Животот и подвизите на Александар Македонски

[zmej gorjanin]

Епа сега кој на кого позајмил, не знам. Ама знам дека именката sar на еврејски означува: војсководец, шеф, капетан, владетел, принц. Така да значењето на зборот sarissa (на грчки sarisa) треба да се бара во претходните зборови.

http://strongsnumbers.com/hebrew/8269.htm

Е сега кај нас Цар официјално доаѓа од Caesar. А Caesar во Рим претставувало надимак за одредена фамилија или клан, конкретно кај фамилијата на Гај Јулиј Цезар. Кај Римјаните кога ќе се родело дете му се давале три имиња. Првото име (praenomen) е основното име, второто име е всушност презимето на личноста или името на фамилијата, кланот односно племето од која доаѓала личноста. Третото име (cognomen) е надимакот на фамилијата, во случајот со Гај Јулиј тоа било Caesar. Возможно било да имаш и четврто име (agnomen), но тоа е надимакот со кој ќе се здобиела самата личност во текот на животот. Така да тој надимак можел да се присвои и како четврто име. Конкретно за значењето на зборот caesar постојат повеќе теории. Првата е дека некој предок на Цезар имал густа коса, односно на латински caesaries што означува глава со коса. Но со оглед на тоа што се верува дека Цезар бил проќелав, може и да не било ова вистинското значење. Втората теорија била дека некој предок на Цезар имал светло сиви очи или на латински caesiis. Третата теорија, која воедно му била и омилена на Цезар, е дека некој негов предок убил слон (на латински caesai in Moorish), поради што тој ковал пари со слонови.

http://www.dailywritingtips.com/caesar-kaiser-and-czar/

 

[dusan silni]

sto mislitevie drugite za ova so kosata i slonot
ZNACI VO SUSTINA KAJ SLOVENSKITE JAZICI ZBOROT CAR JA ZADRZAL SVOJATA SUSTINA A VO ROMANSKITE JAZICI VO BUKVALEN PREVOD CAR=IMPERATOR
a po grcki kako se vika za carica?

 

[Славјански]

Кога ќе ги погледнеш Словените и во антиката се распослале на огромен простор со многу цивилизации.
Кога ќе ги погледнеш Евреите, Грците, неможеш да кажеш дека биле некакви империи, а се што е антика мора со нив да го врземе.
Тоа во природата го нема.

 

[Кариес]

Во црковната литература (денешната Македонска Библија) владетелот се вика Кесар, кое пак “доаѓа“ од Цезар (или Цезар доаѓа од Кесар?) или од постариот латински изговор : Каезар, многу подоцна познато како Кајзер. Која варијанта на зборот од која произлегла не е сигурно, факт е дека станува за истиот збор. Мое мислење е дека од сите нив е најстар зборот Сар(а) кој изворно е Македонски и кој до ден-денешен во Македонскиот јазик го има истото значење, додека во другите јазици се толкува на различни начини во обид да го прилагодат на своите поимања на истиот термин во склад со своите изрази за владетел (затоа се објаснува со повеќе поими како : владетел, принц, господар и сл. - нешто што го нема во македонскиот јазик каде што Цар си е Цар и нема потреба од појаснување). Понатаму, пак мое мислење е дека во коренот на толкувањето на самиот збор лежи древна варијанта на зборот (Сар - Зар) со кој се опишува светлината, виделината, сонцето, како атрибут на секој Бог и владетел. Сродни на него се термините З’ркање, Ѕиркање, Зора, позорникар-позор (внимание, гледање), прозор, Џарење (з=џ), па дури и името на Сирија (Ѕирија - светла, сончева, земја) и т.н.

 

[Славјански]

Зар го имаш и во Назарен, Назарет, Назарои врховен свештеник на Есените.

 

[Goran Stoimenov]

Aleksandar treti Makedonski nosi titula minoj ( dion - svetlina ) , minoj e titula na paunskite - paonskite kralevi , titula koja e rodonacalnik na faraonizamot vo Egipet , sto znaci deka Aleksandar e ,,minoec,, rodum od Bela - Pela , oblast od Ematija, Ematija del od Paunija ( Paonija) , mesto kade e roden i eden od sinovite na Dionis - Makedon oblast Paunija - Paonija , Makedon rodonacalnik na makedoncite i obedinuvac na korenot na ,,iljadite,,

 

[Zoki Lou]

Завеса со ликот на Александар Македонски

Цар Самоил во 973 година со брат му Арон отишол на дворот на германскиот цар да му го честита Велигден и да побара политичка поддршка. Како што доликува на гостин, веројатно, како подарок му однел нешто, а домаќинот, исто така, му возвратил. Имено, во музејот во Вирцбург се чува една свилена завеса, на која е претставен орелскиот лет на Александар Македонски.

