ДК
Кога сфаќаш дека си пропаст? Кога ќе се направиш понеделнички камен.
А добро, продуктивно идеше денот. Идеш трчаш 11 километри на кеј, на минус 1 температура, по шорцеви нормално, хеланки/тренерки е за пички

тераш накај кеј, си мислиш - јебига, ќе мора да се имплементираат и ракавици, трчаш километар-километар ипол, па сфаќаш дека не ти треба ништо. Како и да е, си ги отепал тие 11км, голем кур.
Добиваш телефонски повик дека треба да се видиш со пријатели од маало со кои не си се видел одамна, викаш може, идеме на по еден чај-кафе и толку од вечерта.
Нормално, знаеш дека тоа чај-кафе нема врска со реалноста, па иде лабаво, салата, ракија-две, излегуваат 6-7, комбинирано со ѕидарско, уствари 4-5 такви, кул, вечерта/денот се попродуктивни него што мислеше, ем спортист ем пијан, e=mc2...