Дилема

[Ipsissimus]

Она кое го напишав БЕА ЗАКОНИТЕ НА УНИВЕРЗУМОТ, барем една сфера (животинскиот свет) затоа што нема простор за се да се напише и проучува овде. Тие закони површно погледнати се разочарувачко безнадежни за секое суштество. Христијанството дава нивен подлабок поглед и открива вистина во која има и надеж и светлина. Ако не се подложни на „човековата потреба за утеха и смисла“, тогаш зошто разговараш, Зошто објаснуваш, зошто негираш?

Законите на религиите како христијанството тврдат дека моралните принципи ги диктираат и определуваат физичките закони. Па така, може да сретнеш тврдења од типот дека вршењето голема нужда е негативна последица, која произлегла од "падот" на Адам.... Ова не само што е тотална глупост и бесмислица....туку е и практичен пример како може да се забега кога нешто субјективно и лично како што е моралот, се издигнува на ниво на причинител на физичките закони во универзумот.

Ако нема смисла и утеха ќе вреди ли да се живее? Ако ти немаш смисла тогаш жив или мртов би ти било сеедно. Зошто тогаш сеуште живееш?

Дали за тебе има или нема смисла универзумот, не е репер за да се одлучува што е вистина а што не. Ако однапред одлучиш што смее а што не смее да биде вистина, тогаш ти не бараш вистина, туку утеха, а лагата е далеку подобра кога станува збор за надеж и утеха.

Во целина да сум ги проучил и воопшто не е нешто сложено. Само Библијата е како ѕид кој тешко се пробива, другите со 2-3 прочитани книги и се пробива во нивната суштина. И она кое не си го прочитал правилно се претпоставува и кога ќе го сретнеш, гледаш дека правилно си претпоставил и добиваш доказ дека тоа учење ти било сфатено.

Кажи ми кој се четирите архетипски светови во кабалата, како се подредени и кој сефирот одговара на кој архетипски свет.
Кажи ми ако Брахман е макрокосмичкиот аспект во хиндуизмот, тогаш кој е микрокосмичкиот?

Јас не те разбирам како едно глупо тврдење го издигнуваш како несоборлива логика. Прво ако читаше внимателно пишував за очигледност и самоочигледност. Очигледното е подложно на сомнежи и претпоставки, самоочигледното не дозволува да се оспорува. Вистината на овој свет му е дадена на очигледно ниво, а не на самоочигледно ниво. Така никој не може да се правда зошто не верувал во Вистината кога била очигледна, а не е принуден на неа.
Сеопфатниот доказ, во себе има подсфери. Луѓето може да се сомневаат поради пониските закони кои постојат во подсферите. Тие може да бидат обземени од пониски закони (сили, енергии) и да ги третираат како врвни божествени..., божји..., Бог. Со оглед на функционирањето во нивната сфера ќе им изгледаат живи и докажано потврдени. Од таму идат споровите затоа што потпаднатите под разните сфери едни со други ќе се спорат. Но секој од нив и во својата сфера ќе има недостатоци и нефункционалност но посебно во другите сфери ќе покажува недостатоци затоа што иако произлегува од врвниот кој всушност и е негов извор, тој е смален, а и попримил нечистотија при надворешното дејствување. Но кога ќе се бара повиск и повисок закон (сила, енергија) тој ќе опфаќа се повеќе сфери. Кога биде допрено до врвниот тој треба себе си да се докажува секаде и совршено да се поклопува во целината на сите сфери.
Затоа интегралниот доказ може и Е од Бог обезбеден за сите суштества кои го бараат. Тие самите не се способни, но Бог како семоќен им го преработува на секој на негов начин за да му биде достапен за разбирање.

Воопшто не е глупо, ќе ти посочам и друг аспект што е подеднакво несоборлив доказ за тврдењето дека интегрален доказ неможе од една страна да ги обединува сите свери, а од друга истиот да има дуална природа.

Ако христијанството и исламот Бог го претставуваат како судија, тогаш тоа подразбира дека тој нештата ги перцепира како погрешни и исправни, добри и зли, потребни и непотребни. Но! Ако тој е единствениот креатор и нема други освен него а во исто време тој е безгрешен, (неговата промисла ги интегрира сите создадени нешта), тогаш од каде доаѓа она за кое тој ќе пресуди дека е погрешно, непотребно, зло? Повеќе од јасно е дека доколку Бог го сметаме за интегрален аспект, тогаш се што постои а потекнува од него, мора на негово ниво на перцепција да има смисла или цел, доколку нема, тогаш тој не ги интегрирал сите аспекти што постојат, не е совршен, направил превид, грешка.

