Абе добро, зомбија, змејови, све тоа, ама очекувам одреден континуитет и логичност во работите.
Е сеа тоа незмејски оган, кога го запали Каласарот ( или како и да се викаше ) немаше змејови во близина. Ова се битни детали за секоја квалитетна серија.
Може ќе треба книгите да ги прочитам.[DOUBLEPOST=1505056654][/DOUBLEPOST]П. С. Можеби е Дени уникатна во тој поглед да е отпорна на оган и на топлина. Имаше една сцена кога влезе во бања со врела вода, кога слугинката ја предупреди дека е многу жешка, а оваа немаше гајле и си продужи. Тоа беше пред да се појават јајцата со змејовите.
Aбе серијата и книгата станаа две различни дела.
У книгата Таргариени, а ни Дани, не се имуни на оган. Тоа со ломачата на Дрого е, како што кажа Мартин, уникатен магичен настан.
У серијата Дани е имуна на оган.
У серијата wight-овите се убиваат исто како и во книгата, но ако ги пипнеш со обсидијан - умираат, како Беливе Шетачи. У книгата најбоље е да ги запалиш, а со друго како и со што ги делкаш, сеедно е, додека Туѓинците можат само со обсидијан или валиријски челик.
У серијата Ег е татко на Аерис (Лудиот Крал), а у книгата Ег е дедо на Аерис, а Џахерис му е татко.
У книгата Ноќниот Крал е историска фигура (13-ти Лорд Командир на Ноќната Стража), која се појавила многу после првиот Туѓинец. Тој во книгата најверојатно веќе никогаш нема ни да се појави, пошто умрел пред 8000 години. Во серијата главниот на Туѓинците така го викаат и си смислија прича дека тој е првиот Туѓинец.
У серијата на многу ликови им фалат браќа и сестри.
итн.