На подфорумот религија има неколку теми во кои атеистите и религиозните се обидуваат да си ја докажат својата вистина едни на други. Мислам дека ниту една од тие теми не задира во сржта на проблемите. Ниту еден верник нема да биде поколебан со изнесување на научни аргументи против религијата, исто како што ниеден атеист нема да биде преобратен со повикување на настаните опишани во Библијата. Тоа се едноставно две различни равни на постоење кои не се допираат. Меѓутоа постои дискурс кој е разбирлив за двете страни, и каде што може да се спори без да се промашуваат аргументите, а тоа е етичкиот дискурс, проблемите поврзани со доброто и злото.
За жал токму етичкиот дискурс е взаемното и генерално човечко промашување, човекот има потреба да го реши својот начин на постоење т.е. онтологија.
Овде сакам да поставам теза, која впрочем е поставувана многу пати во историјата, дека идеата за семоќен Бог, кој е истовремено Љубов, при постоење на Зло со голема буква, а најголемата лага која било кога му е продадена на човештвото. Значи еве ги тезите:
Теза 1. Бог е семоќен. Иако имам логички и емпириски проблем да поимам што значи еден ентитет да биде семоќен ја прифаќам тезата како таква. Значи прифаќам дека Бог е семоќен. Овде не интересираат два аспекти на неговата семоќност, ќе ги обележиме со подтеза 1.1 и подтеза 1.2.
Бог како Апсолут за човекот е неопфатлив, несфатлив, недофатлив, надлогичен..., неможе да се дефинира, ограничи, свати, опфати безграничното итн.
Бог се открива по Негова иницијатива, во спротивно е недостижен, непоимлив за созданието, човекот, кој тоа откривање го прифаќа или одбива.
Подтеза 1.1. Бог во својата семоќ е создател или креатор на СЕ постоечко. Значи СЕ. Да не има покасно некои недоразбирања, тој создал апсолутно СЕ. Целата жива и нежива природа, и сите ентитети кои не се дел од овој видлив материјален свет. Значи дека тој го создал Човекот, животните, неживата природа, Ангелите, Ѓаволот, Змијата од рајската градина, апсолутно се.
Да.
Подтеза 1.2. Бог е нетемпорален, односно е над времето. Тој како создател на се, па и на времето, не може да биде ограничен од својата креација. За него минатото, сегашноста и иднината се едно, односно има пристап до секој момент од она што ние го нарекуваме време. Признавам дека мене, како на една бедна креатура обележана со трите временски екстази, минатото, сегашноста и иднината ова ми е напоимливо, но го прифаќам како такво, дека Бог во својата семоќ може да биде истовремено во минатото, сегашноста и иднината, односно дека се за него се е еден момент.
Бог како Апсолут пребива во постојаност, непроменливост т.е во вечно сега.
Минатото, сегашноста и иднината се димензии за релативното, создаденото.
Ова е битна дистинкција.
Теза 2. Бог е добар, односно тој е Љубов. Бог ги сака луѓето. Чинот на создавање на човекот во религијата се интерпретира како чин на љубов, Бог го создал човекот затоа што го сакал.
Бог е Љубов по идентитет, а не во психолошка категорија, тоа е Негова онтологија т.е.начин на постоење.
Уште побитна дистинкција.
Теза 3. Во светот постои Зло. Значи зло со голема буква. Овде зборувам за зло кое е тешко поимливо, за неверојатни ужаси кои се имаат случувано низ историјата и кои се уште се случуваат. За полесно да разбереме за какво зло се зборува, ќе ги оставиме настрана духовните страдања, ќе зборуваме само за физичка болка. Набивање на колец, кинески лонец, вадење на ноктите кај Ирокезите, репертоарот на мачења е импресивен. Пред некој ден прочитав за едно 11 годишно девојче кое било силувано од неколкумина возрасни лица, и кое потоа било каменувано од соселаните затоа што било силувано. Можете ли да го замислите нејзиниот ужас и нејзината болка? Размислете за сите кои паднале во рацете на Јужно Американските полиции како експерти за мачење, или на сите луѓе во концентрационите логори, оставени комплетно на милост и немилост на некој психопат. Пробајте да се замислите во нивната ситуација, и ќе сфатите за какво Зло ви зборувам.
Злото нема своја онтологија, тоа во светот е акт, чин на противење на созданието заради слободата што му е дадена.
Што Си(Бог) ме создал без да ме прашаш?
Ова постоење, свет, универзум и да е совршено во кое си ме вовел ќе го уништам..., итн.итн. проблемот на (слободата)+(создаденоста која е = на смрт) се клучните фактори за проблемот на (злото и неговото мултиплицирање).
Ова е многу повеќе од умствена гимнастика, затоа што христијаните треба да се запрашаат, на кој Бог му се молат, и која е цената која тие се спремни да ја платат за да стигнат во Рајот?
Христијаните живеат во доброволна слободна заедница(Црква) со Слободниот Бог=РАЈ.
Зарем не ви е срам преку коските на силуваното девојче од примерот да коленичите до Рајот?
Сета деструкција, сите трагедии на човечката историја во кои човекот самиот западна и ги создаде, Христос ги реши со соединувањето на Бог со Човекот со победата над смртта(вистинскиот проблем, непријател)=ВОСКРЕСЕНИЕ.
Јас би се срамел да сум на ваше место.
Што фајде од срам и сл. ако непостоиме, тоа е вистинскиот проблем.
Молејќи му се на тој Бог кој го нарекувате Љубов, вие го одобрувате сите злосторства кои се имаат случено низ историјата како цена за вие да стигнете во Рајот. Мене таа цена ми е превисока, и одбивам да одам таму, и одбивам да бидам во ваше друштво...
Последиците од падот, злото и гревот т.е. смртта, деструкцијата..., се резултат на парадоксот на дадената слобода и нејзината злоупотрба на човекот заради одбивањето на Човекот(Адам) да биде заедно со Бог, кој притоа се самозароби и му отвори беља, работа на
Бог да го избави од ропството на смртта и злото.
Заради ова јас не го одбив, напротив, слободно го прифаќам и соработувам.
. Нели тоа е суштината на форумите?
Само затоа што си напишал дека е разбиен некаков мит, не значи дека стварно е така.