Така треба да биде. Вистината е ултимативен императив. Барај, копај. Не е проблем што се спориме, ако тоа го правиме на академски начин и ако совеста ни е чиста. Проблем е ако своето убедување сосила или со заведување му го наметнуваме на другиот или ако во себе не веруваме во она кое го кажуваме или пак знаеме дека другиот е во право ама од навивачка тенденциозност, суета не се сака да се признае вистината.

Ако црвениот болд важи за обичен човек, што ниту е совршен, ниту безгрешен, мислиш дека не треба да важи за битие што наводно треба да биде совршено и безгрешно? Колку пати во библијата Бог го наметнува своето убедување со сила, закани и казни?

 

[sardaukar]

Законите на реливиите како христијанството тврдат дека моралните принципинги диктираат и определуваам физичките закони. Па така, може да сретнеш тврдења од типот дека вршењето голема нужда е негативна последица, која произлегла од "падот" на Адам.... Ова не само што е тотална глупост и бесмислица....туку е и практичен пример како може да се забега кога нешто субјективно и лично како што е моралот, се издигнува на ниво на причинител на физичките закони во универзумот.

Последните научни откритија опитно потврдени докажуваат дека секоја честичка влијае на друга честичка независно од оддалеченоста и тоа непосредно без посредување на посредник. Како да се една до друга. А Христовото учење одамна тврди дека нашите мисли и чувства влијаат на нас, и на луѓето и на средината и на настаните и нештата кои ни се случуваат.

Дали за тебе има или нема смисла универзумот, не е репер за да се одлучува што е вистина а што не. Ако однапред одлучиш што смее а што не смее да биде вистина, тогаш ти не бараш вистина, туку утеха, а лагата е далеку подобра кога станува збор за надеж и утеха.

А зошто кој мене ме принудил да верувам, а ти пак слободно и непринудено веруваш. Како што ти си избрал некое верување исто така и јас. Ако моите мисли не одлучуваат за тоа каков е универзумот, но зошто мислиш дека твоите мисли одлучуваат.

Кажи ми кој се четирите архетипски светови во кабалата, како се подредени и кој сефирот одговара на кој архетипски свет.
Кажи ми ако Брахман е макрокосмичкиот аспект во хиндуизмот, тогаш кој е микрокосмичкиот?

Одамна ми е тоа оставено настрана. Не би се занимавал со лавиринтите на демонските сфери.

Воопшто не е глупо, ќе ти посочам и друг аспект што е подеднакво несоборлив доказ за тврдењето дека интегрален доказ неможе од една страна да ги обединува сите свери, а од друга истиот да има дуална природа.

Ако христијанството и исламот Бог го претставуваат како судија, тогаш тоа подразбира дека тој нештата ги перцепира како погрешни и исправни, добри и зли, потребни и непотребни. Но! Ако тој е единствениот креатор и нема други освен него а во исто време тој е безгрешен, (ги интегрира сите создадени нешта), тогаш од каде доаѓа она за кое тој ќе пресуди дека е погрешно, непотребно, зло? Повеќе од јасно е дека доколку Бог го сметаме заминтегрален аспект, тогаш се што постои а потекнува од него, мора на негово ниво на перцепција да има смисла или цел, доколку нема, тогаш тој не ги интегрирал сите аспекти што постојат, не е совршен, направил превид, грешка.

Кога Адам и Ева пробале од плодот на познавањето на доброто и злото не се вели дека плодот бил лош. И Ева и Адам виделе дека плодот бил добар за јадење.
Сфати го коренот на злото како нарушена процедурална постапка на превземање на одредено дело. Точно е дека таа можност е оставена од Бог, но само по себе не е погрешна. Делата кои се сторени во погрешна постапка се пореметување во поглед на универзалниот и совршен ред. Штом се продолжи по таа линија на изместени постапки започнуваат да се случуваат настани кои не се предвидени да се случат. Колку пореметувањето е поголемо толку се случуваат полоши дела кои водат кон уништување и себеуништување.
Но исто погрешно ти е мислењето во почетокот дека Бог ќе ни суди. Бог нема да ни биде судија. Затоа што ние не можеме да го повредиме Бог, па за Тој да ни суди. Судии ќе си бидеме едни на други.
Но правилата на доброто и злото само по себе судат, а тие се произлезени од природата на Бог. Од таму судејќи се едни со други ние се судиме со исправното, односно преку Бог. Преку Бог и неговиоте закони ќе се судиме и правдаме.

Ако црвениот болд важи за обичен човек, што ниту е совршен, ниту безгрешен, мислиш дека не треба да важи за битие што наводно треба да биде совршено и безгрешно? Колку пати во библијата Бог со сила го наметнува своето убедување со сила, закани и казни?

