Поентава на темава е да ги филтрирам форумџиите на оние кои знаат што е тоа философија и не се плашат искрено да разговараат за нивните мани и доблести и нивната емоционална нестабилност при екстремни случаеви како овој и оние кои не знаат повеќе од основен нагон за ебење и живеење. Погоди ти во кои спаѓаш.
Тргам од твојата фактичка состојба во воведниот пост. Сте создале сериозна врска, идете повеќе од пет години. Ја знаеш повеќе од самиот себеси, се гледаш себеси покрај нејзе до крајот на животот. Истата таа твоја ''сродна душа'' е затруднета од друг.
Дали е кривицата само на нејзе? А ти што си бил мајмун и што не си бил способен да ја процениш вистински, вистински да ја запознаеш? Но ако немаш во себе повеќе од ''основен нагон за ебење и живеење'' тешко дека ќе ја запознаеш вистински. Тешко и дека ќе можеш да фатиш девојка со вистински вредности воопшто. Знаеш што значи да идеш толку време со еден човек? Не викам дека истото(изневерувањето) не е можно во никој случај да се деси, но за истото, имајќи ги предвид сите околности во конретниот случај, не е кривицата само на нејзе.
И. што е поентата на темава? Пази молимте, ''ќе ја убијам'' ''ќе се самоубијам''
Дали си ти нормален бе? Психички лабилен си па да ја убиеш или да се самоубиеш? Нормално дека би и удрил шамар, тоа е афект, тоа се жестоки емоции кои во моментот не можат да се исконтролираат, но да ја убијам? Да се самоубијам?
И зошто се осети навреден поради тоа што кажав мој став и место да вратиш со аргумент, вреѓаш. Кој кур си ти? Ме познаваш мене лично па да кажеш мислење за мојот карактер кое би било релевантно?