На завесата е претставен Александар кому два орли (христијански симбол) на главата му ставаат златна круна со три крста! Не знаеме дали таа била подарокот за германскиот цар, но би можеле да претпоставиме!

Извор


Ако има некој повеќе информации, пред се кој е тој германски цар во 973 година, кој музеј и како го наеркуваат платното.

Тука веќе проверив: http://www.wuerzburg.de/de/kultur-bildung/bildendekunst/museen-galerien.html

 

[Сабазиј]

Бил или Отон I (основач на Првиот Рајх) или Отон II, оти првиот умрел во 973 година. Арно ама, овој симбол со двоглав орел не е карактеристичен само за источните христијански владетели, туку и на западните, а корените најверојатно му се, меѓу другото и во римскиот орел. Дали германскиве информативни средтства потврдуваат дека се работи баш за подарок од комитопулите, и уште повеќе од каде сигурноста дека се работи баш за Аце Велики? Не знам германски.

 

[шарко]

Во црковната литература (денешната Македонска Библија) владетелот се вика Кесар, кое пак “доаѓа“ од Цезар (или Цезар доаѓа од Кесар?) или од постариот латински изговор : Каезар, многу подоцна познато како Кајзер. Која варијанта на зборот од која произлегла не е сигурно, факт е дека станува за истиот збор. Мое мислење е дека од сите нив е најстар зборот Сар(а) кој изворно е Македонски и кој до ден-денешен во Македонскиот јазик го има истото значење, додека во другите јазици се толкува на различни начини во обид да го прилагодат на своите поимања на истиот термин во склад со своите изрази за владетел (затоа се објаснува со повеќе поими како : владетел, принц, господар и сл. - нешто што го нема во македонскиот јазик каде што Цар си е Цар и нема потреба од појаснување). Понатаму, пак мое мислење е дека во коренот на толкувањето на самиот збор лежи древна варијанта на зборот (Сар - Зар) со кој се опишува светлината, виделината, сонцето, како атрибут на секој Бог и владетел. Сродни на него се термините З’ркање, Ѕиркање, Зора, позорникар-позор (внимание, гледање), прозор, Џарење (з=џ), па дури и името на Сирија (Ѕирија - светла, сончева, земја) и т.н.

:salut:

Според ова Пенџере не може да е турски збор бидејки зборчето ЏЕР или ЏЕРЕ = Зер-Зар-Зор ...практично варијатни од иститот корен. ЏАРИ=се ѕвери.

Зборот OBSERVE не може да нема потекло од зборот ОБЗИРА. Повторно- ЗИР-зирка, Зар-Зор = светлина, видливост.

 

[Zoki Lou]

Бил или Отон I (основач на Првиот Рајх) или Отон II, оти првиот умрел во 973 година. Арно ама, овој симбол со двоглав орел не е карактеристичен само за источните христијански владетели, туку и на западните, а корените најверојатно му се, меѓу другото и во римскиот орел. Дали германскиве информативни средтства потврдуваат дека се работи баш за подарок од комитопулите, и уште повеќе од каде сигурноста дека се работи баш за Аце Велики? Не знам германски.

Jас знам германски, затоа прашувам.

 

[Bratot]

Дали германскиве информативни средтства потврдуваат дека се работи баш за подарок од комитопулите, и уште повеќе од каде сигурноста дека се работи баш за Аце Велики? Не знам германски.

Приметив дека скратена е сликата малце, за да биде поверодостојно делот горе кој фали:

Односно, “орелскиот лет“ на Александар или обично Летот на Александар е доста прочуен уметнички тренд низ цела европа:

Полет Александра Великого.

Далее, такој же поступок приписываетсја в русских сказанијах царју Соломону, а в иерусалимском талмуде — Александру Великому, которые на орлах или грифах летали на троне к небу.
Сказание о полете Александра Великого отразилось во многих произведенијах искусства, где описан этот эпизод. Вот как рассказано об его опыте в очерке, појавившемсја в III веке до Р. X. — «Александр приказал запречь в трон четырех сильных птиц, которым три днја не давали есть. Он сам сел на трон и высоко поднјал два копьја, на которых были привјазаны куски мјаса.
Птицы, стремјась к последнему, поднјали на воздух трон с Александром. На большој высоте Александру встретилась птица с лицом человека и приказала ему вернутьсја на землју. Когда Александр взглјанул вниз, он, глубоко под собој, увидел громаднују, свернувшујусја в кольцо змеју и в центре кольца маленькиј помост.

Рис. 21. Полет Александра Македонского на птицах к небу
Птица об'јаснила ему, что змеја есть море, а помост — землја, окруженнаја морем.
По приказанију птицы Александр опустил копьја, и птицы полетели вниз и благополучно спустили его на землју, но так далеко от места взлета, что ему лишь с большим трудом удалось достичь своего војска». Полет Александра Великого на небо изображен в разное времја в разных произведенијах искусства. На рис. 21 показана миниатјура из мјунхенској рукописи XIV века (Enikels «Weltchronik)». На рис. 22 показана еште подобнаја же миниатјура 1320 года. На рис. 23 изображен рельеф на римских воротах церкви в Ремачене на Рејне, на рис. 24 рельеф в базилике св. Марка в Венеции, на рис. 25 изображена вышивка на полушелковој материи исполненнаја в Регензбурге (јужнаја Германија) в 13-м веке (из музеја в Крефелде).

Рис. 22. Полет Александра Македонского на птицах к небу. (Миниатјура 1320 г.).

Рис. 23. Полет Александра Македонского. (Рельеф на римских воротах церкви в Ремачене на Рејне).

Рис. 24. Полет Александра Македонского. (Рельеф в базилике С.Марко в Венеции)

Рис. 25. Полет Александра Македонского. (Вышивка в музее в Крефельде).

http://epizodsspace.no-ip.org/bibl/rynin/rynin1/02.html

 

[Сабазиј]

^ Добро, сега се` е појасно.
За некои погорни коментари дека Александар живеел пред Христа - се заборава дека традицијата и желбата за идентификација ги надминува ваквите временски и религиозни рамки. Александар немал врска со Христијанството, но луѓето кои живееле на овие простори несомнено чувствувале длабока поврзаност, односно некаков континуитет и покрај вековите што ги делеле со овој владетел. Така, идентификацијата се засилува со тоа што нему му се даваат христијански обележја. За кралствата и империите тоа е вообичаено - за да го издигнат сопствениот авторитет пред другите држави тие се повикуваат на славното минато, на Александар, или на Рим. Значи тука нема ништо чудно. Арно ама, ако Самуил и брат му му го однеле баш овој дар на некој од Отоните, тоа би можело да биде спектакуларен показател за тоа како би можело да тече доизградувањето на средновековната македонска држава доколку опстоела нешто подолго, и многу повеќе за впечатокот кој сакале македонските државници да го остават на европските дворови за себе, за својот произлез. Затоа што Самуил, иако владеел релативно долго, бил владетел-воин, кој или освојувал или го бранел освоеното, па и самите извори за овој период, посебно материјалните, епиграфските од Самуиловата држава се во доста мал број.
А Александар го има во преданијата на многу европски, азиски и африкански народи, како и во Библијата, Талмудот и Куранот. Тие изобилуваат со анахронизми, па врската на Аце со христијанството е резултат на неговата долговечна присутност во колективната свест на голем дел од светот тогаш. На мноумина всушност и не им било јасно временското растојание меѓу Исус и Александар.

 

[Bratot]

За жал не може да се потврди со сигурност потелото на таа завеса, се разбира објаснувањето со посетата на комитопулите е една теорија, можеби доста неверојатна би рекол.

Како и да е религиите отсекогаш се преплетувале, од античките пагански верувања биле абсорбирани голем број на божества, ритуали, традиции.

На пример познато е дека Богородица е всушност олицетворение на божицата Хера, како заштитнички на женската чистота и углед, матријархатот, потоа Св. Илија го претставува богот Хелион итн.

Истото се случува и пресликува со словенските богови.

 

[Сабазиј]

За жал не може да се потврди со сигурност потелото на таа завеса, се разбира објаснувањето со посетата на комитопулите е една теорија, можеби доста неверојатна би рекол.

Како и да е религиите отсекогаш се преплетувале, од античките пагански верувања биле абсорбирани голем број на божества, ритуали, традиции.

На пример познато е дека Богородица е всушност олицетворение на божицата Хера, како заштитнички на женската чистота и углед, матријархатот, потоа Св. Илија го претставува богот Хелион итн.

Истото се случува и пресликува со словенските богови.

Е сега кај нас Цар официјално доаѓа од Caesar. А Caesar во Рим претставувало надимак за одредена фамилија или клан, конкретно кај фамилијата на Гај Јулиј Цезар. Кај Римјаните кога ќе се родело дете му се давале три имиња. Првото име (praenomen) е основното име, второто име е всушност презимето на личноста или името на фамилијата, кланот односно племето од која доаѓала личноста. Третото име (cognomen) е надимакот на фамилијата, во случајот со Гај Јулиј тоа било Caesar. Возможно било да имаш и четврто име (agnomen), но тоа е надимакот со кој ќе се здобиела самата личност во текот на животот. Така да тој надимак можел да се присвои и како четврто име. Конкретно за значењето на зборот caesar постојат повеќе теории. Првата е дека некој предок на Цезар имал густа коса, односно на латински caesaries што означува глава со коса. Но со оглед на тоа што се верува дека Цезар бил проќелав, може и да не било ова вистинското значење. Втората теорија била дека некој предок на Цезар имал светло сиви очи или на латински caesiis. Третата теорија, која воедно му била и омилена на Цезар, е дека некој негов предок убил слон (на латински caesai in Moorish), поради што тој ковал пари со слонови.