Бог само ја задржувал казната која ќе се случела за одредени дела. Кога ќе каже ќе ги казни им се заканува дека ќе ја отстрани заштитата со која ги штител да им се случи лошо нешто предизвикано од нивните дела. Бидејќи претерале и повеќе нема да ја задржува казната која законите во природата ќе ја спроведат. Но исто така бидејќи и природните казни се производ на законите произлезени од природата на Бог исто така излегува дека Бог ги казнува (или наградува) - затоа врз овие 2 основи и вели дека „ќе ги казни“.
Во суштина човекот го казнуваат или наградуваат неговите дела, а законите ја извршуваат казната.
Не е Бог „виновен“ што е сеприсутен, сеопфатен и универзален.

 

[Ipsissimus]

Последните научни откритија опитно потврдени докажуваат дека секоја честичка влијае на друга честичка независно од оддалеченоста и тоа непосредно без посредување на посредник. Како да се една до друга. А Христовото учење одамна тврди дека нашите мисли и чувства влијаат на нас, и на луѓето и на средината и на настаните и нештата кои ни се случуваат.

Мешање баби и жаби. Мислите се една работа, моралните стандарди сосема друга. Да оправдуваш став дека големата нужда е последица од падот на Адам со квантна физика е врв на глупоста!

А зошто кој мене ме принудил да верувам, а ти пак слободно и непринудено веруваш. Како што ти си избрал некое верување исто така и јас. Ако моите мисли не одлучуваат за тоа каков е универзумот, но зошто мислиш дека твоите мисли одлучуваат.

Повторно одговор што нема врска со поставеното прашање. Каде сум напишал дека моите мисли треба да одлучуваат а твоите не? Поентата што несакаш или неможеш да ја разбереш е дека вистината не зависи од тоа дали тебе(или мене) нешто ќе ти има смисла или не! Оној што го интересира вистината, не одлучува однапред што смее а што не смее да биде вистина! Таквиот не бара вистина, туку утеха и надеж.

Одамна ми е тоа оставено настрана. Не би се занимавал со лавиринтите на демонските сфери.

Не се колни само, некој може да ти поверува. Добро бе! Нели лажењето за вас е грев? Зошто лажеш?

Кога Адам и Ева пробале од плодот на познавањето на доброто и злото не се вели дека плодот бил лош. И Ева и Адам виделе дека плодот бил добар за јадење.
Сфати го коренот на злото како нарушена процедурална постапка на превземање на одредено дело. Точно е дека таа можност е оставена од Бог, но само по себе не е погрешна. Делата кои се сторени во погрешна постапка се пореметување во поглед на универзалниот и совршен ред. Штом се продолжи по таа линија на изместени постапки започнуваат да се случуваат настани кои не се предвидени да се случат. Колку пореметувањето е поголемо толку се случуваат полоши дела кои водат кон уништување и себеуништување.
Но исто погрешно ти е мислењето во почетокот дека Бог ќе ни суди. Бог нема да ни биде судија. Затоа што ние не можеме да го повредиме Бог, па за Тој да ни суди. Судии ќе си бидеме едни на други.
Но правилата на доброто и злото само по себе судат, а тие се произлезени од природата на Бог. Од таму судејќи се едни со други ние се судиме со исправното, односно преку Бог. Преку Бог и неговиоте закони ќе се судиме и правдаме.

Еве да го оставиме на страна тоа што е тотално бесмислено од една страна да тврдиш дека за Бог не постојат погрешни нешта и дека не е судија, а од друга страна да тврдиш дека истиот тој Бог дошол во човечка форма токму поради тоа што човекот бил грешен.....
Што правиме со црвениот болд? Ако е можно нештата да тргнат во непредвидена насока, тогаш на кој начин божјата промисла е совршена? На кој начин Бог е сезнаен, кога нештата тргнале во непредвидена насока?

Бог само ја задржувал казната која ќе се случела за одредени дела. Кога ќе каже ќе ги казни им се заканува дека ќе ја отстрани заштитата со која ги штител да им се случи лошо нешто предизвикано од нивните дела. Бидејќи претерале и повеќе нема да ја задржува казната која законите во природата ќе ја спроведат. Но исто така бидејќи и природните казни се производ на законите произлезени од природата на Бог исто така излегува дека Бог ги казнува (или наградува) - затоа врз овие 2 основи и вели дека „ќе ги казни“.
Во суштина човекот го казнуваат или наградуваат неговите дела, а законите ја извршуваат казната.
Не е Бог „виновен“ што е сеприсутен, сеопфатен и универзален.

Зошто тогаш Бог го создал или допуштил човекот да има особини поради кои ќе биде "казнет"? Со неговата сезнајност можел да предвиди што ќе се случи ако човекот поседува одредени особини, а со неговата семоќност би можел да ги превентира истите да постојат во луѓето!

 

[MIKI1]

Ова треба да го повториш, стоејќи пред огледало.

