Јас имам другарка што живее во Австралија, прва другарка, најдобра. Се преселија прв пат таму во 2005та година крајот некаде ноември мислам беше.
Прво по препорака отиде татко и како мајстор, автомеханичар за големи камиони. По 6 месеци отидоа и она заедно со мајка и и брат и. Во македонија немаа леб да јадат, буквално, бараа по 20 денари на заем од мајка ми да купат леб.
Е сега, секој почеток е тежок, првата година, додека да се вклопиш, научиш јазик и слично. Потоа татко и си отвори своја фирма, сам свој газда, каде што работеа заедно со синот, брат од мојата другарка.
Она одеше на разни бесплатни курсеви, со кои стекнува некакви сертификати кои подоцна и важат како плус за наоѓање работа. Цело време додека учеше средно работеше во некој фаст фуд, да бидеме реални во Македонија поточно во Велес, и тоа тешко се наоѓа да се работи. Си заврши средно, си положи за кола, одеше на тие некои курсеви и заебанции и се вработи во некоја фирма, кога имаше околу 19 години.
Дојде на одмор во Македонија во 2012 година , даде отказ таму кај што работеше, донесе нејзини 2 плати за џепарац, трошеше ко луда, купуваше се и сешто, од алишта, до шминка, до храна, до одмори низ Македонијава, цели 3 месеци.
Од тие две нејзини плати, и остана кусур што си го врати во Мелбурн.
Се врати во Мелбурн, и за рок од 4 дена, најде нова работа, и тоа не како амал, туку ко госпожа да седи по цел ден пред компјутер.
За 4 ебани дена.
4 ебани години откако завршив школо барав работа во Велес, што годе работа, и келнерка и во сендвичара значи штогоде, никој мрсулот на мене не го фрли.
И ќе ми кажувате вака или онака. Немојте да серете, и нека се пакува кој е во можност нека бега од криминалната творевина Македонија, додека му е по со време. Ни носталгија ни ништо. Бегај додека можеш да спасиш глава.
Јас еве сум во Црна Гора, не сум многу далеку, година ипол сум овде, за таа година ипол 2 пати дојдов во МК, почесто доаѓа некој од Австралија него ли јас што сум на 12 саати вожња со кола. Не викам дека моите не ми фалат, сестра ми, бабите мои две, сето тоа стои, но денес со интернет и скајп, и времето брзо поминува кога сакам ќе се јавам и ќе ги чујам.
Од македонштината, од македонската клетост и посраниот менталитет ништо не ми фали, ни од Велешкиот сеир. Ништо.
Овде за година ипол се изнаживеав живот каков што во Велес 23 години немав почувствувано.
Да, работам ко коњ, нозеве ми знаат, ама знам дека денеска ќе заработам и ќе си добијам платено за одработеното. Ќе платам се, ќе купам за јадење, и пари ќе ми останат.
А не ко во Велес, да работам двократно, со 2 ебани слободни дена, за 5000 ебани денари плата.
Не фала. Ништо не изгубив и ништо апсолутно не ми фали.
Фрустрирана заминав, и секогаш ќе се сеќавам дека фрустрирана заминав.
[DOUBLEPOST=1424295870][/DOUBLEPOST]
