Тодор Александров "дојава" во Кисела Вода

  • Креатор на темата Hip.Hop_MKD
  • Време на започнување

Дали го оправдувате поставувањето на споменикот на Тодор Александров во Кисела Вода?

  • Да

    Гласови: 15 21,7%
  • Не

    Гласови: 42 60,9%
  • Немам став, не сум запознаен околу ликот и делото на Александров

    Гласови: 12 17,4%

  • Вкупно гласачи
    69

methMKD

Евроскептик
Член од
18 јануари 2011
Мислења
1.826
Поени од реакции
723
Не е вистина има луѓе кој благе везе немале со Грците како например Пулески, Чупоски Шахов итн има стотици. Побарај на Кајгана има цела тема за тоа да не тупиме за тоа тука. Многу сметале дека имаме античко потекло независно од Грците и многу пред овие денешниве „антиквизатори“.
Да за Пулевски знам(исто викал дека се словени o_O ) тоа за Шахов ми е неверодостојно бидејки бил врховист со цончев и останатите којшто сакале Бугарија и Македонија да биде едно , а за Чупоски незнам неам нишо читано .. н
 
Z

zmej gorjanin

Гостин
Каде бе жити све кажал даме груев јас мн си го поштувам Даме Груев и сум читал доста за него такво нешто не сум сретнал ај жити се просветли ме ако не те мрзи извадокот од кај ти е ?
--- надополнето: 27 јуни 2012 во 01:12 ---

има има сите другари на Каравангелис викале така :D
Грешка Никола Карев беше :D

Македонец ли си?‛, го прашувам.
— Да.
— И следователно Грк?
— ‚За ова не знам‛, ми одговори, ‚јас сум Македонец‛.
— ‚Непосреден наследник на Александар Велики?‛, му велам иронично.
— Да.
— И Александар Македонски што беше, ве молам?
— Не знам, но историјата вели дека бил Грк.
— Тогаш и ти, како негов наследник, си Грк.
— ‚Не‛, ми одговори.
— ‚Тогаш‛, го прашувам пак, ‚зошто кога веќе сте Грк сакате да се ослободите преку Бугарија?‛.
— Која Бугарија, мислиш на Комитетот?
— Да.
— Ти одговорам дека Комитетот не е бугарски и, второ, изгледа дека сме наклонети кон Бугаија затоа што само таа се покажува расположена да ни помогне. И Грција, ако го правеше истото, ќе ја прифатевме со целото наше срце.
— Бугарската заштита ја гледате само површно, Бугарија не сака да ве ослободи од турското ропство, туку да ве потчини.
— Хм! Ако Бугарија мисли да нè претвори во нејзина провинција, си направила лоша пресметка. Инаку, нас не нè интересира штп мисли Бугарија, туку обрнуваме внимание само на следново: "Si ja postignuvame li celta"? Si ja dobivame li na{ata sloboda? Не нè интересира дали ќе нè ослободи Грција или Бугарија. Единствено што може да добие секоја една од нив е само наша благодарност.
— Добро, ако се ослободите, што сакате да бидете, автономна?
— Да, како што е во Швајцарија, во која трие различни племиња живеат во крајна хармонија и љубов.
— Да, но, знаете дека на таков начин вршите услуга на интересите на Панславистичката Етерија, чиј огранок е и Комитетот?
— Каква услуга вршиме?
— Како што се изјасни погоре Македонија е грчка земја, а ако секоја грчка земја бара да биде антономна тогаш доаѓа до ослабнување на Грција, а тоа го бара Панславистичката Етерија.
— Зошто го бара?
— За еден ден да нè пороби и нас и вас, и затоа сака да нè најде слаби за да го постигне тоа полесно.
Карев за момент изгледаше замислен. Јас побрзав да го прекинам молчењето.
— Зошто не сакате да се обедините со Грција?
— Затоа што ако н# земе Мора (Грција) ќе стане една голема држава и следователно монархија. Во таков случај ќе произлезат многу зла — прво монархијата и тоа што произлегува од неа, а второ, Грција ќе н# натера да војуваме со Бугарија, нешто што (ние) не го сакаме.
— Вие што сакате?
Ми ја покажа капата:
— Сакаме република.
— Демократија и пријателство со Бугарија?
— Не само со Бугарија, туку со секој што ќе ни помогне да се ослободиме.
— Со Бугарија сакате да се обединете?
— Не, не!
— И ова ви го проповеда Комитетот?
— Да.
— Тогаш овој Комитет кој толку многу се грижи за вашата независност зошто не бара заштита од Грција која има повеќе должности да ве ослободи, туку клоните кон варварите?
— Да ви одговорам веднаш. Ние личиме на човек кој паднал во морето и се наоѓа во опасност, секој момент да се удави. Е, не ми велите, ве молам, овој човек за да се спапи ќе се фати ли за сè што ќе најде во тој момент пред себе, дури и за змија? Во таква положба сме ние, дури и Турчин да ни пружи рака за спас ќе ја грабниме со благодарност.
— Но, грчките првенци, свештеници и учители зошто ги убивате кога немате ништо посебно против никој?

