M
mordekaj
Гостин
Плаќав,додека бев. И избегав ради тоа шо со мојте пари се ранат такви како тебе и Валво.
Ауфвидерзен Македонијо!
- Креатор на темата Bojco
- Време на започнување
Björn
Does Your Mother Know?
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 45.047
- Поени од реакции
- 83.486
Ова размислување кажува премногу.[DOUBLEPOST=1402597456][/DOUBLEPOST]
Што не идеш да живееш ко него у Бутел или Чаир или Скопје Север? А?
- Член од
- 14 август 2008
- Мислења
- 2.441
- Поени од реакции
- 1.013
ЈаоЕве на што се трошат државни пари, за субвенционирање на вакви песни...
И сега веќе никој нема да се иселува, дури и тие 450 000 ќе се вратат откако ќе ја слушнат песнава
*Slash*
Comfortably Numb
- Член од
- 31 јули 2008
- Мислења
- 760
- Поени од реакции
- 1.209
http://www.dw.de/šiznilend/a-17685806
Stranac na službenom putu kome obaveze ostave svega nekoliko sati za šetnju Skopljem vrlo lako može o glavnom gradu Makedonije steći pogrešan utisak – naprimjer…
...da se tu kokain koristi kao zamjena za šećer u prahu. Tako naime izgleda centar: kao urbanistička vizija nekog urokanog arhitekte kome se mozak pretvorio u pihtiju.
A isti sivi želatin podrhtava i u glavama gradske uprave, inače bi se tom vizijom bavili psihijatri, a ne zblanuti građani i mediji širom svijeta.
Makedonija nije bogata država. Sela i gradovi na njenom istoku bukvalno izumiru. Na njenom zapadu nije baš jasno gdje je državna granica, iako je na kartama precizno nacrtana, baš kao što je između Rusije i Ukrajine. Putevi su loši. Industrija na koljenima. Nezaposlenost ogromna (skoro 40%, kod mladih preko 50%). I šta demokratski izabrana vlast nudi kao rješenje? Vardarsku verziju lasvegaške arhitekture, s centrom grada preobraženim u gliptoteku.
Stranac stoji na starom kamenom mostu, okreće se oko sebe, i pjeva: Evo Skoplja, evo ludila. Dok se okreće, oko njega se vrte pompezna zdanja, sa stubovima i kupolama, nalik na hipretrofirane vile skorojevića. Kad se zaustavi, kao kazaljka na kompasu u smjeru jugozapad, pred njim je trg i usred trga golemi spomenik Aleksandru Velikom. Čitalac kome je mrsko sad tražiti po internetu galerije sa slikama ovog čudovišta, neka zamisli jedan džinovski debeli betonski stub, i na njemu gore okruglu platformu, nešto nalik ventilu na trubi, ili još bolje, heliodromu na koji je umjesto helikoptera sletio konjanikom visok 22 metara. Taj klinoliki postament utemeljen je u središte kružne fontane, u koju štrcaju mlazevi vode s njenog oboda. Povremeno procuri voda i iz mlaznica u platformi, stvarajući oko cijelog stuba vodenu zavjesu, koja noću, kad se u platformi upali light-show, mijenja boje u sladolednim nijansama. Nekoliko lavova prednjim se šapama oslonilo na rub fontane i gleda u stub pred sobom, ukrašen prstenastim reljefima s antičkim motivima.
Konjanik na vrhu je Aleksandar Veliki, u ratnoj spremi, sa visoko podignutim mačem. Godina je 2014, dvadesetprvi je vijek, Makedonija je vojna lelesila, ali eto čime njena vlast odlučuje da miroljubivo maše budućnosti - sječivom. Eto zašto je nacionalizam bolest, umni poremećaj, neureoni svezani u Gordijev čvor, prekid komunikacije između mozga i stvarnosti.
Aleksandar Veliki
I samo neizlječivo bolestan čovjek može vjerovati da na ovaj karusel bez autića, konjića, kočija i jednoroga, na kojima bi vrištala razdragana djeca, vrijedi potrošiti 10 miliona eura. A zašto? Da bi makedonska čvrsta šaka istakla svoje nasljedno pravo na penis Aleksandra Makedonskog, braneći se od prigovora na visoku cijenu te masturbacije - turizmom.
"L'arc de Triomphe", ali u Skopju
Turizam je mantra svih balkanskih nacoša, to je najveći izvor prihoda u budućnosti. Niko u njoj neće raditi, osim možda glupih Kineza koje jebe komunizam, svi ostali slobodni mali narodi baviće se ugostiteljstvom i turizmom.
Ovo stoljeće preživjeće samo gradovi s najboljom ponudom za lajkanje i šerovanje.
A Skoplje je, vjeruju direktni potomci Filipa i Olimpije, na najboljem putu da izbori sebi mjesto rame uz rame s Diznilendom.
Iz te neobuzdane vjere niknula je usred grada trijumfalna kapija, nalik onoj u Parizu, ali duplo niža. Dok stoji malen pod njom, diveći se veličini ludila, razmišlja šta je sve ostalo pred makedonskom vladom da sagradi: Ajfelov toranj, od barem 150 metara, ili još bolje, onaj krivi, iz Pize, kao simbol moralnih vertikala odgovornih za projekat Skoplje 2014. (Za koji su 2010. ukupni troškovi bili procijenjeni na 80 miliona eura; 2013. iznosili su tačno, prema podacima nevladinih organizacija, 207.872.492 eura, a do kraja bi mogli premašiti cifru od pola milijarde.)
Nojeva arka
Hoće li se, osokoljena medijskom pažnjom, vlast odlučiti i za drugu fazu, Skoplje 2018, pa da grad vidi, nakon ove trijumfalne, i brandenburšku kapiju na suprotnom kraju gradu, desetak metara visoku, s dvopregom na vrhu, i Aleksandrom za uzdama; ili da se na mjestu onog sata, zaustavljenog zauvijek zemljotresom u 5.17, digne neko Big-benče, čije bi se kazaljke vrtile unazad; a preko Vardara da se položi, odmah pored stare ćuprije, Golden Gejče, prilagođeno širini rijeke.
Samo što na Vardaru, pored stare ćuprije, nema više mjesta za mostove, jer ih je u 100 metara sagrađeno još dva, a između njih, u koritu rijeku, zidaju se i dva betonska jedrenjaka, u kojima će biti galerija sa izložbom Noje Makedonski.
Ta dva mosta, kao prekopirana sa Sene, idu u sam vrh makedonske neobarokne arhitekture, kao preslikane iz košmara Alberta Špera. Na mermerne ograde nataknute su statue znamenitih Makedonaca, u prirodnoj veličini, po desetak sa svake strane. Rađeni u maniru real-simbolizma, pisci-kipovi grle knjige, dirigenti stišću štapiće, a sveci drže bebe-manastire. Nad bjelinom mramora nema niti jedne žene. Žene su u makedonskoj istoriji, umjetnosti i politici podijeljene s nulom.
Ulaznica u hram makedonske kulture nije ni pamet ni talenat, nego penis, tzv. aleksandar mali.
Kako žene gledaju na to? Vrišteći. Kad je naime plima neimarske inspiracije nanijela u park preko puta Sobranja pozlaćeni kip nagog Prometeja, s vatrom u jednoj ruci i raskinutim okovom na drugoj (po tome se znalo da je taj zalizani gej-frendli muškarac čuveni titan, a ne statista iz filma Leni Rifenštal) navodno su žene u zlaćanoj kitici vidjele najstrašniju povredu morala, pa je umjetnik pod pritiskom javnosti iskovao raskovanom Prometeju nešto nalik na bokserice.
Prometej 'okovan' u bokserice
Ova epizoda, sama po sebi anegdotalna, otkriva organsku povezanost crkvenog morala i nacionalnog tupila. Nije problem 10 miliona eura za falus od trideset metara nasred glavnog trga, nego nepokriven kurčić na pozlaćenom kipu. Čovjek bi se morao ježiti tamo gdje je ćudoređe na skali vrlina visoko iznad razuma.
Ali zašto da se vajka, kad može da lajka. Nikad nije bilo da nikako nije bilo, pak će opet biti da će nekako biti. Super je ovaj Diznilend na Vardaru. Super je gledati kako se milionski grad pretvara u potemkinovo selo. Možda, kad se pročuje, postane Meka prodavcima betonske galanterije, neimarima onih silnih lavova, labudova i vrtnih patuljaka izloženih uz bankine balkanskih drumova, pa svi oni nagrnu ovamo na skaru i pivo (Skopskoima mikroklima), kao hodočasnici po dozu samopoštovanja.
