Море џабе е, и сум кашлал како магаре, и сум хрчел сум се гушел у сон и наеднаш од сето срање шо ке ми се собере сум станувал и сум повраќал како свиња и џабе е, ако не веднаш ама утрото одма цигарата и кафето. Ако пушач како пушач сам не се реши се е џабе и здравствено и физички и психички итн....
Јас на пр. покрај сите срања што ми се случувале со цигарите и многу многу лоши работи не сум ги оставил никогаш, ми се случи убава работа за да ги оставам т.е. ми се роди бебе, и поради него сега почнав повеке да се чувам пошто знам дека ке му требам (бидејки јас сум растен без татко и знам кое срање е тоа) а штом порасне и се осамостои (баш пред некој ден ова на жена ми и зборев) одма, удри бригу на весеље.... нормално, ако до тогаш постојат цигарите, и дрогата и алкохолот и се.... т.е. ако постоиме и ние воопшто....