— Ова се лаги. Комитетот не убива само Грци, туку и Бугари и Срби и Турци и секого кој предава.

— Ова се изговори за гревовите, уништивте многу грчки патриоти затоа што не даваа пари за вашиот Комитет.
— Овие работи ги измислувате вие Грците како и другите.
— Кои други?
— Ете, тие во Солун, поставивте вие луѓе да го направат тоа што го направија за да го оцрните Комитетот (станува збор за Солунските атентати, б.м.).
Не можев да се воздржам и страшно се насмеав што предизвика љубопитност кај сопственикот Таску Квата, кој ми се приближи.
— Што ти вели? Ме праша.
— Тоа и тоа.
— Хм! Ама како ќе се види дека е Бугарин дебелоглавец, ако не беше Бугарин не ќе кажуваше такви зборови, особено сега кога и ѕидовите имаат уши.
— Да, да ова што ви го велам јас повтори Карев — едно дрво кое ја проби земјата и изникна, зошто да не го вадат сите за да порасне?
— Да.
— Да, но знаете со што го вади Бугарија. Со отров на омраза кон грцизмот.
— Како и да е ова вадење (полевање), н# освежува и н# натера да ги завртиме гранките кон онаа страна кон која, признаваме дека ништо не н# поврзува и да бегаме од вас со кои немаме иста крв и иста историја; ова е на некој начин протест против грчкото интересирање (за нас).
— Ова што го велиш е резултат на бугарското вадење, зашто Грција никогаш не престанала да ве поддржува и со писменоста и со оружје.
И пак Карев не ми одговори.
— ‚И сега, по последните настани што мислите да правите?‛, го прашав. (Се мисли на таканареченото Горноџумајско востание од есента 1902 б.м.)
— Ништо друго освен да ја продолжиме борбата.
— Да, но зар не знаете дека зад таа борба се крие борба подла и нечесна?
— Тоа нас не нè интересира, доволно е да си ја постигнеме нашата цел.
— Значи и со убиста?
— Штом се вршат за доброто на еден народ.
— Имате право какви учители имавте такви лекции научивте...
Карев пак не ми одговори, само стана и полека тргна кон неговата соба, додека зад него сите гости на хотелот на разни начини ги коментираа неговите зборови.

 

methMKD

Евроскептик
Член од
18 јануари 2011
Мислења
1.826
Поени од реакции
723
Грешка Никола Карев беше :D