http://www.dailywritingtips.com/caesar-kaiser-and-czar/

Што се однесува паганските божества, навистина е така. Многумина од нив си нашле место во новите, монотеистички религии, како светци најчесто. Оние помалку симпатичните, како Пан на пример, се преобразиле во демони. Можеби најистакнат пример, зад кој од ред причини и не се крева толку прашина е и случајот со првиот храм посветен на Богородица. Тој е изграден во Ефес, врз остатоците на храмот на Артемида. Дури и на Трескавец имало светилиште на Артемида. И секако уште многу други примери, помалку или повеќе посредни.

Е сега, за Цезар и за неговото име или прекар, а подоцна за неговите следбеници - титула. Каесар е на класичниот латински, оној што го користеле Римјаните, а Цезар на традиционалниот нешто подрасипан латински користен во раниот среден век и подоцна.
И јас сум прочитал дека Каесар значи буквално „глава со коса“. Веројатно ова тврдење е и највистинито, иако Цезар и не можел баш да се пофали со влакната на главата. Но можеби некој негов предок можел. И тоа со слоновите не е за отфрлање. На старословенски цар се изговарал цјасар, а царство - цјасарствие, што е доста слично со латинските каесар и цезар. Подоцна, бидејќи секој јазик се менува и се развива, сме дошле до цар и царство (би додал дека многумина не прават разлика меѓу цар и крал, а таа не е мала).

И за Александар - фасцинантното во врска со него, можеби уште повеќе од освојувањата, битките и многуте Александрии, е неговата постојана актуелност. Повеќе од кој било друг (освен основоположниците на христијанството и можеби, на исламот), тој е вечна тема на интерес. Делото на некој анонимус, со наслов Александрида е најчитаното нешто низ вековите, по Библијата (зад која се разбира имаме огромен број проповедници, агитатори, инквизитори).
Можеби најитересната приказна за Александар која ја имам прочитано е што некои народи верувале :nesvest: дека тој го изградил Кинескиот ѕид за да ги спречи освојувањата на Кинезите.
Нему му се воситувале голем број историски ликови од Ханибал и Цезар, Август, Нерон и Калигула, преку Барбароса и Мехмед II Освојувачот, до Наполеон, Хитлер итн. Едноставно, навистина впечатливо е што споменот за еден човек ги надминал временските, културните, верските и цивилизациските ограничувања и продолжил да живее и понатаму, без притоа за тоа некој да водел сметка или грижа.

 

[Кариес]

:salut:

Според ова Пенџере не може да е турски збор бидејки зборчето ЏЕР или ЏЕРЕ = Зер-Зар-Зор ...практично варијатни од иститот корен. ЏАРИ=се ѕвери.

Зборот OBSERVE не може да нема потекло од зборот ОБЗИРА. Повторно- ЗИР-зирка, Зар-Зор = светлина, видливост.

Сигурно не е Турски. Првиот дел од зборот : “пен“ е всушност нашиот збор - “полн“, “п’н“ (српски е “пун“, а грчки е “пан“ - пр. :“панорама“), а вториот е сигурно во врска со зборот џарење, зиркање, ѕверење, зор (позорникар, позор), обѕирање и сл. И на децата кога се мали им се вели “ЅЕ“ во смисол : “те видов“, или “види!“. Истиот корен (варијанта на тема) го има и денешниот литературен збор : “прозорец“. “Про“ значи - “за“, а “зорец“ значи “поглед“, гледање, или во целост, зборот “прозорец“ би значел (слободен превод) : “за гледање“, а зборот “пенџере“ би значел : “полн поглед“, “гледало“ (како што би рекле браќата Хрвати за огледалото : “зрцало“ )
Од самото тоа што Латините немаат конкретно и концизно значење на зборот ЦАР се гледа дека и тоа не е нивни збор, па Цезар денес се обидуваат да го преведат како “косест“ и слични глупости (оти не нослест? ) Побрзо би ја прифатил црковната верзија на именката (читана по старолатински начин) Caesar која гласи Ќесар (или Кесар) барем асоцира на некој кај кого што е кесето со пари (што го личи еден владетел), а не на некој “Битлс“ со коса до рамена . Впрочем, не бил само Гај Јулије Цезар, имало и други Цезари - и сите тие биле влакнести на главата?