Uživaće tu čast da ih služe visoko obrazovani konobari, pošto za mlade bolonjske magistre i doktore teško da će biti drugog posla, osim možda još u policiji. Trebaće, naime, jako brinuti o sigurnosti turista i spomenika. Naročito spomenika. Jer kad građanima Skoplja ponestane zraka kao što im je nestalo vidika, možda će poželjeti srušiti sve te kulise koje ih pritišću i guše, kao što je nakon pada zida rušen Lenjin svuda po istočnoj Evropi. Zato osim na razvoju turizma treba raditi i na jačanju bezbjednosti. Uvijek će na Balkanu biti djece koja sumnjaju u svoje božansko prijeklo.
Trebaće ubiti boga u tim nevjernicima.
Stranac na službenom putu kome obaveze ostave svega nekoliko sati za šetnju Skopljem vrlo lako može o glavnom gradu Makedonije steći pogrešan utisak – naprimjer…
...da se tu kokain koristi kao zamjena za šećer u prahu. Tako naime izgleda centar: kao urbanistička vizija nekog urokanog arhitekte kome se mozak pretvorio u pihtiju.
A isti sivi želatin podrhtava i u glavama gradske uprave, inače bi se tom vizijom bavili psihijatri, a ne zblanuti građani i mediji širom svijeta.
Makedonija nije bogata država. Sela i gradovi na njenom istoku bukvalno izumiru. Na njenom zapadu nije baš jasno gdje je državna granica, iako je na kartama precizno nacrtana, baš kao što je između Rusije i Ukrajine. Putevi su loši. Industrija na koljenima. Nezaposlenost ogromna (skoro 40%, kod mladih preko 50%). I šta demokratski izabrana vlast nudi kao rješenje? Vardarsku verziju lasvegaške arhitekture, s centrom grada preobraženim u gliptoteku.
Stranac stoji na starom kamenom mostu, okreće se oko sebe, i pjeva: Evo Skoplja, evo ludila. Dok se okreće, oko njega se vrte pompezna zdanja, sa stubovima i kupolama, nalik na hipretrofirane vile skorojevića. Kad se zaustavi, kao kazaljka na kompasu u smjeru jugozapad, pred njim je trg i usred trga golemi spomenik Aleksandru Velikom. Čitalac kome je mrsko sad tražiti po internetu galerije sa slikama ovog čudovišta, neka zamisli jedan džinovski debeli betonski stub, i na njemu gore okruglu platformu, nešto nalik ventilu na trubi, ili još bolje, heliodromu na koji je umjesto helikoptera sletio konjanikom visok 22 metara. Taj klinoliki postament utemeljen je u središte kružne fontane, u koju štrcaju mlazevi vode s njenog oboda. Povremeno procuri voda i iz mlaznica u platformi, stvarajući oko cijelog stuba vodenu zavjesu, koja noću, kad se u platformi upali light-show, mijenja boje u sladolednim nijansama. Nekoliko lavova prednjim se šapama oslonilo na rub fontane i gleda u stub pred sobom, ukrašen prstenastim reljefima s antičkim motivima.
Konjanik na vrhu je Aleksandar Veliki, u ratnoj spremi, sa visoko podignutim mačem. Godina je 2014, dvadesetprvi je vijek, Makedonija je vojna lelesila, ali eto čime njena vlast odlučuje da miroljubivo maše budućnosti - sječivom. Eto zašto je nacionalizam bolest, umni poremećaj, neureoni svezani u Gordijev čvor, prekid komunikacije između mozga i stvarnosti.
Aleksandar Veliki
I samo neizlječivo bolestan čovjek može vjerovati da na ovaj karusel bez autića, konjića, kočija i jednoroga, na kojima bi vrištala razdragana djeca, vrijedi potrošiti 10 miliona eura. A zašto? Da bi makedonska čvrsta šaka istakla svoje nasljedno pravo na penis Aleksandra Makedonskog, braneći se od prigovora na visoku cijenu te masturbacije - turizmom.
"L'arc de Triomphe", ali u Skopju
Turizam je mantra svih balkanskih nacoša, to je najveći izvor prihoda u budućnosti. Niko u njoj neće raditi, osim možda glupih Kineza koje jebe komunizam, svi ostali slobodni mali narodi baviće se ugostiteljstvom i turizmom.
Ovo stoljeće preživjeće samo gradovi s najboljom ponudom za lajkanje i šerovanje.
