Драга Кајгана

  • Креатор на темата Креатор на темата blue ladybug
  • Време на започнување Време на започнување
Статус
Затворена за нови мислења.
Драга,

Преку такво од тие што кенкаат дека се немало пари.
Не е можно фамилија со приход од над 60.000 месечно да нема пари, да кука стално и да позајмува од негде. Освен ако ги трошиш кај што не треба и си дозволуваш работи кои знаеш дека не треба да си ги дозволуваш зашто не можеш, али некако тоа ебаното его да се курчиш пред другите ти ги ремети плановите.
Не е можно колеги од студентски домови да ми кукаат дека немаат пари и дека мора во тие дупки да живеат зашо немале пари, а секој ден се чекирани негде на кеј. Како имаш пари секој ден да фрлаш 150 денари на кафе, а немаш пари за рата на факс? Просто, трошиш кај што не треба. Секој сака да си увртува филм дека е некој и нешто, али реално не си, затоа троши за тоа што стварно ти треба, заеби курофалење и дигање на акции во очи на други.
Пошто јас не сум родена со златна или сребрена лажичка, си ги користам сите мочани попусти од државава и се возам со воз кога лица до 27 години не плаќаат ништо. Иам другарка што се жали за пари, дека тешко се собираат, а ниеднаш со воз си нема појдено дома, што и без попустов беше дупло поевтино од автобусот, ами мора со автобус, каде повратна е блиску 600 денари. Епа јбг.

Кога знаеш до каде ти е цртката за месецот, многу е лесно да си распоредиш основните потреби и да не мора да кукаш за пари, зошто тоа ни е нели веќе, секојдневие. Али не, мора да се фрлат пари на скроз непотребни работи. Па кој курац тогаш да те жалам? Не жалење, нејќам ни да ги слушам, зошто може да ми се испушти нешто што од култура не би требало.
Не само што сме кренати ко народ, ами толкави мрзи мислам дека нигде нема низ светов. Сите сакаат пари, никој нејќе да работи. На малиот му се чудат другарите како на 22 работи кајшто работи и притоа е задоволен со тоа, иако нема скоро ич слободно време останато. Ами не знам, можда и он требал да остави 2-3 испити за да си се повлечка уште година или две онака, да го рашета Скопје и да ги види сите журки. Али тој не добива пари за кафе од дома, ами обратно е.

Пред 4 и нешто години мислев дека ако си останам во градов, ќе експлодирам и ќе се затуцам за цел живот. Едноставно, морав да се мрднам одовде. Сега истото го мислам за државава. И жими се, за некоја година има и тоа да биде.
 
Уште ми се мати од вчера, машките од Вардар губат, на женските после вицот ќе им го каже дебелата, екстра, екстра.

Кајгана утакмицава владееше, снимано е и со камера, може да праќаат на скаути :D
 
Вчера Металург загуби, кука, пцува цело маало!
Денес Вардар извади нерешено. Урла цело маало!

На Германците и на Французите ракометот им е ракомет. Онака, баш ракомет.

На нас Македонците, ракометот ни е и работата која ја немаме, и к-15 што не ни го даваат, и летувањето на кое не одиме, и автомобилот кој не го возиме, и парите кои ги немаме, и жената која не ни дава...
 
Последно уредено:
Ех бре Кајганче, бе куче едно мачешко! Како некој магнет за сељаци сум, дури и сељаците кои се педери се откажуваат од педерството заради мене, да се сневиди. Се залепиле за мене како муви на мртов коњ.
Имаше едно женскасто створче, помало од мене, досадно како вошка. Всушност и уште има, само што сега многу ме сака. Уф, одвратен е. Многу ме сакал, ќе ме ручкал.. Сега цел клас ме нервира заради тоа, навистина е непретставителен лик овој. Следен пат кога ќе го видам ќе го мавнам едно пет-шестнаесет пати во...uhm, кајгана ќе го направам. Па уште зборува дека сум му била девојка. Аха, како да не. Ќе ме ручкал он, куче глупо, шугаво, ќелаво, скитничко, баничанско.

Туку, остави тоа. Заради онаа куклена претстава со лименки морам пиво да пијам. И тоа топло. Требаше да го истурам и да ја земам лименката но нееее, пари сме давале. Горчи како апче. Ај на здравје, од мука или што и да е.
Има и појако - на крај заборавив дека ми требаше лименката и ја фрлив.:tapp:Цреп сум.

Знаеш што, Кајгано? Имам фобија од гробишта. Секогаш кога ќе се доближам до гробишта, се ежам и срцето за влакно не ми излегува низ носот. Страв ми е од самата помисла дека има некој мртов до мене. Знам, глупаво е. Но многу ми се морбидни гробиштата.:confused::eek: Или можеби тоа е нормално. И онака колку и да одиш на гробишта, колку и да рикаш и плачеш, мртвите ќе си останат мртви.
 
Се повеќе согледувам дека македонскава малдина има потреба од едукација околу правописот.
Прва работа која би ја сменил (на формов да можам) е користењето на латиницата. Ај разбирам некој краток пост/реплика од 1 или 2 реченици најмногу да се толерира (затоа што е пишано од тел, иако и за тоа има лек), ама кога ќе видам километарски пост напишан во латиница (очигледно е напишано од ПЦ), очи ми отекуваат од мака да прочитам. Дали е Ч или CH, Ќ или KJ, а некои само со С или К, навистина е да си пукам во колено. Македонци сме и треба да си го сакаме и користиме и јазикот и азбуката.

Втора работа која исто така сметам дека е недостаток на луѓето е некористењето или погрешното користење на интерпукциски знаци. Почнува да пишува и појма да се немало каде да стави запирка или слично, па ај ќе терам така без нив. Или пак после зборот да остави празно место, па после тоа да ја стави запирката и да продолжи без да остави празно место. Неписменост!!! Ваквите се само за ремет, иако знам дека еден е легенда во тој поглед (знаете на кого мислам;)) кој и ден денес е популарен со неговите .! .? и слични бисери.

Ај разбирам навика во WORD да не се мачиме за голема буква кога почнуваме реченица, па и тоа да се рефлектира тука каде не е тоа автоматски, но претходните две ставки се навистина поразителни.

А на форумов има луѓе на кои не им е мајчин јазик македонскиот и со постовите покажуваат дека се 10 пати пописмени до ваквите ликови. Користат и кириличен фонт и се друго со ред.

Знам дека ова не ни е најголемиот проблем, ама ете, денес тоа ми забоде во очи.
 
Да се надоврзам на постот од kooperativa, исто така, на форумов има членови кои вршат класична злоупотреба на интерпукциски знаци. Јас колку што се сеќавам, на училиште не учеа дека нова реченица се пишува со голема буква, а не со четири запирки.
 
Драга,

Има нешто, а? Има има. Секогаш после пеење во студио, телото ми добива друга боја. Сјај, што и да е. А ноќва, речиси и како да ми е најдолга досега. Слушам некој француски џез, жива снобовштија, ама ми се допаѓа. Си ставив вино и мезе и сама себеси сум си романтична. Се инспирирав за мноштво работи денес, но ме дефрагментираа емоции. Не можам а да не дадам се’ што чувствувам. Не можам. Немам ни боен отров, ни нож, ни оружје, ни ништо. Имам Љубов, ко торба пресни јаболка.

Во останатиот дел од животот, сонувам скорпии, вода, растурени гнезда на птици и небо што се отвора како јасновидение. Нема да умрам, би било презабавно тоа. Цел ден зборувам со другар кој е фасциниран од штркови. Јас, од коали. Обајцата сме будали. Современ пар космољупци што везе немаат од животот.
Расказот.
(инспирирана од еден штрк кој секогаш патува, и чека.
замисли, патуваш а чекаш
свашта)

Aх, тие одложувања!
Kако колаче што чекаш да се испече и потоа, ко во Зоки Поки, мама го крева "горе, високо над долапот".