Македонец ли си?‛, го прашувам.
— Да.
— И следователно Грк?
— ‚За ова не знам‛, ми одговори, ‚јас сум Македонец‛.
— ‚Непосреден наследник на Александар Велики?‛, му велам иронично.
— Да.
— И Александар Македонски што беше, ве молам?
— Не знам, но историјата вели дека бил Грк.
— Тогаш и ти, како негов наследник, си Грк.
— ‚Не‛, ми одговори.
— ‚Тогаш‛, го прашувам пак, ‚зошто кога веќе сте Грк сакате да се ослободите преку Бугарија?‛.
— Која Бугарија, мислиш на Комитетот?
— Да.
— Ти одговорам дека Комитетот не е бугарски и, второ, изгледа дека сме наклонети кон Бугаија затоа што само таа се покажува расположена да ни помогне. И Грција, ако го правеше истото, ќе ја прифатевме со целото наше срце.
— Бугарската заштита ја гледате само површно, Бугарија не сака да ве ослободи од турското ропство, туку да ве потчини.
— Хм! Ако Бугарија мисли да нè претвори во нејзина провинција, си направила лоша пресметка. Инаку, нас не нè интересира штп мисли Бугарија, туку обрнуваме внимание само на следново: "Si ja postignuvame li celta"? Si ja dobivame li na{ata sloboda? Не нè интересира дали ќе нè ослободи Грција или Бугарија. Единствено што може да добие секоја една од нив е само наша благодарност.
— Добро, ако се ослободите, што сакате да бидете, автономна?
— Да, како што е во Швајцарија, во која трие различни племиња живеат во крајна хармонија и љубов.
— Да, но, знаете дека на таков начин вршите услуга на интересите на Панславистичката Етерија, чиј огранок е и Комитетот?
— Каква услуга вршиме?
— Како што се изјасни погоре Македонија е грчка земја, а ако секоја грчка земја бара да биде антономна тогаш доаѓа до ослабнување на Грција, а тоа го бара Панславистичката Етерија.
— Зошто го бара?
— За еден ден да нè пороби и нас и вас, и затоа сака да нè најде слаби за да го постигне тоа полесно.
Карев за момент изгледаше замислен. Јас побрзав да го прекинам молчењето.
— Зошто не сакате да се обедините со Грција?
— Затоа што ако н# земе Мора (Грција) ќе стане една голема држава и следователно монархија. Во таков случај ќе произлезат многу зла — прво монархијата и тоа што произлегува од неа, а второ, Грција ќе н# натера да војуваме со Бугарија, нешто што (ние) не го сакаме.
— Вие што сакате?
Ми ја покажа капата:
— Сакаме република.
— Демократија и пријателство со Бугарија?
— Не само со Бугарија, туку со секој што ќе ни помогне да се ослободиме.
— Со Бугарија сакате да се обединете?
— Не, не!
— И ова ви го проповеда Комитетот?
— Да.
— Тогаш овој Комитет кој толку многу се грижи за вашата независност зошто не бара заштита од Грција која има повеќе должности да ве ослободи, туку клоните кон варварите?
— Да ви одговорам веднаш. Ние личиме на човек кој паднал во морето и се наоѓа во опасност, секој момент да се удави. Е, не ми велите, ве молам, овој човек за да се спапи ќе се фати ли за сè што ќе најде во тој момент пред себе, дури и за змија? Во таква положба сме ние, дури и Турчин да ни пружи рака за спас ќе ја грабниме со благодарност.
— Но, грчките првенци, свештеници и учители зошто ги убивате кога немате ништо посебно против никој?

— Ова се лаги. Комитетот не убива само Грци, туку и Бугари и Срби и Турци и секого кој предава.
— Ова се изговори за гревовите, уништивте многу грчки патриоти затоа што не даваа пари за вашиот Комитет.
— Овие работи ги измислувате вие Грците како и другите.
— Кои други?
— Ете, тие во Солун, поставивте вие луѓе да го направат тоа што го направија за да го оцрните Комитетот (станува збор за Солунските атентати, б.м.).
Не можев да се воздржам и страшно се насмеав што предизвика љубопитност кај сопственикот Таску Квата, кој ми се приближи.
— Што ти вели? Ме праша.
— Тоа и тоа.
— Хм! Ама како ќе се види дека е Бугарин дебелоглавец, ако не беше Бугарин не ќе кажуваше такви зборови, особено сега кога и ѕидовите имаат уши.
— Да, да ова што ви го велам јас повтори Карев — едно дрво кое ја проби земјата и изникна, зошто да не го вадат сите за да порасне?
— Да.
— Да, но знаете со што го вади Бугарија. Со отров на омраза кон грцизмот.
— Како и да е ова вадење (полевање), н# освежува и н# натера да ги завртиме гранките кон онаа страна кон која, признаваме дека ништо не н# поврзува и да бегаме од вас со кои немаме иста крв и иста историја; ова е на некој начин протест против грчкото интересирање (за нас).
— Ова што го велиш е резултат на бугарското вадење, зашто Грција никогаш не престанала да ве поддржува и со писменоста и со оружје.
И пак Карев не ми одговори.
— ‚И сега, по последните настани што мислите да правите?‛, го прашав. (Се мисли на таканареченото Горноџумајско востание од есента 1902 б.м.)
— Ништо друго освен да ја продолжиме борбата.
— Да, но зар не знаете дека зад таа борба се крие борба подла и нечесна?
— Тоа нас не нè интересира, доволно е да си ја постигнеме нашата цел.
— Значи и со убиста?
— Штом се вршат за доброто на еден народ.
— Имате право какви учители имавте такви лекции научивте...
Карев пак не ми одговори, само стана и полека тргна кон неговата соба, додека зад него сите гости на хотелот на разни начини ги коментираа неговите зборови.
Да ова со интервјуво на Карев го знам али фактот останува дека има милион писма и книги и документи кајшто 90% од револуционерите се кажуваат Бугари а ние сите се прајме слепи пред тоа ..
 
Член од
14 мај 2012
Мислења
146
Поени од реакции
50
Да за Пулевски знам(исто викал дека се словени o_O ) тоа за Шахов ми е неверодостојно бидејки бил врховист со цончев и останатите којшто сакале Бугарија и Македонија да биде едно , а за Чупоски незнам неам нишо читано .. н
Има тема побарај ја има тон изјави и документи и увери се. На пример Коста Шахов вели. “Александар Македонски стои пред лицето на секој Македонец како
национална гордост“ - 1888
--- надополнето: 27 јуни 2012 во 01:35 ---
Да ова со интервјуво на Карев го знам али фактот останува дека има милион писма и книги и документи кајшто 90% од револуционерите се кажуваат Бугари а ние сите се прајме слепи пред тоа ..
За друго ти збори човекот. Карев си кажал дека е наследник на Александар Македонски. Не врти тема.
 
Z

zmej gorjanin

Гостин
Да ова со интервјуво на Карев го знам али фактот останува дека има милион писма и книги и документи кајшто 90% од револуционерите се кажуваат Бугари а ние сите се прајме слепи пред тоа ..
Димитар Попѓорѓиев Беровски, ако не се лажам и него го поставија вчера. Еве им го правилникот на Кресненско Востание



Види еден извадок

Со нашата крв што ја пролеваме низ полињата и горите македонски ние служиме, како македонска војска на Александар Македонски, за слободата со нашата девиза: Слобода или смрт!

А ги има уште многу Мисирков, Прличев, Димитар Македонски, Џинот, па и некои бугарски интелектуалци кои пишувале за идентификувањето на Македонците и Александар.

 
V

Vollstandig

Гостин
Ама се досадни...ама се досадни па скоро сите од вмро...партиски не сум определен ама овие ептен го тупат со тоа “Убавината дали има цена“ , и дали имало од ОВОЈ споменик а од ОНОЈ немало, дали улицата да се викала ВАКА а не ТАКА, ко тоа да е најбитно да копаме,чепкаме по историјата. Нешто демек “Ние сме патриоти најголеми, и само тоа се занимаваме со минатото“...
Богами и во минатото ќе останиме, ако продолжи вака...
 

fmi

Член од
1 февруари 2007
Мислења
13.039
Поени од реакции
2.270
Знаеш колку изјави на илинденци имаш дека се потомци на Александар и Самоил? Чудно, ханови никаде не спомнуваат. Бугарин во Македонија означувал селанец, земјоделец. Знаеш колку Бугари имало што се стремеле Грци и Власи да станат т.е трговци? Класна определба е, не е национална. Плус и црквата имала огромно влијание во перење на мозокот, бугарска егзархија и грчка патријаршија пред се.
Бог да чува и брани!!!
А дали баш во таа "пералница на мозоци" както ти велиш не били големиот дел от револуционерите како точно учители на таа бугарска (селанска, земjоделска, както велиш ти :pos: ) егзархиja?
 

