Да си кажам една кратка приказна шо ми притекна во ова ни ладна ни топла вечер, дур дремам под кебе во исчекување да се симнат 3 епизоди од It's always sunny in Philadelphia.
На царот му се сонило дека лекот за неговата неизлечлива болест која го мачела 2 години, се наоѓа во солзата на еден човек од царштината со име Спасиј (како демек спас за царот). И наредил да го донесат во дворецов. Арно ама братов немал заплакано цели 10 години од ко му умрело детето мало, на пораѓај. Па така од тогаш му мавнал делете на емоциите.
Го седнале в соба и му рекле-Имаш еден ден да пуштиш солза пизда ти матер, оти утре глата че ти летни. Седнал овој онака на едно од столчињата и почнал да си евоцира спомени како му умрело детето, како го закопувал во ладната земја и се се најлошо демек за да заплачи, арно ама никако не му иделе тие пусти солзи. Сабајлето дошол советникот, гледа празна глиненава чаша шо му ја дал. Ништо му рекол, нека ти постој глата на рамена, иди по мене, да пробаме на поинаков начин, ако не можи преку тага да ги родиш то солзите.... Го викнале најјакиот комичар во чарштината да го засмеј братов (демек од смеа да го расплачи) Па овој пробал на сите можни начини да го пресмеј со шеги од типот прашање-одговор
-Кој му е омилен чај на Едип?
-Од Мајчина душица.
-Како го запишала Eдип мајка му в телефон во именикот?
-Motherfucker.
-Шо рекол слепиот човек ко му рекле дека жена му го изневерува?
-ДУр не видам не верувам.... и сл.
Дури и на крај му рекол- Плачи оти царот че стани и на клоци че те крени (а тој царот 2 години од кревет не станат). После то на овој циркузантов глата крц, му летнала после последнаа шега демек навредлива.
Како последно средство кое го употребиле во царштинава за да го расплачат братов Спасиј, било тоа што жена му ја врзале на два коња кои тргнале во спротивна страна и ја распарчиле пред негови очи. Арно ама (колку е арно не знам) ни тогаш не заплакал копуков. Ко за непендек умрел царот по некој час. Овој го осудиле на бесилка оти не го спасил најважниов во дворецот нели. И другиот ден, сабајлето дури чекал во занданата да ја спремат јамката, дошол еден од стражарите и му рекол-Нема за последно да те гоштеваме со убај јадења ко шо те гоштевавме пред некој ден дури ја чекавме солзата твоја, еве држи сега ова, не знам шо е, прееска го донесе еден трговец преку седум планини и реки во дворецов. Сакаш јади, сакаш не, за 5 минути идам по тебе.
Ко се вратил овој џелатов, шо да види. Плачи дали плачи овој Спасиј. То зеленчукот за кој нит чуле нит виделе претходно во царштината , да ти биди кромид ........
На крај и овој го убиле и така.
Заборајв наслов да пишам.
Нека биди „ Kромидот шо вредеше за два животи".
п.с најмногу жал ми е шо овие копуциве од царштината дотогаш не вкусиле салата со домати и кромид. Глупаци.