Девојче, не знам како на друг начин да ти кажам...Крај е. Не си ти ништо крива. Типот е просто незаинтересиран и треба да го баталиш.Две години сме заедно и врската ни беше супер. Бараше некое време мир за да се сконцентрира на учењето и му го дадов, не му сметав. Ги падна испитите покрај сета надеж и сиот вложн труд. Се разочара, стана деуг човек. Почна слабо да пишува и му реков гледам дека си ладен ако ти сметам кажи ќе те оставам на мира и ми рече дека е нервозем и лут ама не на мене. Му реков да се видиме сабота, се видовме и многу смирен делуваше. Дури досадно како да му беше. После тоа ладни одговараше на моите пораки, едвај. Пак му закажав за сабота не можеше да дојт пијам беше, не можеше да возит ама пак дојде пошто јас сакав. Тогаш како деуг човек беше, намрштен некако. Му реков ќе одам на одмор другата недела, а пошто тој нема одмор ова лето, се слободни што имаше зеде за учење и испити, само сабота и недела има време и му реков следната сабота да се видиме рече ок. Петокот му пратив порака, ми одговори со каснење. Му реков зошто ме игнорираш? Работев. Ок. Му реков утре ќе се видиме ми рече не знам, му реков зошто ми рече не знам. Му реков ок како сакаш. Осетив дека е ладен према мене, мислев нема веќе интерес, му напишав десет пораки признај дека не сакаш веќе да се гледаме, ало одговори, дали смеам да го добијам твојот одговор од две секунди, признај нема да се налутам разбирам итд. 5 пораки прочита 5 не, а онлајн беше цела ноќ. Другиот ден му пратив уште неколку со извинување, му реков многу зборам не лути ми се, ми прати само ова "", му реков ова значи не си лут и гледам многу си зафатен. Ништо не ми одговори, океј. Ми дојдоа на гости роднини и со двајца машки братучеди од друга земја решив ќе одам во клуб. Го видов таму со другар. Се зачуди кога ме виде и тајно гледаше во братучедите а не ги познават. Јас лута што ме игнорира и плус се исплашив да не помисли сум со двајца машки излезена појдов кај него. Здраво, здраво. Ми рече кој е со тебе, братучеди му реков. Ми рече ок. И сега вака одеше муабетот ве молам анализирајте го кој што има време. Јас:Зошто не ми кажа дека овде ќе излегуваш, ти пишував толкку многу. Лут бев. На мене? Не на тебе, на се, преку глава ми е од се. Јас:Зарем за овие две години (готова да заплачам и тој осети) не заслужувам една порака од тебе. Заслужуваш. Па зошто не ми напиша? Па лут бев и нервозен, ми треба пауза од се. Од мене ли пауза ти треба? Да и од тебе. Немав волја да се видиме. Па така да кажеше му реков по порака. Не можев тоа да кажам ми вели. Му велам не сакаш повеќе да се гледаме? Не сакам ми вели, подобро така ама само моментално. Ама му велам што направив? Ми вели не знам ни јас. Јас му велам крај е ? Да ми вели ама само моментално и врати се сега кај братучедите. И со солзи во очите збореше. Се сокри ја да не го гледам во клубот, и после замина. Многу се напив и сакав многу нешта да му напишам ама немав мреѓа цела ноќ, сабајлето го сменив мислењето. Е сега она што ме мачи е следното:Солзите во очите му беа од жал да ме остави затоа измисли пауза да не ме повреди. Ама тогаш имаше шанса да ми каже ви очи дека е крај, покрај се што кажа немал воља и слично. Од саботата му немам пратено порака а умирам да му пишам. Се осеќам крива не го оставив на мира пијачка да испие со другарите, го спопадам по дискотеки ко мрдната, сигурно мисли одев да го фатам а случајно беше. Па да не долевам масло на огнот, да го остам на пауза ако му значам ќе напише. Заборавив са спомнам пред една недела ко ми напиша излезен бил му реков се палиш на други жени во диско и после ме бараш мене. Wtf??? Некогаш за медаља лупам. Второ:Можда е тој крив и се осеќа крив што ме игнорираше а ваму шета. Дали да се извинам или да го остам да ме побара, тој е многу егоист, ако се осеќа крив нема да напипе од страв да не го одбијам, не сака да си признае грешка а ако ме мисли мене крива онда никогаш нема да напише после сцените и глупостите што му ги направив. Да му дадам време? Пауза е или крај? Како се осеќа во моментов? Има шанси да ми напише? Да му напишам јас, како, кога, што??? Има шанси да ја поправам работава? Помогнете ве молам
Тој ми рече се во очи, немав воља да се видиме и слично, зошто не рече и крај а имаше шанса? Два пати ми повтори, само моментално, оти му требало одмор од се. Јас ќе прифатам не е проблем, никого не можам со сила да го натерам на ништо, ете од сабота не му пишувам. Ама каде ќе оди кога ќе помине извесно време и ќе се сети на мене? Па знам и јас да кажам не.[DOUBLEPOST=1437521090][/DOUBLEPOST]Не знам ни зошто избега од клубот.Девојче, не знам како на друг начин да ти кажам...Крај е. Не си ти ништо крива. Типот е просто незаинтересиран и треба да го баталиш.