Ѓорче 1932

тој сум...
Член од
17 февруари 2009
Мислења
13.564
Поени од реакции
11.576
види ако ти не го почитуваш тито тоа е твој став, твое право, ама тоај не бил крвник, тоа сакам да го кажам. ама изгледа ти не знаеш друг речник освен навреда која е одлика за ниско дебатирање. ама и тоа е твоја култура кога немаш нешто конкретно да кажеш па ајде вреѓај. што да кажам освен господ да те благослови.
Зоте,ако ти ја шлапнам една има три дена да се вртиш и да не знаеш кај си.
Немој вакви лапсуси.
Ако не бил крвник,оди кажи му на дедо ми бог да го прости дека Тито го прати на Голи Оток од чиста мира,му било досадна,Јованка не му давала у кревет и морал фрустрациите да ги лечи на таков силичен начин.
Оди трк,откопај го од гроб и објасни му.
Со таквите како тебе само со навреди можам да се разберам.
 
Член од
28 октомври 2005
Мислења
8.293
Поени од реакции
1.646
Зоте,ако ти ја шлапнам една има три дена да се вртиш и да не знаеш кај си.
Немој вакви лапсуси.
Ако не бил крвник,оди кажи му на дедо ми бог да го прости дека Тито го прати на Голи Оток од чиста мира,му било досадна,Јованка не му давала у кревет и морал фрустрациите да ги лечи на таков силичен начин.
Оди трк,откопај го од гроб и објасни му.
Со таквите како тебе само со навреди можам да се разберам.
Господ да те благослови.
 

пунтер

betfair trader
Член од
21 март 2011
Мислења
5.403
Поени од реакции
9.034
This article was published originally in The Times of London on Jan. 4, 1924, several months before the assassination of Alexandroff on Aug. 31, 1924.


Alexandroff of Macedonia

Code of An Outlaw

(by our Special Correspondent)




On The Serbo-Bulgarian Frontier
Raiko Daskaloff, who with Stambolisky pursued a bitter campaign against the Macedonian Revolutionary Organisation, was assassinated last summer at Prague, where he had formerly been Bulgarian Minister. His assailant, Nicoloff, was afterwards tried, acquitted, and re-arrested. He was re-arrested on the grounds that he was an agent of Todor Alexandroff, the chief of the Revolutionaries. This series of events has revived interest in the activities of the Macedonians.
The present leader of the Revolutionaries is Todor Alexandroff, whom I have just visited. Whatever opinions may be held concerning the rights and wrongs of the cause he defends and the methods he employs, he and his organisation constitute an interesting study. A lifelong believer in the creed of “Macedonia for the Macedonians” and a Komita, Alexandroff took up in 1919 the leadership of the revolutionary movement. He had previously been living at Sofia, but Stambolisky had him arrested and imprisoned. His friends arranged his escape and he crossed into Macedonia, where ever since he has led a life which needs to be seen to be believed. Having decided to organise a revolutionary movement against the Serbians and Greeks who by the Peace Treaty obtained the greater part of Macedonia, Alexandroff reorganised the old Macedonian Committee, which had existed under the Turks in 1893. In the accomplishment of this task he has perforce become an outlaw, and a price of over $2,000 has been put on his head by the Serbian authorities. He leads a wandering life, dedicated to the creation of an autonomous Macedonia. Always on foot and always by night Alexandroff travels throughout Macedonia, without, however, venturing into the large towns like Salonika or Monastir. In winter he lives in some humble peasant cottage; in summer he sleeps in the open air. During the daytime he lies low. Never stopping more than two or three days in the same place, he is accompanied by a small band of devoted friends. The chief preoccupation of this band is not to enter into conflict with the Serbian or Greek authorities, but to visit and control the different committees which during the last three years have sprung up in almost every town and village.

A Born Fighter
On being invited to visit Alexandroff I confess to having given first thought to my personal safety. In bygone days Macedonia had gained a reputation for banditry and outlawry which the Revolutionary Organization might well seem inclined to foster. But the exact contrary is now the case. By motor-car, horse, and on foot I journeyed some hundred miles over wild and mountainous country. Everywhere thriving peasantry declared that robbery and crime were things of the past. Nevertheless the time of year and the conditions of travel made me heave a sigh of relief when, one misty morning, the courier, who had remained a totally impassive figure during the whole of the journey, whispered, “Now you will see Stario” (The Old One). A minute later I met Alexandroff-a tall, strongly built man of 42 years, dressed in the dark brown uniform which has Organisation affects. A part of steely eyes and lips which in conversation can be mirthful, but which in repose are very stern; full military equipment, which he rarely takes off; a service rifle leaning against the wall; and Alexandroff began to explain to me why he led his life. He has only one idea, and that is the ultimate proclamation of an autonomous Macedonia with its capital at Salonika. He declares that the population will not tolerate being ruled by Serbians, Greeks, Bulgarians, and that as the two former countries have refused to allow the people any liberty in speech or religion, only an armed struggle can bring them what they want. Concerning his resources in munitions and men, he said that as the Macedonians object was not to annex any territory but only to make life impossible for the ruling authorities, irregular warfare was their means of struggle. Thus they did not need to have any artillery. It was on foot that they would wage their battle although mountain ponies could be used if required. They had a large supply of rifles, bombs, and ammunition, as the last few wars had led to the arming of almost every peasant.

Arms and Men
Concerning the strength of his forces, Alexandroff claims that in Macedonia alone he can mobilise approximately 150,000 men. He pointed out, however, that the great proportion of these men were at present civilians, and that only a few thousand Komitadjis (bands of armed men) were now on a war footing. He did not refer to Macedonians outside the frontier, but it is thought that in the event of a rising many thousands now in Bulgaria would flock to his colours. When questioned as to the possible date of a revolution, he replied that circumstances were not yet altogether favourable. I took this to mean that the Organisation had not yet made all their preparations. Besides this I gathered that bigger reserves of arms and munitions were going to be accumulated. Alexandroff went on to say that he hoped that the Croats, Slovenes, and Montenegrins would in the long run discard legal for illegal methods against Serbia; a combined rising might then take place.
Asked if a compromise was not possible between the Organisation and the ruling authorities, he replied that many Serbians now resident in Macedonia realised that the present situation was extremely unsatisfactory, but that the party of Pashitch, the principal statesman in Serbia, seemed inflexible in their desire to destroy Macedonia. But, he explained, “Turkey tried to destroy us during countless years; she failed, and it is important to remember that then the considerable Turkish population was against the Revolutionary Organisation; now the Turks are with us, and I emphatically state that we are stronger than we have ever been before.” Alexandroff admitted to being in relations with Turkey, but it is easy to see that he does not place much faith on outside assistance. His is a Macedonian movement, which he hopes to bring off in conjunction with other races now forming part of the Triune Kingdom. At the same time he professed the willingness of the Organisation to submit to any impartial inquiry about the situation in Macedonia by the Great Powers, the League of Nations, or a group, of independent journalists. In addition, he stated that failing the granting of autonomy, the Organisation would welcome the placing of Macedonia under the protection of a Great Power, preferably England. As for the relations of the Organisation with Bulgaria, he rejoiced at the fall of Stambolisky and his followers, who in trying to create a Federalist Macedonian movement were the first Bulgarian Government who had ever shown themselves openly hostile to the aspirations of the Macedonian people. He characterised the Macedonian Federalists as a group of two or three hundred persons in the pay of Serbia who had no influence or importance. He emphasised that the Macedonian movement was in no way directed from Sofia and denied most categorically having been in Bulgaria or having taken part in the June coup d’Etat.
Speaking of the death of Stambolisky, he rejected the idea that his Organisation was responsible for it, but added that it was highly possible that his death had been compassed by one or more Macedonians who had grievances against him. On the other hand, he admitted that, the killing of Daskaloff, whom he described as a demagogue amongst demagogues, was the work of the Organisation. In this connection he showed me a protest which the Organisation had addressed to the Czecho-Slovak Government about the rearrest of Nicoloff, the assassin. Alexandroff considers that after Nicoloff had been once acquitted by the Czech Court of Justice there was no case against him, and that it was because the Serbian Press took up such a hostile and menacing attitude that the Czechs found a pretext for his rearrest.

Law And Morals
Alexandroff then turned to the manner in which his Organisation was maintained and its relations with the civil population. None of his soldiers are paid. They are armed and clothed by the Organisation, and the populace give them free food and lodging. The people pay a progressive income-tax, which is exclusively devoted to the purchase of arms and clothing. They find it worth their while to support the Organisation, because, as Alexandroff significantly remarked, “the majority of the poorer peasantry do not fully understand this struggle for freedom, but one and all understand where their interests lie.” For the Organisation confers great benefits. It has its own judicial authorities, to whom, so Alexandroff states, the people appeal in preference to Serbian and Greek law courts. It has also a very strict code of morality for all its members, and immorality in action or in speech is severely punished.
Besides repressing all kinds of crime, the Organisation has introduced reforms which conduce to better all-round living conditions. It takes a keen interest in family life, and has abolished the system by which men chose the young girls who please them, afterwards making them their wives. Now each girl is free to choose the husband she likes. Relations between employer and employed are watched by the Organisation, and recently an important question relating to the tobacco industry was regulated. In a certain district the tobacco merchants were found to be paying only 70 levas a kilo to the producers, whereas the real price was about 120 levas. The Organisation stepped in and threatened the merchants, with the result that a fair price was paid and the peasantry affected became its devoted partisans.
The ownership of land is also dealt with. If a landowner decides to sell is land, the organisation insists on its being divided at a purely nominal price among the peasants who work on it. These examples of the activity of the Organisation show that assassinations and the planning of revolutions do not take up all its time. Based on democratic principles, the Organisation does not depend merely on the support of the peasants. The richer classes appreciate its existence, as formerly they hardly dared to travel about the country, so great was the risk of encountering armed bandits. Now this has been put right, and Alexandroff claims, with what would seem to be a great amount of justice, that “the Organisation is the population, and the population the Organisation.”

The Death-Warrant
So much has been said of the power of the Organisation to remove any person or persons who are hostile to its aims that it was with the greatest interest that I read a list of those condemned to death. Several had already been executed, and Alexandroff assured me that the turn of the others, would surely come. The method adopted is the same as in other secret societies. The person charged with the execution is given a certain time in which to carry out his task. If he fails, he is killed himself. The death sentence is usually preceded by at least one letter of warning, but in certain cases it is carried out immediately. The Macedonians are by nature secretive on account of the struggling existence they have led, but it is somewhat extraordinary that in the long run they never miss carrying out their vengeance. Perhaps the reason of their success lies in the exceptional form of idealism which animates the members of the Organisation. Each person has a role assigned to him or her, and the signing of a death warrant by Todor Alexandroff is the signal for the whole machine to begin its work. Orders, even the most ordinary, always go by hand. A regular chain of messengers stretches across Macedonia today. I was the witness if the working of one chain, and found it marvellously efficient. Each courier has his beat, and as he is usually a native of the region in which he travels, every nook and cranny of the ground is known to him. Sometimes the death sentence, as in the case of Daskaloff, has to be carried out abroad. If so, the unofficial representatives whom the Organisation maintains in Sofia, Constantinople, Budapest, and other European capitals are called in to play their part. The Organisation is, in fact, a vast octopus which has its tentacles stretched out over most of South-eastern Europe. Alexandroff’s ambition is that one day it will have its official representatives accredited to every European country. Still, even today there exists in the Revolutionary Organisation a factor which neither great nor small European Powers can afford to disregard.
The wintry day was drawing to a close, and it was time to take leave of Alexandroff. Some dinner, consisting of chicken and rice, washed down by linden tea, was put before us. Alexandroff ate sparingly, and soon assumed his favourite posture sitting crossed-legged, with head well back, eyes half-closed, and hands stretched forward towards the fire. An expression of grim austerity comes over his face, and to see him thus is to carry away an unforgettable impression of a very remarkable man. The whole visit seemed like a dream. Was it possible that such a Organization could exist in the twentieth century? I was quickly brought back to reality on stepping outside the house. Snow was falling, and a Komitaji band was drawn up on parade. Its leader had distinguished himself in a recent skirmish with the ruling authorities, and Alexandroff, in a short speech, presented him with the Order of Merit. The Komitas, who were all young men six feet and more high, cheered their leader and then filed silently away. A few minutes later I took my departure with my not inconsiderable bodyguard. Alexandroff saw me off, and immediately set off on a 20-kilometer march to another hamlet to continue his preaching of “Macedonian for the Macedonians.”
 