A Skoplje je, vjeruju direktni potomci Filipa i Olimpije, na najboljem putu da izbori sebi mjesto rame uz rame s Diznilendom.
Iz te neobuzdane vjere niknula je usred grada trijumfalna kapija, nalik onoj u Parizu, ali duplo niža. Dok stoji malen pod njom, diveći se veličini ludila, razmišlja šta je sve ostalo pred makedonskom vladom da sagradi: Ajfelov toranj, od barem 150 metara, ili još bolje, onaj krivi, iz Pize, kao simbol moralnih vertikala odgovornih za projekat Skoplje 2014. (Za koji su 2010. ukupni troškovi bili procijenjeni na 80 miliona eura; 2013. iznosili su tačno, prema podacima nevladinih organizacija, 207.872.492 eura, a do kraja bi mogli premašiti cifru od pola milijarde.)
Nojeva arka
Hoće li se, osokoljena medijskom pažnjom, vlast odlučiti i za drugu fazu, Skoplje 2018, pa da grad vidi, nakon ove trijumfalne, i brandenburšku kapiju na suprotnom kraju gradu, desetak metara visoku, s dvopregom na vrhu, i Aleksandrom za uzdama; ili da se na mjestu onog sata, zaustavljenog zauvijek zemljotresom u 5.17, digne neko Big-benče, čije bi se kazaljke vrtile unazad; a preko Vardara da se položi, odmah pored stare ćuprije, Golden Gejče, prilagođeno širini rijeke.
Samo što na Vardaru, pored stare ćuprije, nema više mjesta za mostove, jer ih je u 100 metara sagrađeno još dva, a između njih, u koritu rijeku, zidaju se i dva betonska jedrenjaka, u kojima će biti galerija sa izložbom Noje Makedonski.
Ta dva mosta, kao prekopirana sa Sene, idu u sam vrh makedonske neobarokne arhitekture, kao preslikane iz košmara Alberta Špera. Na mermerne ograde nataknute su statue znamenitih Makedonaca, u prirodnoj veličini, po desetak sa svake strane. Rađeni u maniru real-simbolizma, pisci-kipovi grle knjige, dirigenti stišću štapiće, a sveci drže bebe-manastire. Nad bjelinom mramora nema niti jedne žene. Žene su u makedonskoj istoriji, umjetnosti i politici podijeljene s nulom.
Ulaznica u hram makedonske kulture nije ni pamet ni talenat, nego penis, tzv. aleksandar mali.
Kako žene gledaju na to? Vrišteći. Kad je naime plima neimarske inspiracije nanijela u park preko puta Sobranja pozlaćeni kip nagog Prometeja, s vatrom u jednoj ruci i raskinutim okovom na drugoj (po tome se znalo da je taj zalizani gej-frendli muškarac čuveni titan, a ne statista iz filma Leni Rifenštal) navodno su žene u zlaćanoj kitici vidjele najstrašniju povredu morala, pa je umjetnik pod pritiskom javnosti iskovao raskovanom Prometeju nešto nalik na bokserice.
Prometej 'okovan' u bokserice
Ova epizoda, sama po sebi anegdotalna, otkriva organsku povezanost crkvenog morala i nacionalnog tupila. Nije problem 10 miliona eura za falus od trideset metara nasred glavnog trga, nego nepokriven kurčić na pozlaćenom kipu. Čovjek bi se morao ježiti tamo gdje je ćudoređe na skali vrlina visoko iznad razuma.
Ali zašto da se vajka, kad može da lajka. Nikad nije bilo da nikako nije bilo, pak će opet biti da će nekako biti. Super je ovaj Diznilend na Vardaru. Super je gledati kako se milionski grad pretvara u potemkinovo selo. Možda, kad se pročuje, postane Meka prodavcima betonske galanterije, neimarima onih silnih lavova, labudova i vrtnih patuljaka izloženih uz bankine balkanskih drumova, pa svi oni nagrnu ovamo na skaru i pivo (Skopskoima mikroklima), kao hodočasnici po dozu samopoštovanja.
Uživaće tu čast da ih služe visoko obrazovani konobari, pošto za mlade bolonjske magistre i doktore teško da će biti drugog posla, osim možda još u policiji. Trebaće, naime, jako brinuti o sigurnosti turista i spomenika. Naročito spomenika. Jer kad građanima Skoplja ponestane zraka kao što im je nestalo vidika, možda će poželjeti srušiti sve te kulise koje ih pritišću i guše, kao što je nakon pada zida rušen Lenjin svuda po istočnoj Evropi. Zato osim na razvoju turizma treba raditi i na jačanju bezbjednosti. Uvijek će na Balkanu biti djece koja sumnjaju u svoje božansko prijeklo.
Trebaće ubiti boga u tim nevjernicima.
Strenght
Never Give Up!!
- Член од
- 24 април 2010
- Мислења
- 2.516
- Поени од реакции
- 1.824
За жалење сме у пм....[DOUBLEPOST=1402640240][/DOUBLEPOST]Еве на што се трошат државни пари, за субвенционирање на вакви песни...
И сега веќе никој нема да се иселува, дури и тие 450 000 ќе се вратат откако ќе ја слушнат песнава
Иеех бе прав војник си ти, кажими читаш приказни или гледаш филмови?
Една држава едвај ни ја дадоа на тацна да ја имаме и таа ја заебавме, пола не е наша веќе...ние сме биле нација што прави за добро на другите .....
Ај тоа нема врска ама кога ќе почнете демек којзнае каква историја сме имале ми се плаче...
Rokko
SiFU 師父
- Член од
- 30 мај 2014
- Мислења
- 714
- Поени од реакции
- 299
Абе тебе ти се плаче, ама двајцата мои дедовце се партизани со ордени, чико ми се бореше во 2001 година, еве зошто уште да постојат луѓе кои не го почитуваат основното да живеат во своја држава и да создаваат во неа.
За бизнис, ќе ви кажам како се успева, татко ми е механичар на тешки возила, работеше во една од големите градежни фирми што не се сеќавам која власт ги рокна на улица.(90-тите). Работеше тука, јас отидов стрнаство да спечалам за да отвориме фирма, сеа си работиме на релација Македонија-Косово-Бугарија, за поправка на мотори на тешки возила, заработуваме, плаќаме даноци, раниме фамилии. Кој сака да работи ќе работи кај и да е, тоа е точно, ама поубаво ми е да работам таму кај што сум се родил и да придонесувам за оваа држава. Ја сум за идејата да се излезе надвор еве нека видат тие што не виделе, ама не гледам кој свет го прикажувате дека е мрачен, па и во Монте Карло имате просјаци.
Против сум идејата да се негира по својата држава и народ, ако сме Македонци, знам што е тешко кога државата те буши, ама сега сум успеал имам за добар живот.
Еве читам мислења на дел од членовите кои сегогаш викаат дека има партиска позадина, ама така сакате да верувате. Зошто мислите дека сите треба да го чекаме лебот од партија. Комшијата мој работи со инсталации на опрема за разладување и греење, стално вика леле држава не уништи, тешко оди наплата, морам со кредити да се задолжувам, а си купи нова E-класа пошто тешко му оди бизнисот. Така му чини да зборува, никој не луд ако му пропаѓа работата, да се подновува со нова кола.
Сакам да дојде денот кога помалку луѓе во држава ќе се жалат и ќе прифатат дека се родени благодарение на некој што пред нив успеал.
За бизнис, ќе ви кажам како се успева, татко ми е механичар на тешки возила, работеше во една од големите градежни фирми што не се сеќавам која власт ги рокна на улица.(90-тите). Работеше тука, јас отидов стрнаство да спечалам за да отвориме фирма, сеа си работиме на релација Македонија-Косово-Бугарија, за поправка на мотори на тешки возила, заработуваме, плаќаме даноци, раниме фамилии. Кој сака да работи ќе работи кај и да е, тоа е точно, ама поубаво ми е да работам таму кај што сум се родил и да придонесувам за оваа држава. Ја сум за идејата да се излезе надвор еве нека видат тие што не виделе, ама не гледам кој свет го прикажувате дека е мрачен, па и во Монте Карло имате просјаци.
Против сум идејата да се негира по својата држава и народ, ако сме Македонци, знам што е тешко кога државата те буши, ама сега сум успеал имам за добар живот.
Еве читам мислења на дел од членовите кои сегогаш викаат дека има партиска позадина, ама така сакате да верувате. Зошто мислите дека сите треба да го чекаме лебот од партија. Комшијата мој работи со инсталации на опрема за разладување и греење, стално вика леле држава не уништи, тешко оди наплата, морам со кредити да се задолжувам, а си купи нова E-класа пошто тешко му оди бизнисот. Така му чини да зборува, никој не луд ако му пропаѓа работата, да се подновува со нова кола.
