Се е детерминирано да.Ама каква е ползата кога никој не може и нема ни да може некогаш да го прочита? Погоре објаснив зошто. Ама тоа дека е сложно или невозможно не значи дека постои нешто нематериално и слично.Зошто да се збори за нешто кое го нема? Човешкиот карактер е производ на човекот и ооштеството тој е материален по природа, детерминиран ама е поврзан освен со човекот и општеството и со целата природа и климатот на земјата и т.н. Така да теоретски е детерминиран ама практично не е никако. Дурио и теоретски не е детерминиран. Примерно се чудиш и си 50 на 50 за нешто. И во еден момент некој електрон сосема случајно скокне на повисоко или пониско ниво и опа ти си решил нешто! Но никој ова не може ни да го предвиди. Дури квантовата механика може за еден милион електрони да кажа- 30% ке се таму 40% таму 30% таму. Ама за конкретниот електрон НЕМА НИ ТЕОРЕТСКА ШАНСА некој да го детермионира.[DOUBLEPOST=1431078046][/DOUBLEPOST]А религиозните говеда кога нешто е сложно (комплицирано хаха) опа вонземјанска сила го мести свемирот
Зошто субатомскиот свет би бил различен и би ги кршел правилата и законите кои до сега се испоставија и се испоставуваат како точни?
Ако одиме во крајности,дури природата на просторот и времето си има свои особености.Некогаш се предпоставуваше дека просторот и времето се медиуми во кои постоеја елементарните честички.Ваквото мислење беше застапено се до почетокот на 20 век,каде научниците беа подоцна принудени да го претстават времето и просторот исто така како честички.Се поставуваа прашањата како , дали времето и просторот можат да се разделат на бескрајно/бесконечно мали делови? Дали може да се измери должината на времето помеѓу два настани во бесконечно мали единици? Дали може да се раздели милиметар или минута во онолку парчиња колку што посакуваме?
Дали објектите “лизгаат“ во време/просторот или пак “отчукуваат“?
Сакале нејќеле,научниците беа приморани да признаат дека времето/просторот исто така постојат како елементарни честици и овие екстремно мали единици беа наречени “Планкови единици“.
Се испостави дека објектите наместо да непрекинато “лизгаат“ во просторот,тие “отчукуваат“,што значи дека тие исчезнуваат и повторно се појавуваат една “планкова единица“ пред во насоката во која се движат.Честиците исто така се движат низ времето т.е. се појавуваат и исчезнуваат една “планкова единица време“ во иднината.
Да додадеме сол на раната,научниците сеуште неможат да ги соединат/унифицираат одделните сили на природата(гравитацијата,магнетизмот и нуклеарните сили).
Овие сили,кои некогаш се сметаа за кривини во просторот,сега за нив се зборува во поглед на честички како гравитон,фотон и.т.н.
И каков е резултатот на самата квантната конфузија? Конфузија.Од почетокот,квантната механика си е “самолеплива трака лепак“ која се труди да ги потполни дупките,наместо да почне од фундаментален модел за универзумот. Денес квантните физичари тврдат дека не е можно да се знае вистинската локација,состојба и брзина на честичка.
Како резултат на тоа,последично тие веруваат дека универзумот е натрупан со случајности(случајни единици/броеви),и исто како и кај човекот,можеме да знаеме што најверојатно ќе направи честичката,но не и дека навистина тоа ќе го направи.
Тоа веќе не е наука,тоа е суеверие.
Универзумот до сега се докажа како математички перфектен(а и со тоа предвидлив),зошто субатомскиот свет би бил нешто различен?
Ако постои воопшто случајност(единици/бројки),од каде тие доаѓаат? Верниците ќе речат,тоа е бог.Со оглед на противречностите во нивната религии,убеден сум дека тоа не вистинскиот бог.
Компјутерскиот програмер знае дека компјутерот неможе да произведе случајни броеви/единици,но наместо тоа може да произведе серија на броеви кои се чинат случајни.
Пра-човекот,можеби ќе грешеше дека локацијата на местото каде што удира молњата е случајна,но местото каде што молњата избираше да удири никогаш не беше случајно.Тоа го разбравме многу подоцна со разбирањето на природата на електричната енергија.
Пра-човекот можеби ќе грешеше дека бурите и земјотресите се случајни,но метеоролозите и геолозите си знаат подобро.
И самиот Ајнштајн одби да верува во идеата дека универзумот е на било кој начин случаен,наведувајќи категорично “Бог не фрла коцки“.
Додека светот ја прифати “мистичната“ природа на универзумот,Ајнштајн дури и во неговата смртна постела се обидуваше да ги соедини микроскопските и макроскопските светови.Длабоко во себе знаеше дека вистината за оваа привидна случајност беше таму некаде,веројатно исто така елоквентна како Е=mc2.
Кој да знае,можеби и ќе направеше многу подобро ако во равенките вметнеше повеќе од 4 димензии.
Се е детерминирано.Слободна воља,yeah right,tell me about it!
.