Таков тек на работава и дадоа сите овие либерални доктрини кои ни ги пласираат, каде се поставува фокусот на човековите права и слободи, па од тука преку некоја си модификација на веќе постоечките системи се оди кон омекнување, галење и мазнење на сторителите. Или поточно по модерно речено, ресоцијализација е поимот за кој зборуваме. Да го превоспиташ демек и да го вратиш како општествено корисен член назад. Што е најтрагично криминалитетот е во пораст, и рецидивизмот такоџе, што укажува на неуспешноста на оваа формула, преку овој систем на казни и нивно извршување. Горе долу малку поинаку се поставува фокусот кога станува збор за малолетник-сторител, каде ресторативноста големо внимание посветува на жртвата, ги поставува во прв план нејзините повреди и надомест на истите, ја испитува личноста на жртвата и така натака. Кај нас уште сме во некои ексеприментални обиди да примениме де од едното, де од другото, а уствари не знајме кај тераме... Во Индија чинам има смртна казна за силување.
Порано со системот на заплашување и одмазда, колку и да звучи груб, криминалот се намалувал, или стагнирал крај краева. Го вадиш на плоштад, му нанесуваш намерно зло сразмерно на стореното, ако украл сечиш рака, ако убил го бесиш, ако силувал му го сечиш, и сето то јавно се изведува за да се заплашат и оние кои ќе видат.