Младост
Синатра е роден во Хобокен, Њу Џерси како единец на италијанските имигранти Натали Дела и Антонио Мартино Синатра. Го напушта средното училиште без диплома, присуствуваше само 47 дена пред да биде избркан поради неговото хулиганско однесување. Мајка му, позната како Доли, беше влијателна во соседството и во круговите на „Локалната демократската партија“, исто така спровела нелегален бизнис во нејзиниот дом; за овој прекршок беше уапсена неколку пати и два пати беше осудувана за истиот. Френк беше уапсен поради тоа што излегуваше со постара жена, кривичен прекршок во тоа време. Татко му Тони работеше во пожарната служба во Хобокен. Во време на тешките години во 1930-та кога Големата криза ја погоди Северна Америка, Доли сепак имаше сочувано пари за Френк, единецот на фамилијата, за неговите излегувања со пријателите и за модерна облека. Тогаш Френк некое време работеше како доставувач на весници во „Џерсеј Обсервер“ и како мајстор во бродоградилиштето „Тиетјан и Ланг“. Во почетокот на 1930-та Синатра почна јавно да пее.
1935–40: Почеток на кариерата, соработката со Џејмс и Дорсеј
Синатра прв обид за пеење во 1935 година, кога мајка му го наговори да се приклучи во локалната група (Тројцата тепкачи). Групата заедно со Синатра стана позната како „Хобокен Фор“ и тие многу го импресионираа Едвард Боус. По појавувањето во шоуто на Боус, „ Аматерскиот час на Мајор Боус“, тие добија 40000 гласови и ја добија првата награда - шестмесечен договор за изведба на сцена и изведба во радио низ САД.
Frank Sinatra, 1947
Синатра ја напушти групата „Хобокен Фор“ и се врати дома во 1935-та. Мајка му му обезебди работа како келнер-пејач и МЦ во „Рустик Кабин“ во Инглевуд Клифс, Њу Џерси, каде што му наплаќаа 15 долари неделно.
На 18 март, 1939 година, Синатра направи демо снимка на една песна наречена "Нашата љубов", со Френк Мане бендот. Плочата беше со потпис "Френк Синатра". Водачот на групата безбедно го чуваше оригиналот речиси 60 години. Во јуни, Хари Џејмс го потпиша договор со Синатра за 75 долари неделно. Бендот на Џејмс беше тој, со кој што Синатра ја издаде својата прва комерцијална плоча "Од дното на моето срце"(From the Bottom of My Heart) во јули, 1939 година - Американскиот „Бранзвик “ на 8443 место и Велика Британија, Колумбија ДБ 2150 место. Помалку од 8.000 примероци на „Од дното на моето срце” беа продадени, ја барале колекционери на плочи низ целиот свет, но плочата не можеше лесно да се најде. Синатра издаде десет комерцијални песни со Џејмс во 1939 година, вклучувајќи ја и "All or Nothing at All "(Сè или ништо), која имаше слаба продажба на почетокот, но потоа кога беше реиздадена во Колумбија, се продаваа милиони копии, и му ја зголеми популарноста на Синатра за само неколку години.
Во ноември 1939 година, на состанокот во „Палмер Хаус“ во Чикаго, водачот на бендот Томи Дорсеј побара од Синатра да му се приклучи на неговиот бенд како замена за Џек Леонард кој неодамна го напуштил со цел започне соло кариера. Оваа средба беше пресвртна точка во кариерата на Синатра, бидејќи со потпишувањето со бендот „Дорсеј“, еден од најжешките бендови во тоа време, тој стана попознат во американската јавност. Иако Синатра сè уште беше под договор со Џејмс, Џејмс ја препозна можноста што му ја нуди Дорсеј на Синатра и пристојно го раскина договорот со Синатра. Синатра призна дека му е голем должник на Џејмс и откако дозна за смртта на Џејмс во 1983 година, изјави: "Тој [Џејмс] е оној кој што направи сево ова да биде можно.“
На 26 јануари 1940 година, Синатра прв пат јавно настапи со бендот „Дорсеј“ во театарот „Коронадо“ во Рокфорд, ИЛ. Во неговата прва година со Дорсеј, Синатра издаде повеќе од четириесет песни, а со "Никогаш нема да се насмевнам повторно” (I'll Never Smile Again) се наоѓа на врвот на топ листите, дванаесет недели, започнувајќи во средината на јули.
Односот на Синатра со Томи Дорсеј беше проблематичен, заради нивниот договор, со кој што Дорсеј добива ⅓ од доживотната добивка на Синатра во забавната индустрија. Во јануари 1942 година, Синатра ги сними своите први соло сесии без бендот Дорсеј (но со аранжерот на Дорсеј, Аксел Стордал и со одобрување од страна на Дорсеј). Овие сесии беа комерцијално издадени на етикетата славеј. Синатра ја напушти групата Дорсеј во 1942 година по инцидентот, кој настана со гласините за вмешаноста на Синатра со мафијата. Приказната се појави во весниците „Херст“ каде што беше објавено дека мафијашот Сем Џијанкана го принудувал Дорсеј за да го раскине договорот со Синатра за неколку илјади долари. Оваа приказна беше добро преставена во филмот „Кум.“ Според биографијата на Ненси Синатра, гласините во „Херст“ беа наведени, поради демократска политика на Френк. Всушност, договорот беше купен од страна на МЦА основач Џулс Штајн за 75 000 долари.
1960–70: Ринг-а-динг-динг, „Репрајс рекордс“, Бејси, Жобим, „Мојот начин“
Синатра почна од 1960 година откако апстинираше во 1950-тите. Неговиот прв албум на декадата, „Добро и полека“, беше на врвот на Билборд шемата и се здоби со критички пофалби. Синатра беше незадоволен од „Капитол“ и реши да основа своја издавачка куќа „Репрајс рекордс“. Неговиот прв албум во оваа издавачка куќа „Ринг а динг динг“(1961), беше успешен и се најде на 4-то место на „Билборд“ и на 8 место во Велика Британија.
Својата четврта и последна композиција „Тимекс “ специјално се емитуваше во март 1960 година и постигна голема гледаност. Со наслов „Убаво е да се патува“, шоуто е попознато како „Добредојде дома Елвис“. Појавувањето на Елвис Присли по отпуштањето од војската беше некако ироничен; Синатра се имаше сперчкано со него во средината на педесеттите години, велејќи: „Неговиот тип на музика е непристоен, запален афродизијак. Тој поттикнува негативни и деструктивни реакции кај младите луѓе. “ Присли одговори: „.. [Синатра] е успешен човек и добар актер, и мислам дека тој не требаше да изјави така ... [рокенролот] е тренд, и е ист како кога и самиот Синатра започнал да го пее пред многу години. “ Подоцна, со цел да биде комерцијално издржлив, Синатра му го сними хитот на Присли „Љуби ме нежно “, како и со работата со Пол Сајмон („Г-ѓа Робинсон“), Бителси („Нешто,“ „Вчера“), и Џони Мичел („Двете страни сега“).
Искачувајќи се кон врвот со филмот „Кан Кан“ , понатаму беше и „Единаесеттемина на Оушн“, филм кој што беше емитуван најмногу поради „Рет пек“. На 27 јануари 1961 година, Синатра направи шоу во „Карнеги Хол“ за Мартин Лутер Кинг Џуниор. Тој одигра значајна улога во десегрегацијата во хотелите и казината на „Невада“ во 1960-тите. Синатра заедно со неговите членови на „Рет пек“ и соработниците со „Репрајс рекордс“ одбивајќки да ги поддржи хотелите и казината каде што не им е дозволено на пејачи црнци да свират, или не им е дозволен влез на црнци покровители. Тој често би искоментирал на сцената нешто во врска за десегрегацијата, и постојано играше некои движења на Кинг. Според Френк Синатра, Џуниор, за време на шоуто во 1963 година Кинг се расплакал кога Синатра ја испеал „Ол’ мен ривер“ песна од музичкото шоу „Шоу боат“, каде што е испеана од еден афроамерикански крајбрежен работник.
По 11-ти и 12-ти септември, 1961 година, Синатра ги снимаше своите последни песни во „Капитал рекордс“. Во 1962 година, заедно со Џенет Ли и Лоренс Харви, тој глумеше во политичкиот трилер, „Манџурискиот кандидат “ како Бенет Марко. Истата година, Синатра и „Каунт Баси“ соработуваа за албумот „Синатра-Баси“. Ова популарно и успешно објавување ги поттикна да се вратат две години подоцна за следната изведба „Тоа би можело да се заниша,“ која што беше обработена од Квинси Џонс. Еден од многуте амбициозни албуми на Синатра во средината на 1960-тите години, „Концертот на Синатра“ , беше снимен со симфониски оркестар од 73 инструменти на 35мм лента.
Првиот албум во живо „Синатра кај песоците“ на Синатра, беше снимен во јануари 1966 година во „Сендс хотел енд казино“ во Лас Вегас. Во јуни 1965-та, Синатра, Семи Дејвис Џуниор и Дин Мартин свиреа во живо во Сент Луис во корист на „Дисмас хаус“. Концертот се пренесуваше во живо преку сателит во повеќе кина низ Америка. Издаден во август 1965г. албумот „Септемрви на моите години“, ја доби „Греми наградата“ за најдобар албум, со антологијата „Човекот и неговата музика “ која што беше во ноември, за која добива „Греми“ за албум на годината во 1966 година. Специјалната емисија „Френк Синатра“ : „Човекот и неговата музика“ ги освои наградите „Еми“ и „Пибоди“.