...и чекаш. Чекалницата на животот е како здодевен ходник на заболекар. Мораш да се фокусираш на постерите, лошите памфлети со нацртани усти и заби, фикус кој повеќе дреме одошто вегетира. И чекаш! Чекаш...

Чекаш. И не доаѓа твојот ред. Или барем уште никој не го кажува твоето име. Знаеш дека по името, доаѓа презимето, па отворена уста. И чепкање по најинтимното.
А јазикот мораш за заби да го држиш.
Што ќе каже докторот!? Ќе те биде или не? Ќе касаш или ќе пееш?
И чекаш. До тебе мајка и дете. Детето изгледа, нема поим каде се наоѓа. Млечните заби во него уште ја чуваат невиноста. Неговата мајка се надева дека нема да биде искарана дека му дава премногу слатки.

Чекалницата на животот мириса на алкохол, на страв. На верба дека сме здрави. И покрај тоа што одамна не сме.

Нели.

М.
 
Драга Кајгана...
Не си свесна колку ја мразам недела навечер и понеделникот потоа. Вторник и среда ми се ОК, четврток го мразам (онака, од инает, глуп ден ми е), петок и сабота ми се супер, недела наутро и рано поручек ми е кул...
 
Како по правило постојат два периода во годината кога се осеќам сјебано, онака ептен до коска сјебано. И се тоа во растојание од два месеци. Има нешто што со себе носи зимата. Првиот се деновите пред мојот роденден, а вториот периодот пред Нова година. Ке си рече некој што тропа мрднатиов. Роденденот ме потсеќа дека времето лета. Лета ебано брзо. Не џабе персонификацијата на времето во грчката митологија е Кронос. Титанот што си ги јаде своите деца. Така времето не јаде нас. Нешто што Флоид во Time го сведоа во еден стих:

So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you're older,
Shorter of breath and one day closer to death.

Заебана помисла? Ти течат деновите како песочен часовник. Па ти размисли другпат кога на себе ке си речеш лееее тапа беше денов, ептен досаден.

Ова води до следниот сјебан период – оние десетина дена пред Нова година. Градот мириса на чад, железо и прав. Онака дел од луѓето ти изгледаат меланхолични, други живеат во илузија дека од следната година ке им тргне се.
Тогаш во тебе почнува драмата. Како за голем камен да сум врзан и неможам да го мрднам. А каменот уствари е се што е минато. Лични неуспеси, испуштени шанси, несреќи. Се ти легнува како бреме. Што ако се десеше тоа, што ке бев сега? Па и убавите моменти ти изгледаат далечни, а за со тоа и поболни. Гаден период на себе преиспитување, себе прекор и немир.

И така си растргнат помеѓу тоа што се случило, минувањето на времето и тоа што те чека во иднина. Ваљда лекот за се carpe diem. И прифаќање на нештата како такви.
 
ДК, знаеш ли како иде најавната шпица за прилепскиот Бетмен?

Ба на на на на на на на, ба на на на на на на на, ба на на на Бетмееееееееееееееееен.
Ба на на на на на на на, ба на на на, ба на на на Бетмеееееен, Бемееееен, Бетмееееееен.
Банана Бетмеееееен.

6H4Ae2mt2A-2.png


https://www.youtube.com/watch?v=EtoMN_xi-AM
 
Драга имало доделување награди кај животните. И прва од пештерата испаѓа жирафата, среќна оти добива награда за животно со најдолг врат. После неа испаѓа гепардот со наградата за најбрзо животно. А трет испаѓа носорогот цел изнервиран, викајќи "кој е тој @Red John "?!? :D :D


знам оти е стара, ама морав. :D и те лажат не ти е толку голем носот.
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom