе го видиме Клинт како 107 годишен и седи на режисерското столче.Утре во кината излегува новиот филм на Дедо Клинт "The 15:17 To Paris", и многу филмски критичари што биле на предпремиера му дале позитивни оценки. Го читам Арни на Твитер ептен го издркал на филмов... и Кевин Сорбо
Јас како човек кој си го поштува Клинт Иствуд, со нетрпение го очекувам филмов, нема промашај кај стариот
П.С. И на 86 години цепа со филмовиве, алал му вера
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 46.168
- Поени од реакции
- 86.764
Да бе фактографско.
Има ли некој уопште, кој периметарот си го замишља така - овие чекаат ред на плажа а оваму на некои сто метра се тепаат по улиците? Се изнасмеав уште на сам почеток.
Ми се чини дека баш фактографијата не му е јака страна.
Последно уредено:
Годинава има еден мал куриозитет кога се номинираните за Оскар и историјата во прашање: два филма за истиот историски настан се номинирани за Оскар - Dunkirk и Darkest Hour. Е сега, зошто го спомнав ова? Дека ја спомнавте фактографијата: не знам дали јас погрешно сум сфатил, зашто одамна го гледав Dunkirk, но чинам имаше некој пасус во кој кажаа дека Черчил не сакал да испрати бродови за да ја спаси својата армија од пристаништето, и дури го опцуја. И дека цивилните бродови се организирале сами, барем јас таков впечаток добив. За да, во Darkest Hour го видиме Черчил itself како од петни жили, на работ на нервен слом, на самиот почеток од неговиот мандат, кога мора да стори нешто за да ја оправда довербата и на членовите на својата партија, кои бараат од него да седне на преговарачка маса со Хитлер, што нормално тој одбива, но и на опозицијата, народот во Кралството, па и на Кралот (таткото на Елизабета, не знам како се викаше), бара под дрво и под камен помош од сите страни за да си ја врати својата армија дома. И не дека тој одбил да ги пушти бродовите, туку тој беше единствен кој сакаше да ги пушти бродовите, и кој ги организираше цивилните бродови да тргнат. Е сега, што од ова е фикција, а што фактографија, јас не знам, само малку ми беше противречно.
Годинава има еден мал куриозитет кога се номинираните за Оскар и историјата во прашање: два филма за истиот историски настан се номинирани за Оскар - Dunkirk и Darkest Hour. Е сега, зошто го спомнав ова? Дека ја спомнавте фактографијата: не знам дали јас погрешно сум сфатил, зашто одамна го гледав Dunkirk, но чинам имаше некој пасус во кој кажаа дека Черчил не сакал да испрати бродови за да ја спаси својата армија од пристаништето, и дури го опцуја. И дека цивилните бродови се организирале сами, барем јас таков впечаток добив. За да, во Darkest Hour го видиме Черчил itself како од петни жили, на работ на нервен слом, на самиот почеток од неговиот мандат, кога мора да стори нешто за да ја оправда довербата и на членовите на својата партија, кои бараат од него да седне на преговарачка маса со Хитлер, што нормално тој одбива, но и на опозицијата, народот во Кралството, па и на Кралот (таткото на Елизабета, не знам како се викаше), бара под дрво и под камен помош од сите страни за да си ја врати својата армија дома. И не дека тој одбил да ги пушти бродовите, туку тој беше единствен кој сакаше да ги пушти бродовите, и кој ги организираше цивилните бродови да тргнат. Е сега, што од ова е фикција, а што фактографија, јас не знам, само малку ми беше противречно.
Џ
Џонтра Волта
Гостин
Ноќеска во Белград починал Небојша Глоговац.
Имавме еден негов филм во клубот - Klopka. Беше познат и по улогите во Kad porasnem bicu kengur, Nebeska udica, Munje и др.
Имавме еден негов филм во клубот - Klopka. Беше познат и по улогите во Kad porasnem bicu kengur, Nebeska udica, Munje и др.
Одличен глумец беше, навистина штета. Во Ustav Republike Hrvatske се надмина себеси. Нека почива во мир. 