Јас со глава тврдам дека поинфантилно од твојов пост, тешко дека било кој во скоро време ќе приложи.[DOUBLEPOST=1412281513][/DOUBLEPOST]
Ништо не е разобличено. Кога ти презентирав факти на истава оваа тема за тоа дека христијанските празници ги следат циклусите на сонцето, ми одговори дека си немал време да одговориш.
Што од ова е разобличено:
Прво
Кои четири задушници се поврзани со четирите периоди на краткодневица или рамнодневици (си ја испуштил долгодневицата):
- саботата пред Месните поклади (пред почетокот на Велигденскиот пост) (обично во февруари или почеток на март)
- саботата пред Духови (мај или почеток на јуни)
- саботата пред Св. Кирјак (почетокот на октомври)
- саботата пред Митровден (почетокот на ноември)
пролетна рамнодневица -21 март, летна долгодневица -22 јуни, есенска рамнодневица -23 септември, зимска краткодневица - 22 декември.
Гледаш ли дека датумите воопшто не се поклопуваат?
Второ
Знаеш ли дека на Никејскиот собор не се одбрани 4 евангелија од 80, туку преостанатите евангелија нуделе извитоперена слика за Исус Христос и христијанството и биле дела на христијанските противници и христијанските еретици, во нив имало и староперсиски и старогрчки заблуди итн.
Дали си ги читал неканонските евнгелија. Ако си ги читал, самиот ќе знаеше дека се неспоиви со Христијанството.
А еве и зошто:
Nekanonski starozavetni spisi
Jevreji u dijaspori su se držali tzv. aleksandrijskog kanona, tj. grčkog prevoda starozavetnih spisa koji je u sebi sadržao i spise kojih nije bilo u jevrejskom kanonu. Sabor u Jamniji je poseban naglasak stavio na činjenicu da spomenuti spisi (
Judita, Tobija i drugi već spomenuti) ne nose proročki autoritet (ili ga lažno prisvajaju, kao
Baruh). Druga je činjenica bila da ova dela nisu postojala u jevrejskim rukopisima, premda za neka od njih (poput
Siraha) znamo da izvorno jesu bila napisana na jevrejskom, ali nijesu i sačuvana na jevrejskom.
Ova argumentacija svakako je temeljna, ali treba dodati još neke razloge zbog kojih protestanti ne prihvataju apokrifne/deuterokanonske spise. Treba primjetitii da nema svaki spis sve nabrojane probleme, ali opet svaki od njih ima previše nedostataka da bi ga jevreji i protestanti mogli uvrstiti u kanon:
1.Ne podupire se inspirisanost spisa - pisci nigde ne nagoveštavaju da prenose Božju autoritativnu poruku; nekad upravo tvrde suprotno.
Druga Makabejcima završava nekom vrstom izvinjenja čitaocima; Sirah govori o svojoj knjizi kao prevodu njegovog deda Isusa, koji se bio našao pozvanim da napiše štogod poučno. U svakom slučaju, to se suprotstavlja autoritativnosti starozavetnih spisa i nimalo ne podsjeća na “reč Gospodnju”.
2.Istorijske netačnosti - ne samo da pisci nisu očevici opisanih događaja, nego je očito da nemaju nikakav istorijski dokument ili predanje na osnovu kojeg grade svoje pripovedanje. Njihova netačnost katkad može da se nazove lažju.
Tobija tvrdi da je radio kao upravitelj na Salmanasarovom dvoru, da bi potom iznio podatak "kada Salmanasar umrije, zacari se umjesto njega Senaherib, njegovi sin.” (Tobija 1,15). No iz istorije znamo da je Salmanasara (V) zamenio Sargon II (721-705), koji nije bio ni u kakvom srodstvu sa Salmanasarom. Tek Sargona zamjenjuje njegov sin Senaherib. To je nedopušteno velika rupa u sećanju čovjeka koji sebe naziva neposrednim očevicem. Pisac
Judite Navuhodonosora smešta u Ninivu i proglašava kraljem Asiraca, no iz istorije je poznato da je još Navuhodonosorov otac Nabopolasar razorio Ninivu i istrebio Asirce. Istorijskih netačnosti ima i na drugim mjestima, ovo su samo najkarakterističnije.
3.Teološke greške. Činjenica je da se mnoge teze iz apokrifnih spisa najblaže rečeno ne uklapaju u učenje Starog zaveta, a kasnije ni u Isusovo učenje (koje se oslanja na Stari zavet). Najopštije govoreći, apokrifni/deuterokanonski spisi izlažu već razvijeno judaističko učenje (uz mnoštvo praznoverica), dakle upravo ono učenje s kojim se tako otvoreno i oštro sukobljavao i sam Isus.
Ne mogu se detaljno nabrojati sve pogreške, ali ih je moguće uopšteno podeliti u nekoliko osnovnih grupa:
1. iskupljenje dobrim delima, što je temeljno judaističko učenje. Njega nalazimo u Tobija 4,10 gdje se govori o oslobođenju od smrti davanjem milostinje.
2. monasticizamiasketizam– Judita (8,4-8) se povukla u osamu nakon smrti svoga muža i postila svim danima osim subote i praznika. Ovakav oštri zakon o postu nespojiv je sa Starim zavetom (i zdravim razumom).
3. osvetoljubivost– Judita hvali Simeunov pokolj Sihemljana (1. Mojsijeva. 34), iako je jasno da ovo delo ne nailazi na Božje odobrenje (vidi 1. Mojs. 49,5-7). Upravo suprotno, Bog zahteva balans prestupa i kazne (1.Mojsijeva. 21,24-25).
4. laganje– u Tobija 5,4-13 anđeo Rafael (navodno jedan od svetih anđela) se lažno predstavlja. Judita od Boga praktično traži snagu za laž (9,13).
5. ograničenost spasenja – Knjiga mudrosti 3,16 uči da se neće spasiti nezakonito rođena djeca, iako u Sudije 11,1 imamo primer Jeftaja kojega Bog određuje za sudiju.
6. praznovjerice – dovoljno je pročitati kako je Tobit oslepio (Tobija 2,9-10) od ptičjeg izmeta, ili samo malo dalje (3,8) o zloduhu Asmodeju koji je pobio sedam muževa nesretne Sare i shvatiti o kakvom se praznoverju radi.
7. čaranje – lek koji preporučuje anđeo Rafael (inače se ne spominje nigde više u Bibliji) u Tobija 6,1-9 jest zapravo čista vradžbina, suprotna jasnoj Božjoj naredbi u 3. Mojs. 19,26.
8. prepostojanje duše – Mudrost 8,19-20: "Imao sam dobru dušu, ili bolje: jer bijah dobar ušao sam u telo bez ljage", donosi ideju kojoj nema mesta ni u kakvoj biblijskoj teologiji.
9. molitva za mrtve – u 2. Makabejcima 12,42-46 Juda Makabejac prinosi žrtve pokajnice za mrtve vojnike koji su bili potajni idolopoklonici. Ovo je postalo temelj učenja o čistilištu i molitvi za mrtve, iako se ni ovde ne spominje reč "čistilište".
http://www.svetopismo.rs/biblija_apokrifi.html
http://gnosis.org/library/cac.htm
Tрето
Убаво што си ме цитирал дека ти одговарам да бараш со Ctrl+F, но не си ме цитирал што ти реков да бараш (?). Па еве ќе те потсетам:
Во Првиот линк е мојот пост кој ги обработува повеќето ереси и поради кои се свикувани Вселенските собори:
http://forum.kajgana.com/threads/Прашање-за-Христијанството-iii.66310/page-506#post-6824194
Во вториот линк за да ти олеснам, ќе ти посочам дека треба да користиш Ctrl+F, а имаш и индекс на поими. Ако навистина те интересира, бргу ќе пронајдеш без да ја читаш километарската е-книга.
http://biblijske-studije.btrt.net/download docs/Etches pdf/Church History.pdf
Четврто
Веќе рековме:
Tи тврдиш дека оваа е точнo:
http://asis.com/users/stag/zodiac.html
Jaс ти давам контрааргумент со ова:
http://dzematpg.do.am/_ld/0/71_Skrivene_tajne_.pdf
Цитирам:
Šarl Dipi (1742-1809.), član Konventa, u svojoj knjizi iz treće godine Republike "Početak svih kultova ili Svetska Religija" dokazuje da je Hristos dvojnik Mitre, bog sunca i da će uskoro On za nas predstavljati "isto ono što su bili Herakle, Oziris ili Bakh", a Volne u knjizi izašloj otprilike u isto vreme, "Ruine ili razmišljanja o revolucijama carevina", dokazuje da Hristov jevanđelski život nije ništa drugo do "mit o kretanju Sunca po zodijaku".
http://www.svetosavlje.org/biblioteka/Apologetika/PravoslavljeNewAge/Lat_PravoslavljeNewAge15.htm
Петто
И за тебе истото прашање како за Subzero:
Што мислиш зошто во масонските кругови се споменуваат и Озирис, и Адонис и Бах и Митра, Абадон, Трите Грации, Изида, Шива, Вал, Пан, па дури и Алах (!), само е забрането да се спомене Исус Христос.
http://dzematpg.do.am/_ld/0/71_Skrivene_tajne_.pdf
Што мислиш зошто? Добро размисли и види зошто не се споменува Исус Христос во масонските ритуали. Дали ја знаеш причината за тоа? И дали знаеш
кому и зошто му одговара да се прошири верувањето низ светот дека Исус бил измислен лик и дека треба да Го отфрлиме и да Го
заборавиме.
Зошто, ако веруваш дека Исус Христос е мит, зошто тогаш е забрането да се спомне во масонските ритуали како и останатите митолошки богови.
Што е разликата, што ќе смени неговото споменување, знаеш ли?