Во пролетта, се појави „Ова е животот“, и двете, и песната и албумот, стануваат топ десет хитови во САД на поп листите на „Билборд.“ „Странци во ноќта“се наоѓа на врвот на поп листите „Билборд“ и британските поп листи, освојувајќи ја „Греми“ наградата „Песна на годината“. Албумот со истото име, исто така, во „Билборд“ го достигна 4-то место во Велика Британија.
Синатра започна 1967 година со на важни песни со Антонио Карлос Жобим. Подоцна во текот на годината, направи дует со ќерка му Нанси, "Нешто глупаво", беше на врвот на поп топ листите во „Билборд“ и во Велика Британија. Во декември, Синатра соработуваше со Дјук Елингтон на албумот „Френсис А. и Едвард К.“
Во текот на доцните 1960-ти, менаџерот Ли Солтерс повика колумнисти со нивните брачни другари во соблекувалната на Синатра токму пред тој да излезе на сцената. "Њујоркер“ раскажува: „Првиот колумнист кој што го направи ова беше Лери Филдс од „Филаделфија Дејли Њуз“, чија што сопруга се онесвести кога Синатра ја бакна на нејзиниот образ. „Погрижете се за тоа, Ли,“ рече Синатра, и замина.“
Повторно на телевизијата, Синатра повторно работеше со Жобим и Ела Фицџералд на специјалната емисија „Човекот и неговата музика + Ела + Жобим.“ „Ватертаун“ (1970) е еден од најценетите албуми на Синатра, но беше игнориран од страна на јавноста. Беа продадени само 30 000 копии, и достигнување позиција на 101 место, неговиот неуспех му стави крај на плановите за специјална емисија за неговиот албум.
Со Синатра, пејачот и текстописец Пол Анка ја напиша песната "Мојот начин" инспирирана од францускиот " Comme d'habitude " („Како вообичаено“), компонирана од Клод Франсоа и Жак Рево. (Песната била претходно порачана за Дејвид Боуви, чии што стихови не им се допаднаа на менаџерите.) „Мојот начин“можеби повеќе би се идентификувала со него отколку со кој било друг, со неговата седумдесет годишна работа како пејач.
Личен живот
Синатра имаше три деца, Нанси, Френк Јуниор, и Тина, сите од својата прва сопруга, Нанси Барбато (оженет од 1939-1951). Тој беше женет уште три пати, за да актерките Ава Гарднер (1951-1957) и Миа Фароу (1966-1968) и со Барбара Маркс (оженет 1976), со која што беше во брак до неговата смрт.
Во текот на неговиот живот, Синатра имаше променливо расположение и запаѓаше во депресија, симптоми на биполарно растројство, претходно позната како манично - депресивна болест. Тој го призна ова, раскажува водителот на интервјуто во 1950-тите: „Да си 18- каратен манично – депресивна особа, и да живееш со насилно емоционални спротивставувања, тоа е да имаш преостар капацитет за тага, како и за емоција. “ Во мемоарите „Татковата ќерка“,ќерка му Тина пишуваше за забелешката " осумнаесет-каратен ": „Лекомислен тато може да биде кога станува збор за неговата психичка состојба, верувам дека со една таблета „Золофт“(Sertraline hydrochloride) на ден би можел да ги контролира демоните во него. Но, таков вид на лекарство го немаше со децении. “
„Синатра беше ... првата модерна поп-ѕвезда ... По стапките на неговиот идол Бинг Крозби, кој е пронаоѓач на микрофонот, Синатра се прослави со користење стихови од лично, интимно гледиште и имаше големо присуство на еротика во текстовите ... Речиси сам, тој помогна да доведе до заживување на испеана свинг музика која што ја направи американската поп музика, да достигне едно ново ниво на музичка софистицираност... Неговите песни во 1950-тите... беа инструменталки, и тој направил правило за литературна американска поп песна. " Стивен Холден
Смрт
