Генерално гледано, никој што би се истакнал посебно. Ама од различни аспекти, секој различен по свои карактеристики и ставови имам неколку.
Еден од тие е Жозе Мурињо. Доволно јасно зошто, човекот од нула, од преведувач станува број еден тренер во светот, човек кој освоил титула во Италија, Шпанија, Англија и Португалија, човек со импресивна соло статистика, и со импресивни рекорди земајќи во обзир фактот дека немал големо искуство и бил никој и ништо. Човек за пример како се контролира тим, како се создава атмосфера и што значи победнички дух.
Втор, Тоше Проески, нашиот вечен ангел. Сите знаеме зошто, нема потреба од објаснување зошто. Затоа што е човек, у буквална смисла на збор.
Трет, Хенк Муди, иако е фиктивен лик, лик од серија, ама сепак е доста поучен и човек кој доста објаснува и учи за животот, што значи да живееш, и да бидеш свој, да се трудиш да го работиш она што го сакаш и да го сакаш она што навистина го сакаш, да не си ограничен од ниедна норма, од стереотип. Јасна е неговата порака со неговата изјава: Just don't be another brick in the wall. Или, што значи да си искрен до денешно време: What? I’m the asshole. Just because I say what’s on everybody’s mind? И ред други работи за Хенки, кој ја гелдај серијата, знае.
Има и други, големи филозофи и мудреци, писатели и критичари. Ама не ги пишувам затоа што генерално поретко кој ги знае и познава нивна филозофија и поглед. Овие се повише мејнстрим, и ко пишувам за нив јасно знаете за што и како гелдам на светот.