Одговорите се до тебе упатени, не до мене. Ако не ти се бендисуваат, тоа не е мој проблем.[DOUBLEPOST=1450034265][/DOUBLEPOST]

Одговорот е дека Исус на насобраните им вели дека нема да умрат додека не дојде неговото царство на земјата, не дека ќе оживеат откако ќе дошол, туку дека нема да умрат додека тоа не се случи.

Веќе одговорено...[DOUBLEPOST=1450034360][/DOUBLEPOST]

Не ти е познат затоа што ти не бараш вистина, туку утеха,

Ете: ти бараш вистина, а не су нашол ниту една. Колку декалиони години ти требаат за да најдеш барем една?...[DOUBLEPOST=1450034507][/DOUBLEPOST]

А тоа дека не ти бил достапен методот, може мали деца да си лажеш. Секој што сака, може да се едуцира и да разбере како се утврдува староста на земјата.

Еве, јас не можам тоа да си го допуштам а ајде ти објасни ми: со каква опрема, методи и речник можеш да ја измериш староста од Земјава, а да биде токму 4,7 милј. години?

Разбира се, ми треба детљано објаснување, а не „клипови и линкови„.

 

[Ipsissimus]

Одговорите се до тебе упатени, не до мене. Ако не ти се бендисуваат, тоа не е мој проблем.[DOUBLEPOST=1450034265][/DOUBLEPOST]

Веќе одговорено...[DOUBLEPOST=1450034360][/DOUBLEPOST]

Ете: ти бараш вистина, а не су нашол ниту една. Колку декалиони години ти требаат за да најдеш барем една?...[DOUBLEPOST=1450034507][/DOUBLEPOST]

Еве, јас не можам тоа да си го допуштам а ајде ти објасни ми: со каква опрема, методи и речник можеш да ја измериш староста од Земјава, а да биде токму 4,7 милј. години?

Разбира се, ми треба детљано објаснување, а не „клипови и линкови„.

Трол си бил, трол ќе си останеш.

 

[MIKI1]

Трол си бил, трол ќе си останеш.

...или просто кажано: немаш одговор.

 

[Ipsissimus]

...или просто кажано: немаш одговор.

Со инка не се става, трол си што да ти правам. Очи да ти извади одговорот, ти ќе тврдиш дека го нема.

 

[MIKI1]

Со инка не се става, трол си што да ти правам. Очи да ти извади одговорот, ти ќе тврдиш дека го нема.

А одговорот е?...

 

[MindGamer from Eltham]

И јас сум во дилема,дали човекот има дел од својата свест која е самата верба.Потребата на човекот да верува не е нужно да постои Бог.Човековата верба сама го створила Бог.Ако се острани Бог,како што се пробало во минатиот век,тоа не значи дека човекот ќе престане да верува.Неговата верба ќе продолжи,дали во Маркс,дали во астрологија,дали во идеологија,безначајно е тоа.Вербата е дел од нас.Иако и самите христијани се свесни дека ниту Исус ќе дојде,ниту има задгробен живот,тие продолжуваат да веруваат бидејќи си нашле начин да ја потполнат својата празнина.

 

[sardaukar]

Мешање баби и жаби. Мислите се една работа, моралните стандарди сосема друга. Да оправдуваш став дека големата нужда е последица од падот на Адам со квантна физика е врв на глупоста!

Оваа смеса и облик на тело е последица од падот на прародителите. Духовното, небесното тело е етерно и не баш сосема исто обликувано. И овде на земјата колку човек е подуховен толку и телото делумно се продуховува (но не и безгранично за да го напушти земското), колку е понедуховен толку телото му станува поземско. Значи сосема природно тврдење и не е изгледа смешно како што ти го претставуваш.

Повторно одговор што нема врска со поставеното прашање. Каде сум напишал дека моите мисли треба да одлучуваат а твоите не? Поентата што несакаш или неможеш да ја разбереш е дека вистината не зависи од тоа дали тебе(или мене) нешто ќе ти има смисла или не! Оној што го интересира вистината, не одлучува однапред што смее а што не смее да биде вистина! Таквиот не бара вистина, туку утеха и надеж.

Никој од нас не одлучил однапред што ќе биде вистина. Самата потреба од смисла за воопшто да има смисла да се постои, зборува дека таа (смислата) постои и треба да се побара. Препрочитај ја претходнава реченица 10 пати и ќе сфатиш дека мора да е така. Самата смисла е утеха и надеж за животот. Од таму кога ја бараме вистината истовремено најдуваме смисла, утеха и надеж. И обратно кога бареме смисла, утеха, надеж, најдуваме вистина!?

Не се колни само, некој може да ти поверува. Добро бе! Нели лажењето за вас е грев? Зошто лажеш?

Ене ги книгите да не ги постирам насловите овде. Ама тие се од пред 25 години и не сакам ни да ги знам, освен општото чувство и сознание за тоа што се крие во нив.

Еве да го оставиме на страна тоа што е тотално бесмислено од една страна да тврдиш дека за Бог не постојат погрешни нешта и дека не е судија, а од друга страна да тврдиш дека истиот тој Бог дошол во човечка форма токму поради тоа што човекот бил грешен.....
Што правиме со црвениот болд? Ако е можно нештата да тргнат во непредвидена насока, тогаш на кој начин божјата промисла е совршена? На кој начин Бог е сезнаен, кога нештата тргнале во непредвидена насока?

Бог му дава сила на човекот, но тој може да ја употреби за добро или за зло. Одделно никој не добива искушенија поголеми од неговата сила. Но иако ја знае вистината, може да одлучи да му попушти на притисокот на искушението, на лагата. Во тој моментот да направи избор за она кое му е во тој момент полесно иако е способен да го издржи. Да си побара некое друго оправдување и толкување. Тоа го правиме од ситници до крупни животни одлуки. Затоа животот не ни е совршен и тргнува по повеќе или помалку погрешни патеки. Зависно колку се бориме со лагите.

Зошто тогаш Бог го создал или допуштил човекот да има особини поради кои ќе биде "казнет"? Со неговата сезнајност можел да предвиди што ќе се случи ако човекот поседува одредени особини, а со неговата семоќност би можел да ги превентира истите да постојат во луѓето!

И претходно се насетуваше и сега овде излегува дека го закачуваш прашањето на времето. Исконско прашање. Исклучително тешко за сфаќање, но треба да имаш на ум дека другите човечки концепти воопшто не можат ни да си замислат одговор. Смешно е но сите атеистичко-теистички спорови водат кон овие исконски прашања и смешно е овде на форум за нив да се разговара + сме оффтопик.

Падот на Адам и Ева како и секој настан на овој свет и било предвидено од Бог и не било предвидено и во крајна линија споено од двете откако се случил било предвидено, но не морало така да се случи. Ако се случил настан поинаку од што се случил ќе станел реалност бидејќи станал дело откако е признат од Бог и сепак ќе бил и предвиден и непредвиден од Бог и споено пак предвиден, што не го оспорува Бог како Бог. Бог не би бил Бог и ако бил само предвиден настанот или само непредвиден настанот. Настанот мора да ги спојува и двете и повисоко апсолутно ниво сепак предвиден откако се случил. Само таквата поставеност им дава на суштествата можност за слобода на избор и влијание на иднината и минатото ослободени од предодреденоста во причинско-последично предвиден тек. А како ако не вака со Бог, без Бог како ќе се објасни неумоливата причинско-последична заробеност. Никако!

Прашањето е тешко, и најискрено немам намера да обманувам или заведувам. Но на ова прашање само вака може да се одговара, од кое можеш да собереш струготинки од напишаното за одговор на прашањето.
Можи уште да се пишува, многу и избришав. Но би било смешно и самопосебе погрешно овде за вакво прашање да се одговара, доволно е ова накратко што го напишав.[DOUBLEPOST=1450049173][/DOUBLEPOST]

Иако и самите христијани се свесни дека ниту Исус ќе дојде,ниту има задгробен живот,тие продолжуваат да веруваат бидејќи си нашле начин да ја потполнат својата празнина.

Кажувај си за себе, не зборувај во името на другите верници.

 

[Ipsissimus]

Оваа смеса и облик на тело е последица од падот на прародителите. Духовното, небесното тело е етерно и не баш сосема исто обликувано. И овде на земјата колку човек е подуховен толку и телото делумно се продуховува (но не и безгранично за да го напушти земското), колку е понедуховен толку телото му станува поземско. Значи сосема природно тврдење и не е изгледа смешно како што ти го претставуваш.

Смешно е бидејќи се обидуваш да манипулираш правејќи паралели што на никој начин не се поврзани. Ефектот што го спомена нема ама баш никаква врска со морални или етички принципи... Впрочем тој "пад" веќе е дискутиран на форумов, и нема ниеден здраворазумски аргумент на негова страна. Ако Адам и Ева предходно немале сознание за добро и зло, тогаш како може да се сметаат за одговорни и да бидат казнети бидејќи згрешиле? За да знаеш дека нешто е погрешно, треба да имаш репер - сознание што е добро а што зло. Плус, тука е и фактот за апсурдноста апсолутно битие да има дуални карактеристики и да ги дели нештата на добри и зли, потребни и непотребни.

Никој од нас не одлучил однапред што ќе биде вистина. Самата потреба од смисла за воопшто да има смисла да се постои, зборува дека таа (смислата) постои и треба да се побара. Препрочитај ја претходнава реченица 10 пати и ќе сфатиш дека мора да е така. Самата смисла е утеха и надеж за животот. Од таму кога ја бараме вистината истовремено најдуваме смисла, утеха и надеж. И обратно кога бареме смисла, утеха, надеж, најдуваме вистина!?

Кога трагаш по вистината, прв и главен сојузник треба да ти биде скептицизмот. Трагачот по вистина преиспитува се, бара потврда а не утеха, отворен е кон секоја можност а не само кон оние што му нудат утеха, се потпира на доказ а не на слепа верба.

Ене ги книгите да не ги постирам насловите овде. Ама тие се од пред 25 години и не сакам ни да ги знам, освен општото чувство и сознание за тоа што се крие во нив.

Книги може секој да покаже, колку што стоењето во гаража може да те направи да бидеш автомобил, толку и поседување на книга може да те направи експерт. Ти тврдеше дека си ги проучил сите религии....а кога ти поставив прашање за две религии, го избегна одговорот! Каков познавач си ти ако се вадиш со изговор од типот "одамна беше"? Замисли владава ангажира експерт по економија, и тој си ги зема парите и вика - одамна беше тоа....незнам, ама ако сакате еве ќе ви покажам дома сите книги за економија ги имам!

Бог му дава сила на човекот, но тој може да ја употреби за добро или за зло. Одделно никој не добива искушенија поголеми од неговата сила. Но иако ја знае вистината, може да одлучи да му попушти на притисокот на искушението, на лагата. Во тој моментот да направи избор за она кое му е во тој момент полесно иако е способен да го издржи. Да си побара некое друго оправдување и толкување. Тоа го правиме од ситници до крупни животни одлуки. Затоа животот не ни е совршен и тргнува по повеќе или помалку погрешни патеки. Зависно колку се бориме со лагите.

Зошто искушението како можност постои доколку е нешто од кое треба да се пазиме? Зошто Бог како сезнајно и семоќно битие би допуштил или создал особина што е погрешна? Едноставно прашање е. Дали според тебе Бог е судија, дали од негова перспектива постојат погрешни и непотребни нешта?

 

[мкд владе]

За себе дадов одговор на твоето прашање. Ќе повторам: кој и да е доказ кој неоспорно ја срушува мојата верба во Бог како православен христијанин. Внимателно и до КРАЈ ќе го испитам доказот, ќе почекам да се докаже, да не е демонско заведување или било што. Ако остани вистина, која не е наведена и предвидена во мојата Вера, тогаш ќе побарам што е најблиску до вистината според сознанијата кои тогаш би ги имал. Совеста би ми била чиста, верувам врз основа на она кое го знам.
Владе ти не одговори: зошто ти е ова прашање? Што сакаш со ова да научиш? Зошто да не ги градиш ставовите врз основа на она што е, отколку на она кое може да биди? Вистинскаата вистина во некој облик му е секогаш достапна на луѓето. И пред 5000 години и денес вистината е достапна за човекот кој ја бара. Големите научни откритија не придонесуваат многу во потврдување или отфрлање на теизмот. Бидејќи на секоја отворена врата, зад неа ќе се отворат 10 нови можни од кои едни ќе бидат за други против теизмот.

Одговорот на прашањето е даден во уводот, едноставно филмот кој го наведов во почетокот ме стави во мисла или во дилема што би се случувала во психата на еден закоравен верник кога еден ден хипотетички сфати дека се она во што верувал било лага. Таква лага која ни тој самиот како голем верник нема да може да ја заобиколи, да ја ублажи или да ја преиначи. А пошто цел негов живот или секако поголемиот дел неговата религија му давала смисла на неговото постоење или битисување, нешто што го бодрела да продолжи понатаму, едноставно ме интересираше што би се случило со него кога повеќе ја нема таа смисла. Какви перендии би се случувале во неговиот мозок, како тој утре би продолжил да битисува кога се во што верувал нема повеќе смисла нити логика. А пошто генерално е општо познат факт дека закоравените верници имаат потреба некој да им го чува грбот пошто очигледно самите неможат нити имаат морална нити психичка сила тоа да го направат без помош на некоја виша сила , бог или што и да е преточено во религијата на која веруваат, што би правеле кога таа виша сила, бог, религија која им кажува што е добро а што лошо, што е исправно а што не, еден ден исчезни и повеќе немаат на што да се потрпат или веруваат.
Ликот во филмот едноставно од кога покуша ( а верувај покуша ) , нормално со помош на библијата како универзален 1000 зошто 1000 затоа прирачник и не најде соодветен одговор со кој самиот би се уверил дека се она што пишува во библијата и она што го учела неговата религија е точно и дека неможе да го преиначи фактот дека сето тоа било една голема лага и дека цел негов живот верувал во лага , едноставно ја изгуби желбата за живот пошто секако неговиот живот и така изгуби секаква смисла па се самоуби. Е тоа е на филм, но како би реагирале закоравените верници во реалниот живот. Tоа ми беше дилемата и затоа ја отворив темата која за жал се претвори во стандардна расправија кој е во право а кој не иако темата немаше никаква врска со тоа дали бог постои или не и кој е вистинскиот а кој е лажниот бог или така нешто. Единствено што заклучив од досегашните ваши прилози е само потврда дека верниците од било која религија имаат хроничен недостаток од самоверба во себе така да мораат да веруваат во некоја виша сила, бог, религија која според нив ги чува , ги води и им дава смисла на нивното постоење. Кога тоа ке го снема од равенката , ја снемува и смислата на нивното постоење и затоа грчевито се држат до религијата како мајмун што се држи за гранка. Ако само за еден момент ја испуштите гранката , ќе го изгубите единственото нешто што ви дава сигурност и смисла во животот пошто очигледно сами не сте способни, па затоа се држите до религијата како давеник за сламка и нити за момент не ни помислувате да ја доведете во прашање нејзината вистинитост, па макар и хипотетички.[DOUBLEPOST=1450054115][/DOUBLEPOST]