Сакам да дојде денот кога помалку луѓе во држава ќе се жалат и ќе прифатат дека се родени благодарение на некој што пред нив успеал.
Струмикс
Еден...не го знаеш!
- Член од
- 9 декември 2005
- Мислења
- 13.811
- Поени од реакции
- 3.346
Не би сакал да навлегувам во дискусија околу тоа дека во Македонија е навистина тешко за живеење. Да, се согласувам со тоа. Не е тука ништо спорно.
Но, ме нервира идеализирањето на се она што е странство, и прекумерното оцрнување на она што е во Македонија...
Отсекогаш се емигрирало од Македонија. Печалбарство во Белград таму некаде во 20-тите, па Америка... па масовното емигрирање на „привремена работа во странство“ кон средината на 60-тите во Германија, Австралија... не е тоа ништо ново.
Има луѓе кои успеале и тука, но и во странство. Се е тоа индивидуално.
Пак ќе спомнам... 2002 година имав шанса да емигрирам во Канада, немав муда, останав тука.
Странство, најверојатно, носи предност на поорганизиран систем, средени работи во самата држава. И, најважното од се - посилна економија, а со тоа и повисок стандард.
Но, ме нервира идеализирањето на се она што е странство, и прекумерното оцрнување на она што е во Македонија...
Отсекогаш се емигрирало од Македонија. Печалбарство во Белград таму некаде во 20-тите, па Америка... па масовното емигрирање на „привремена работа во странство“ кон средината на 60-тите во Германија, Австралија... не е тоа ништо ново.
Има луѓе кои успеале и тука, но и во странство. Се е тоа индивидуално.
Пак ќе спомнам... 2002 година имав шанса да емигрирам во Канада, немав муда, останав тука.
Странство, најверојатно, носи предност на поорганизиран систем, средени работи во самата држава. И, најважното од се - посилна економија, а со тоа и повисок стандард.
- Член од
- 17 јануари 2008
- Мислења
- 1.107
- Поени од реакции
- 150
па во тоа е поентата зошто се емигрира од македонија, секој бара подобар живот и услови за поубав живот....затоа што сите имаме по еден живот за живеење, во резерва немаме, и штета е да го помонеш животот како скот,, а на поколението да го оставиш у наследство.....
Srcee
Unforgettable
- Член од
- 29 април 2008
- Мислења
- 5.275
- Поени од реакции
- 3.496
Обично човек кога дискутира, ако не знае што да реплицира, се зафаќа со ниски удари со кои ја навредува писменоста на соговорникот. Нејсе, не можам да одолеам. Како за човек кој смета дека е супериорно интелигентен, срамота е да не знаеш дека "не знаеш" се пишува одвоено. И после ние сме најпаметни, ама другите за се ни се криви.
SuBZerO
Бигус Дикус
- Член од
- 26 јануари 2007
- Мислења
- 3.862
- Поени од реакции
- 4.811
CCC...Buvljak pivo...pozdravi go sefot i kazi mu Blue Moon da vi zeme naredniot petok i kiritki od agroplod!Од шо ми е тежок животот тука, шефот секој Петок ни купува пиво и денес ни купи Хајнекен а јас навивам за Шпанија!Че се врачам во Македонија, не се може вака!
gade
Augustus
- Член од
- 12 април 2008
- Мислења
- 4.850
- Поени од реакции
- 5.169
Не сме толку хипстери за Блу Мун, си дрмаме ние народски пива.Маслинчиња, чоризо, сланинче и пивце.
Ама че се врачам че му ем, нема тука соживот, нема другарство, џабе утре цела фирма ќе одиме на коњички трки, све платено, јадење, пиење, кладење кога нема другарство!
Џабе е!
SuBZerO
Бигус Дикус
- Член од
- 26 јануари 2007
- Мислења
- 3.862
- Поени од реакции
- 4.811
Dzabe ti e i estrelata i konijte, ko nema rakija presnovarica ,vegeta i jajca vareni na bregot na vardar!!!
Да ја виде сликата валво ќе проба да не убеди дека си ја сликал во канцеларијата каде што те пратиле да чистиш клозети.
Ееех, имајќи да си седеш во Маќедониичката и да си јадеш дињички, њам, њам.
Последно уредено:
R
Rigel Kent
Гостин
И валво претерува ама и вие претерувате , ве честел шефот хајнекен . ЛоЛ 