Зашто е кукавица и немал храброст да ти каже во очи додека те гледал расплакана. Да сакал да биде со тебе ниеден проблем немал да му биде пречка. И престани да се залажуваш и да си бараш оправдувања. Си губиш време само.Тој ми рече се во очи, немав воља да се видиме и слично, зошто не рече и крај а имаше шанса? Два пати ми повтори, само моментално, оти му требало одмор од се. Јас ќе прифатам не е проблем, никого не можам со сила да го натерам на ништо, ете од сабота не му пишувам. Ама каде ќе оди кога ќе помине извесно време и ќе се сети на мене? Па знам и јас да кажам не.
Не му се извинувај. Не му пишувај. И најпаметно, стави точка таму кај што тој пробал да стави запирка и продолжи си со животот. Не дозволувај да бидеш играчка на личност што не знае што сака.Две години сме заедно и врската ни беше супер. Бараше некое време мир за да се сконцентрира на учењето и му го дадов, не му сметав. Ги падна испитите покрај сета надеж и сиот вложн труд. Се разочара, стана деуг човек. Почна слабо да пишува и му реков гледам дека си ладен ако ти сметам кажи ќе те оставам на мира и ми рече дека е нервозем и лут ама не на мене. Му реков да се видиме сабота, се видовме и многу смирен делуваше. Дури досадно како да му беше. После тоа ладни одговараше на моите пораки, едвај. Пак му закажав за сабота не можеше да дојт пијам беше, не можеше да возит ама пак дојде пошто јас сакав. Тогаш како деуг човек беше, намрштен некако. Му реков ќе одам на одмор другата недела, а пошто тој нема одмор ова лето, се слободни што имаше зеде за учење и испити, само сабота и недела има време и му реков следната сабота да се видиме рече ок. Петокот му пратив порака, ми одговори со каснење. Му реков зошто ме игнорираш? Работев. Ок. Му реков утре ќе се видиме ми рече не знам, му реков зошто ми рече не знам. Му реков ок како сакаш. Осетив дека е ладен према мене, мислев нема веќе интерес, му напишав десет пораки признај дека не сакаш веќе да се гледаме, ало одговори, дали смеам да го добијам твојот одговор од две секунди, признај нема да се налутам разбирам итд. 5 пораки прочита 5 не, а онлајн беше цела ноќ. Другиот ден му пратив уште неколку со извинување, му реков многу зборам не лути ми се, ми прати само ова "", му реков ова значи не си лут и гледам многу си зафатен. Ништо не ми одговори, океј. Ми дојдоа на гости роднини и со двајца машки братучеди од друга земја решив ќе одам во клуб. Го видов таму со другар. Се зачуди кога ме виде и тајно гледаше во братучедите а не ги познават. Јас лута што ме игнорира и плус се исплашив да не помисли сум со двајца машки излезена појдов кај него. Здраво, здраво. Ми рече кој е со тебе, братучеди му реков. Ми рече ок. И сега вака одеше муабетот ве молам анализирајте го кој што има време. Јас:Зошто не ми кажа дека овде ќе излегуваш, ти пишував толкку многу. Лут бев. На мене? Не на тебе, на се, преку глава ми е од се. Јас:Зарем за овие две години (готова да заплачам и тој осети) не заслужувам една порака од тебе. Заслужуваш. Па зошто не ми напиша? Па лут бев и нервозен, ми треба пауза од се. Од мене ли пауза ти треба? Да и од тебе. Немав волја да се видиме. Па така да кажеше му реков по порака. Не можев тоа да кажам ми вели. Му велам не сакаш повеќе да се гледаме? Не сакам ми вели, подобро така ама само моментално. Ама му велам што направив? Ми вели не знам ни јас. Јас му велам крај е ? Да ми вели ама само моментално и врати се сега кај братучедите. И со солзи во очите збореше. Се сокри ја да не го гледам во клубот, и после замина. Многу се напив и сакав многу нешта да му напишам ама немав мреѓа цела ноќ, сабајлето го сменив мислењето. Е сега она што ме мачи е следното:Солзите во очите му беа од жал да ме остави затоа измисли пауза да не ме повреди. Ама тогаш имаше шанса да ми каже ви очи дека е крај, покрај се што кажа немал воља и слично. Од саботата му немам пратено порака а умирам да му пишам. Се осеќам крива не го оставив на мира пијачка да испие со другарите, го спопадам по дискотеки ко мрдната, сигурно мисли одев да го фатам а случајно беше. Па да не долевам масло на огнот, да го остам на пауза ако му значам ќе напише. Заборавив са спомнам пред една недела ко ми напиша излезен бил му реков се палиш на други жени во диско и после ме бараш мене. Wtf??? Некогаш за медаља лупам. Второ:Можда е тој крив и се осеќа крив што ме игнорираше а ваму шета. Дали да се извинам или да го остам да ме побара, тој е многу егоист, ако се осеќа крив нема да напипе од страв да не го одбијам, не сака да си признае грешка а ако ме мисли мене крива онда никогаш нема да напише после сцените и глупостите што му ги направив. Да му дадам време? Пауза е или крај? Како се осеќа во моментов? Има шанси да ми напише? Да му напишам јас, како, кога, што??? Има шанси да ја поправам работава? Помогнете ве молам
Зашто е пичка. За жал, многу ги има, не е само твојов.Тој ми рече се во очи, немав воља да се видиме и слично, зошто не рече и крај а имаше шанса?
Ne e kraj be. Kraj e ako nareden pat ke i se javi ne i se pravda i i se izvinue.
A i mi licis na onie devojki so zamaraat mn po telefon po 27529 pati so se javuvaat. Go dovleckala pijan navecer da se vidat - samo zaso ona sakala da se vidat on dosol. PA GLUP! Ja da iam takva ze ska so me moljaka i se ligavi po i telefon, ne preku glava da mi dojde, ne da se odmoram od nejze malce, ke ja izbrisam od zivotov.
Ne go baraj malce, moze ke te pobara. Nego namerata ne mu e da ti raskine, nego malce pomalku da go zamaras. Olabavi malce, ako te pobara - ok, ako ne te pobara - pisi propalo.
Девојче незнам колку години имаш ама ќе ти кажам за 2 години врска мечка да беше ќе сватеше што е работава,но еве запрашај се самата оти не те викнал тебе место другарот кога си ги видела заедно?Можда на фин начин сака да те одбие несака наеднаш да ти го скрши срцето сака самата да сватиш дека можеби е крај а можеби и не...Две години сме заедно и врската ни беше супер. Бараше некое време мир за да се сконцентрира на учењето и му го дадов, не му сметав. Ги падна испитите покрај сета надеж и сиот вложн труд. Се разочара, стана деуг човек. Почна слабо да пишува и му реков гледам дека си ладен ако ти сметам кажи ќе те оставам на мира и ми рече дека е нервозем и лут ама не на мене. Му реков да се видиме сабота, се видовме и многу смирен делуваше. Дури досадно како да му беше. После тоа ладни одговараше на моите пораки, едвај. Пак му закажав за сабота не можеше да дојт пијам беше, не можеше да возит ама пак дојде пошто јас сакав. Тогаш како деуг човек беше, намрштен некако. Му реков ќе одам на одмор другата недела, а пошто тој нема одмор ова лето, се слободни што имаше зеде за учење и испити, само сабота и недела има време и му реков следната сабота да се видиме рече ок. Петокот му пратив порака, ми одговори со каснење. Му реков зошто ме игнорираш? Работев. Ок. Му реков утре ќе се видиме ми рече не знам, му реков зошто ми рече не знам. Му реков ок како сакаш. Осетив дека е ладен према мене, мислев нема веќе интерес, му напишав десет пораки признај дека не сакаш веќе да се гледаме, ало одговори, дали смеам да го добијам твојот одговор од две секунди, признај нема да се налутам разбирам итд. 5 пораки прочита 5 не, а онлајн беше цела ноќ. Другиот ден му пратив уште неколку со извинување, му реков многу зборам не лути ми се, ми прати само ова "", му реков ова значи не си лут и гледам многу си зафатен. Ништо не ми одговори, океј. Ми дојдоа на гости роднини и со двајца машки братучеди од друга земја решив ќе одам во клуб. Го видов таму со другар. Се зачуди кога ме виде и тајно гледаше во братучедите а не ги познават. Јас лута што ме игнорира и плус се исплашив да не помисли сум со двајца машки излезена појдов кај него. Здраво, здраво. Ми рече кој е со тебе, братучеди му реков. Ми рече ок. И сега вака одеше муабетот ве молам анализирајте го кој што има време. Јас:Зошто не ми кажа дека овде ќе излегуваш, ти пишував толкку многу. Лут бев. На мене? Не на тебе, на се, преку глава ми е од се. Јас:Зарем за овие две години (готова да заплачам и тој осети) не заслужувам една порака од тебе. Заслужуваш. Па зошто не ми напиша? Па лут бев и нервозен, ми треба пауза од се. Од мене ли пауза ти треба? Да и од тебе. Немав волја да се видиме. Па така да кажеше му реков по порака. Не можев тоа да кажам ми вели. Му велам не сакаш повеќе да се гледаме? Не сакам ми вели, подобро така ама само моментално. Ама му велам што направив? Ми вели не знам ни јас. Јас му велам крај е ? Да ми вели ама само моментално и врати се сега кај братучедите. И со солзи во очите збореше. Се сокри ја да не го гледам во клубот, и после замина. Многу се напив и сакав многу нешта да му напишам ама немав мреѓа цела ноќ, сабајлето го сменив мислењето. Е сега она што ме мачи е следното:Солзите во очите му беа од жал да ме остави затоа измисли пауза да не ме повреди. Ама тогаш имаше шанса да ми каже ви очи дека е крај, покрај се што кажа немал воља и слично. Од саботата му немам пратено порака а умирам да му пишам. Се осеќам крива не го оставив на мира пијачка да испие со другарите, го спопадам по дискотеки ко мрдната, сигурно мисли одев да го фатам а случајно беше. Па да не долевам масло на огнот, да го остам на пауза ако му значам ќе напише. Заборавив са спомнам пред една недела ко ми напиша излезен бил му реков се палиш на други жени во диско и после ме бараш мене. Wtf??? Некогаш за медаља лупам. Второ:Можда е тој крив и се осеќа крив што ме игнорираше а ваму шета. Дали да се извинам или да го остам да ме побара, тој е многу егоист, ако се осеќа крив нема да напипе од страв да не го одбијам, не сака да си признае грешка а ако ме мисли мене крива онда никогаш нема да напише после сцените и глупостите што му ги направив. Да му дадам време? Пауза е или крај? Како се осеќа во моментов? Има шанси да ми напише? Да му напишам јас, како, кога, што??? Има шанси да ја поправам работава? Помогнете ве молам
Ја мислам дека е можно. Не дека тоа е случајов тука. Онака, општо.Да му беше ти напорна или да го замараше ќе беше таква и пред една година, а не тек сега после 2 години.
2 години не е исто со прв дејт, па ако ја побара - ок, ако не - ништо. Не функционира све уште така лесно на дугме. Ни па она.Ne go baraj malce, moze ke te pobara. Nego namerata ne mu e da ti raskine, nego malce pomalku da go zamaras. Olabavi malce, ako te pobara - ok, ako ne te pobara - pisi propalo.
У везима проблемот, Rinaa, не дека не си воопшто крива, иако сакам само во моментов да те гушнам пошо изгледаш ко девојче кое радо би скокнала драмиве и увек си пуштала срањата да пројдат пошо се трудиш да изградиш нешто нели, некои ситни ствари не вредат замарање, ама така си го свикнала, да го молиш, да се извинуваш и кога нема за што, да бидеш секогаш неговиот издувен вентил за сите негови несигурности, сите нервози. Кој не би се свикнал на дркање на вакво еректирано его up to a point kade после толку пораки и молење и игнорирања да смее да си дозволи да се појави само со пишувањеДве години сме заедно и врската ни беше супер.