Драга,
немам запознаено човек што има повеќе пријатели отколку години.
Уствари, кој има време за повеќе? Кој има време, општо?
Што ќе ми пријатели кога имам обврски, да ми земат време, да ми земат нерви, да ми земат пари, да ми земат мали задоволства во животот. Ама можеби уживам во грешни ствари. Ако уживаш во чекање, животот ќе ти е рај. Чекај на шалтери, чекај во банки, чекај редови во продавници, чекај автобуси, чекај таксиња, чекај семафори, чекај телефонски повици, чекај комисии, чекај датуми, чекај нови години...
А неможам веќе, се бесам на свои нерви, цели денови за туѓа среќа потрошени.
Демек за твое добро, сите така викаат, те убедуваат да правиш нешто сега зошто касно ќе било. Те условуваат еј.
Пизди, драга, пизди, набиваат грижа на совест која не треба да е тука, а не па да те гризе. Па биди потта на туѓ грб.
Ме здоболе за обврски.Ме здоболе за осигурувања. Ме здоболе за системи. Ме здоболе за полиси.
Ме здоболе за шалтери. Ме здоболе за сметки. Ме здоболе за гомнарот што ми паркира пред влезна врата. Ме здоболе за гомнарот што му ја гребе колата на горниот. Ме здоболе за тоа што сум гомнар.
Ме здоболе, баш онака, најискрено, од цело срце.
Е, драга, кој би рекол дека од стабилни врски највеќе ќе ми фали дилерот.
Како фризерот да ти затворил салон. А ти се плаче. Добро, не баш ко фризерот.
Не би колнел за фриз ко за добро тројче.
Зошто мораше да се отсели сељакот бе, крв му.