И јас сум во дилема,дали човекот има дел од својата свест која е самата верба.Потребата на човекот да верува не е нужно да постои Бог.Човековата верба сама го створила Бог.Ако се острани Бог,како што се пробало во минатиот век,тоа не значи дека човекот ќе престане да верува.Неговата верба ќе продолжи,дали во Маркс,дали во астрологија,дали во идеологија,безначајно е тоа.Вербата е дел од нас.Иако и самите христијани се свесни дека ниту Исус ќе дојде,ниту има задгробен живот,тие продолжуваат да веруваат бидејќи си нашле начин да ја потполнат својата празнина.

Само слабодушен човек има празнина која треба да ја пополнува со виши сили , богови и религии.
Другите со силно свое јас, со силна самосвест немаат потреба од такво нешто, немаат потреба од некоја виша сила која со награди и казни ке ги насочува во животот. Немаат потреба некој со морков и стап да ги води низ животот. Самите се свесни и одговорни за своите постапки и можните последици од нив . Не рекле џабе СИЛА БОГА НЕМОЛИ.

 

[sardaukar]

Смешно е бидејќи се обидуваш да манипулираш правејќи паралели што на никој начин не се поврзани. Ефектот што го спомена нема ама баш никаква врска со морални или етички принципи... Впрочем тој "пад" веќе е дискутиран на форумов, и нема ниеден здраворазумски аргумент на негова страна. Ако Адам и Ева предходно немале сознание за добро и зло, тогаш како може да се сметаат за одговорни и да бидат казнети бидејќи згрешиле? За да знаеш дека нешто е погрешно, треба да имаш репер - сознание што е добро а што зло. Плус, тука е и фактот за апсурдноста апсолутно битие да има дуални карактеристики и да ги дели нештата на добри и зли, потребни и непотребни.

Но Бог им РЕКОЛ на прародителите дека тоа не е за нив корисно, дека нема да можат да го поднесат. Затоа се грешни, не го испочитувале Божјиот збор. Бог е сеопфатен така Неговите зборови го одредуваат доброто, тие Неговите зборови СЕ доброто.

Кога трагаш по вистината, прв и главен сојузник треба да ти биде скептицизмот. Трагачот по вистина преиспитува се, бара потврда а не утеха, отворен е кон секоја можност а не само кон оние што му нудат утеха, се потпира на доказ а не на слепа верба.

Ако нема верба, туку само скептицизам дали барем во едно нешто ќе откриеш и ќе можеш да кажеш е ова е точно вака. Знае ли некаде да заврши скептицизмот. Има ли нешто друго освен апсолутното што би го прекинало скептицизмот?

Книги може секој да покаже, колку што стоењето во гаража може да те направи да бидеш автомобил, толку и поседување на книга може да те направи експерт. Ти тврдеше дека си ги проучил сите религии....а кога ти поставив прашање за две религии, го избегна одговорот! Каков познавач си ти ако се вадиш со изговор од типот "одамна беше"? Замисли владава ангажира експерт по економија, и тој си ги зема парите и вика - одамна беше тоа....незнам, ама ако сакате еве ќе ви покажам дома сите книги за економија ги имам!

Ти реков дека имам чепкано но дека брзо 2-3 книги или и помалку ми биле доволни да навлезам. Ти пишав и како си потврдував дека сум го пробил концептот. Врз основа на она кое го знам, правам претпоставки и барам настрана да видам дали се точни. Ако видам дека ми биле точни сфаќам дека концептот ми бил разбран.
Некогаш ќе прочиташ само неколку строфи од некој поет и имаш некое очекување од неговата поезија. Кога ќе прочиташ некое негово дело си велиш да токму ова го очекував. Ако излези друго сфаќаш дека неговата поезија не си ја разбрал со прочитаната строфа. Истово важи за писатели, музика и слично. Некогаш само наслов на некоја група и слика од нив и може да пробиеш што музика да очекуваш. И кога ќе ги слушниш навистина така излегува.
Така ми било и за религиите. Освен за христијанството. Си ја удирав главата в ѕид и цела година потрошив препрочитувајќи ја Библијата десетици пати. Сите лажни учења патат од формализам, само вистинската вера има суштински барања и цели. Тоа ја прави тешка за проникнување.

Зошто искушението како можност постои доколку е нешто од кое треба да се пазиме? Зошто Бог како сезнајно и семоќно битие би допуштил или создал особина што е погрешна? Едноставно прашање е. Дали според тебе Бог е судија, дали од негова перспектива постојат погрешни и непотребни нешта?

Ги повторуваш истите прашања од претходно.

 

[Ipsissimus]

Но Бог им РЕКОЛ на прародителите дека тоа не е за нив корисно, дека нема да можат да го поднесат. Затоа се грешни, не го испочитувале Божјиот збор. Бог е сеопфатен така Неговите зборови го одредуваат доброто, тие Неговите зборови СЕ доброто.

Бог констатирал дека нешто не е корисно?! Тогаш зошто го допуштил? Зошто не ја спречил таа можност, тој исход? И втора работа, која е поентата некому да кажеш дека нешто не е корисно, ако предходно си го создал без сознание за добро и зло и си му забранил истото да го спознае?

Ако нема верба, туку само скептицизам дали барем во едно нешто ќе откриеш и ќе можеш да кажеш е ова е точно вака. Знае ли некаде да заврши скептицизмот. Има ли нешто друго освен апсолутното што би го прекинало скептицизмот?

Вербата сама по себе е како автомобил во движење без волан и без кочници. Ако немаш скептицизам и веруваш во она што ти е презентирано, тогаш без разлика дали е вистина или не, ќе го прифатиш. Ако репер за вистина ти е утехата и надежта, тогаш многу поверојатно е да прифатиш лага одколку вистина, затоа што во реалноста и во животот најчесто вистината не е секогаш розева.

Ти реков дека имам чепкано но дека брзо 2-3 книги или и помалку ми биле доволни да навлезам. Ти пишав и како си потврдував дека сум го пробил концептот. Врз основа на она кое го знам, правам претпоставки и барам настрана да видам дали се точни. Ако видам дека ми биле точни сфаќам дека концептот ми бил разбран.
Некогаш ќе прочиташ само неколку строфи од некој поет и имаш некое очекување од неговата поезија. Кога ќе прочиташ некое негово дело си велиш да токму ова го очекував. Ако излези друго сфаќаш дека неговата поезија не си ја разбрал со прочитаната строфа. Истово важи за писатели, музика и слично. Некогаш само наслов на некоја група и слика од нив и може да пробиеш што музика да очекуваш. И кога ќе ги слушниш навистина така излегува.
Така ми било и за религиите. Освен за христијанството. Си ја удирав главата в ѕид и цела година потрошив препрочитувајќи ја Библијата десетици пати. Сите лажни учења патат од формализам, само вистинската вера има суштински барања и цели. Тоа ја прави тешка за проникнување.

Тоа за тебе е доволно за да тврдиш дека си ги проучил сите останати религии и дрско и безобразно да ги прогласуваш за демонски?! Си чепкал 2-3 книги и од тоа чепкање си заклучил дека знаеш доволно за да прогласиш цела религија за демонска? А незнаеш да одговориш ни две прашања? Тогаш зошто истото не важи и за христијанството? Како тогаш некој што "чепкал" низ 2-3 книги за христијанството не е експерт за истото?

Ги повторуваш истите прашања од претходно.

Затоа што немаш одговор за истите.

 

[MIKI1]

Само слабодушен човек има празнина која треба да ја пополнува со виши сили , богови и религии.
Другите со силно свое јас, со силна самосвест немаат потреба од такво нешто, немаат потреба од некоја виша сила која со награди и казни ке ги насочува во животот. Немаат потреба некој со морков и стап да ги води низ животот. Самите се свесни и одговорни за своите постапки и можните последици од нив . Не рекле џабе СИЛА БОГА НЕМОЛИ.

А оние кои патат од егоцентризам, како основна болест од човековото битие, која ти ја афирмираш, редовно завршуваат на исто место...

Немој после да речеш: а бе ја‘ не знаев, мене никој не ми кажа...и томе слично.