* Кога ќебето сум го наместила на ширина и така лежеечки пробувам да го свртам по должина, али не ми успева.
* Кога ќе ми се здрви ногата. И тогаш некоја будала, ќе ме лупне ко на шаала, по мојата нога, а ја без глааас, ќе го проколнааааам, што ми ја погоди од првааа.
* Кога 'ркаат на сред улица. Добро бре мајката, толку не можеш да се воздржиш? Па уште гласно, мора сите да те слушнат како си ја „преработуваш“ плунката.
Или пак додека седиш на клупа, и на секои 2 минути, шлааап доле. Де бре, од кај толку имате у себе?
* Кога некој ги потрошил последните коцкички мраз, а не наполнил нови.
* Кога ќе го шибнам малиот прст во нешто. И кога ќе се удрам со раката во кваката.
* Тоа што полесно ќе лансирам ракета во вселената него ли да врзам асално коњско опавче. Или е многу високо или е многу ниско. Или е премногу разбушавено со планинки, ридови и коридори или пак е пресплеснато. Или е многу на страна. Или многу сум го стегнала или пак е преразлабавено.
* Не ме нервира, туку не го сакам смеењето хехе и хихи. Хаха се смее, и точка.
* Иии, ова: