Белград не е превод на Београд, туку наследено историско име. Исто како што Рим не е преведен од оригиналот Рома, туку наследен назив. Тоа се имиња на градови кои често се употребувале на овие простори и затоа се задржале како такви и во стандардниот македонски. Дури пронајдов и објаснување за етимологијата на топонимот, и од каде всушност доаѓа тоа бел- , и според истото објаснување, кај Србите е изменето во бео-, а не кај нас преведено.
.
Истото е и со Велика Британија. Придавката „велик“ повеќе звучи како српска придавка и ние во стандардниот јазик не ја употребуваме воопшто, туку употребуваме „голем“. А сепак е правилно Велика Британија, а не Голема Британија, затоа што Велика Британија е наследено историско име што како такво останало како скаменет израз во стандардниот јазик.
А дали ја прочита реченицава од текстот кој си го нашол: „Правописот на македонскиот јазик, наложува правило (воедно и едно од основните правила кое го познаваат сите лингвисти) дека – личните имиња не се преведуваат, туку само се транскрибираат на кирилица, соодветно на фонетскиот принцип на македноскиот јазик и се предаваат во оригинал како што звучат на изворниот јазик.“
Не било точно, my ass. Може не сум лингвист, но барем поседувам некои основни предзнаења за нашиот јазик. Ни еден професор на факултет од македонистите никогаш ни немаше речено дека треба да се преведуваат лични имиња и топоними. Ни-ко-гаш![DOUBLEPOST=1462360461][/DOUBLEPOST]
Ха ха ха. Дали тоа значи дека ако јас заминам да живеам во Америка, на пример, на нив името Златко ништо нема да им значи па затоа ќе ме преведат во „Goldie“? Зборувате на памет.