D

dagau

Гостин
добро бе може да се каже свое мислење, нема ништо лошо во тоа, ама луѓе што овде дискутираат за историја небаре се знаат, а се користат од тоа што им кажале во основно од комунистичките учебници, е тоа е...

па имате интернет, неограничени архиви на мноштво странски весници каде тодор дава интервјуа. ало, еден руски патописец вели дека не видел помаркантни личности на векот од лав толстој и тодор александров. од париски весници, преку лондонски new times, до американски new york times. го нарекуваат таткото на македонија, македонскиот апостол, балканскиот робин худ!! тодор е единствен револуционер кој давал толку многу интервјуа за различни земји. има за унгарски, за хрватски, за какви не... дај читнете малку, видете што вика даме груев за тодор, кога вели дека овој човек е роден за народен лидер и ќе биде поголем од сите претходни!

имате отворени архиви на new times од лондон, во неколку документи можете да видите што кажал тодор, директно новинар од лондон пристигнал во македонија за да го интервјуира. многу е значаен текстот бидејќи новинаров тотално опишува каква стравопочит уживала вмро во тоа време, буквално треперел од страв додека се движел низ пиринска македонија (држава во држава во тоа време). на крајот на статијата, новинарот заклучува со зборовите: "јас заминувам, а тодор оди на нов 20-километарски пат кон друго село, да продолжи да го проповеда своето мото Македонија на Македонците"
 
S

Sagan

Гостин
Тогашните борци (за било каква кауза) се рамни на денешните политичари: го кажуваат тоа што народот сака да го чуе. Но, со некои изјави кажуваат се'.
Аз с'м ор'дие само на идејата за освобождението на Македонија и обединението на б'лгарскија народ. Това с'м го доказал с целија си живот, като с'м пожертвал за тази идеја всичко освен живота ми, којто случајно е оцелјал“. — Тодор Александров, 3 април 1917 година
Толку од македонскиот апостол.
 
Член од
6 април 2007
Мислења
1.095
Поени од реакции
443
Плус и црквата имала огромно влијание во перење на мозокот, бугарска егзархија и грчка патријаршија пред се.
Не држи вода ова. Се разбира. Пред да пишуваш на форуми барем малце описмени за да не испадаш толку аматерски да повторуваш како папагал сто пати кажуваните работи без факти, и секако, критичко мислење. Тогаш вероватно ќе дознаеше дека манифестациjа на Бугаризам има пред да биде основана Егзархиjата. Да додадам, Македонците активно се придружиле во неjзиното воспоставување и одреден броj градови од денешна Р.М. испратиле свои претставници. Да, на соборот на коj се основува бугарската Егзархиjа.

Таквите баjки дека историjата на Бугаризмот со Егзархиjата почнува, ќе пласираш на други места каj неписмена аудиториjа. Овде има луѓе што читат.

А Никола Карев на таа азбука давал изjави. Знаеш ти што е оригинал за верификациjа на кредибилитет бе...:tapp:
 

Милојко

Идем Куме Кући
Член од
17 ноември 2008
Мислења
3.072
Поени од реакции
554
Бугари су ушли у киселу воду :drk:
 

Kajgana Shop

На врв Bottom