Синатра страдаше од сенилна деменција во неговите последни години од животот и немаше никакви јавни настапи по срцевиот удар во јануари 1997 година. Откако доживеа срцев напад, тој умре во 22:50 часот на 14 мај 1998 година, во „ Медицинскиот центар- Седарс-Синај “, само со неговата сопруга Барбара до него. Бил 82 години. Последните зборови на Синатра, кои што пробал да ги изусти, беа за да го стабилизираат, беа "Јас се губам." Неговата смрт беше потврдена од страна на семејството на Синатра на нивната веб-страна со изјава придружена од верзија на неговата снимка „Нежно како што те оставам.” Следната ноќ светлата на Лас Вегас Стрип беа изгаснати во негова чест. Претседателот Бил Клинтон му одаде почит на Синатра, изјави дека тој успеал „да цени лично што милиони луѓе ценат од далеку.“ Елтон Џон изјави дека Синатра „беше едноставно најдобар – ниту еден не му е рамен.“ На 20 мај 1998 година во црквата Божјиот Пастир во Беверли Хилс, се одржа погребот на Синатра, со 400 ожалостени луѓе кои присуствуваа внатре и стотици обожаватели надвор. Грегори Пек, Тони Бенет, и Френк Јуниор се обратија кон ожалостените луѓе, меѓу кои беа Џил Сент Џон, Том Селек, Џои Бишоп, Феј Данавеј, Тони Кертис, Лиза Минели, Кирк Даглас, Роберт Вагнер, Дон Риклес, Нанси Реган, Енџи Дикинсон, Софија Лорен, Боб Њухарт, Миа Фароу, и Џек Николсон. Приватната церемонијата се одржа подоцна истиот ден во Св. Тереза, Католичката црква во Палм Спрингс. Синатра бил погребан со следење на традицијта, закопан е до неговите родители во делот Б-8 на „Дезерт меморијал парк“ во „Градската катедрала“, тивки гробишта на Рамон Роад на границата на катедралата со „Ранчо Мираж“ , во близина на неговиот познат комплекс Ранчо Мираж, лоциран на дрвообложената Френк Синатра Драјв. Неговите блиски пријатели Џили Ризо и Џими ван Хјусен се закопани во близина на истите гробишта. Зборовите: "Најдоброто допрва треба да дојде", се впишани на надгробната плоча на Синатра. Филмски портрети[уреди]
Во 1992 година, ЦБС емитуваше телевизиски мини-серијал за животот на изведувачот Синатра, во режија на Џејмс Стивен Седвит, а Филип Касноф го глуми Синатра. Започнува со детството во Хобокен, Њу Џерси, филмот го следи подемот на Синатра кон врвот во 1940-тите, низ мрачните денови на почетокот на 1950-те и неговото повторното враќање во средината на 1950 година, со неговиот статус како поп-културна икона во 1960-тите, 1970-тите и 1980-тите. Во филмот се раскажува за сите главни настани во животот на Синатра, вклучувајќи ги и неговите три брака, неговите врски со мафијата и неговото озлогласеното пријателство со „Рет Пек“. Дури и со присуството на Тина Синатра, како извршен продуцент. Касноф доби номинација за „Златен глобус“ за неговата глума.
Во 1998 година, Реј Лиота го глумеше Синатра во ХБО филмот „Рет Пек“, заедно со Џо Мантенга како Дин Мартин и Дон Чидал како Семи Дејвис Џуниор. Овде е се раскажува за нивната улога при изборот на Џон Ф. Кенеди како претседател на САД во 1960 година.
Себастијан Анзалдо го глуми Синатра во филмот „Солзите на кралот“, а исто така ја игра и улогата на Синатра во една епизода на „Следното добро нешто“.
Брет Ратнер е во моментов снима филм за мемоарите на Џорџ Џејкобс „Господинот С“: „Мојот живот со Френк Синатра. “ Џејкобс, кој му беше личен слуга на Синатра, ќе го глуми Крис Такер.
) за Френк Синатра, а меѓу омилените песни од него, а не е веќе ставена е:
имено, се работи за една моја случка со луѓе кои не се фанови на рокот. и нормално, како такви појма немаат за цепелин, а нон стоп ме контрираат. излегува филмот годзила некаде во 90-тие години, и ударната насловна нумера (come with me) ја изведува паф деди/пи диди, или како и да му е уметничкото име, го смени 5 пати. луѓево со кои седам и појма немаат од цепелин, ми викаат, си ја слушнал ли песната од филмот? лелеелел, топ е, невидена работа, ..... полна со енергија и сл. кога сум фатил да се смеам, пола саат не можев при себе да седам. они ме гледаат и прашуваат што се смеам. викам, вие не сте нормални. вие фолкаши викате за песнава дека е добра? они, ДА, ако сме фолкаши, мора да се признае дека песната е супер. мој одговор, вие не сте нормални, знаеле ли дека песнава е 20+ години стара? 
они збинка. како бре? не бре, нова е, сега само што излезе за филмот. ....... нормално, успеав да им докажам дека не се во право (дека се работи за кашмир), но ќе ми остане во сеќавање нивното инаетење. 
Што знаат бе деца што е 300 кила, земе на грб па носи 
