Сакаш ли да се дружиш со згодни набилдани дечки? Ти фаќа ли окото такви кога одиш по цигари облечен во тесно?
Da ne zvucam klise ama definitivno muzika, treba samo da ja pronajdes vistinskata sto ti gi pretiska kopcinjata.
Против стрес долго пешачење кај мене најмногу помага. Сепак е индивидуално, пробај повеќе работи и самата ќе си видиш што ти одговара а што не. Simple...
потреба за драма....внатрешен монолог шо си го водам сама вум и внатрешно си се јадам самата себе без потреба....ама тое скумбад брејн не престанува да мисли на рандом стафс, то ми се случува кога сум сама и наместо да се веселам се си мислам оти ова вака оти онака оти така напрајф и тн дури и за случки шо ми се случиле пред стогодини .....колку и да сакаш да не мислиш пак ти се случиле и ти останале во ром мем. и по некоја случајност се потсетуваш на нив било да се лоши или арниWhatever rocks your boat, sweetie. Лично мене мумлањето на Том уз пијано, или рифовите на Џони. Зависном пригодата.
Самошто, не им препишувај премногу на дијагностицираните ти проблеми, оти пола можеби се резултат на потребата за драма кај 21 годишно девојче.
Кога сме во темата де, профи профи.
ама ги блокирам некако
Не блокирај ништо ни "добри" ни "лоши" мисли ни чувства ни ништо... Набљудувај...потреба за драма....внатрешен монолог шо си го водам сама вум и внатрешно си се јадам самата себе без потреба....ама тое скумбад брејн не престанува да мисли на рандом стафс, то ми се случува кога сум сама и наместо да се веселам се си мислам оти ова вака оти онака оти така напрајф и тн дури и за случки шо ми се случиле пред стогодини .....колку и да сакаш да не мислиш пак ти се случиле и ти останале во ром мем. и по некоја случајност се потсетуваш на нив било да се лоши или арни
вака сега : од пред 3 години паднав во голема депресија. Почнав да не излегувам од дома освен ако морам ( школо, работа, пазарување...) почнав да слушам тажни мелодии, тешко заспивам , немам желба за ништо. Откако се роди брат ми со него ми е малце поинтересно. Ситуацијата се влоши. Почнав да одам на психолог , домашните имаа страв за мене, Се каравме, не ме разбираа никако. Тоа не ми помогна па почнав да посетувам психијатар. Откривме дека тоа е последица од детството. Сега земам таблети секој ден и малце ми е подобро. Но сепак немам желба за ништо. Што да правам. Дајте некој совет.
ке видиш ке ти биде подобро,ама ако само седиш дома нема да си помогнеш,треба самите да си помогнеме некогаш.
бар да имав некоја подршка од моите дома , но и тие ја прават ситуацијата полоша со таа мисла дека е сеуште титово време па чим дипломира одма имаш работа или барај по фирми од врата на врата и слични малтетирања.. Многу сакам да знам каде грешам и незнам зашто неможам да го откријам тоа?
Еве јас што слушам за опуштање
Здраво на сите односно добро утро
Сите имале таква фаза, само кај некој траела ден, кај некој месеци, а кај некој години. Не е ништо страшно, проаѓа, а убаво е што си отворен за проблемите, тоа е обично прв чекор за излез од депресија. Пробај да експериментираш малце со себе. Почни да идеш на утакмици, запиши се на некој спорт, гледај серии, влези во планинарско друштво шетај ја Македонија за мали пари, имаш мал милион нешта што можеш да ги правиш, ќе откриваш нови работи и некаде ќе се пронајдеш, па таму ќе продолжиш. Првите две недели може ќе ти бидат тешки, али ти гарантирам дека ќе ти се случи пресврт. Идеата е да не седиш дома и да чекаш да не се случи ништо, туку излези, најди откачено друштво и ќе видиш дека ќе ти се случи пресврт. Почни и да се шалиш за тие работи, да не ги сваќаш толку сериозно, за неколку месеци од сега ти гарантирам нема да ти треба психијатар, туку женска, нова прича за глупост што си ја направил викендот и сл.Здраво на сите односно добро утро
