Транслитерација

[влијателен]

И овој професор е всушност професор.. очекува нашите спортисти да ни ја афирмираат латиницата за да не нѐ читаат погрешно Под итно кадарот од екс-Југославија да се пензионира

Мислам дека е во право. Ние не можеме да поставуваме правила како ќе се транслитерираат нашите имиња на туѓите јазици, тие правила се дел од тие јазици.
И во самиот текст имаше пример колку е тешко да се погодат буквите кои на англиски ќе дадат изговор како што името е на македонски. Мислиш дека така треба да се пишуваат имињата во личните карти и пасошите?
Додека, ако имаме афирмација, како со примерот со Новак Ѓоковиќ, и да не сакаат ќе научат како да го изговараат правилно.
--- надополнето: 18 април 2012 во 18:24 ---

Човече, не се разбираме. Имај ти дома какви сакаш правописи. Зборувам за официјално издадена документација од надлежна институција со која после ги остваруваш (или не) своите права и должности во земјава. Во полиција, не го вртат правописот (со сини корици) туку имаат автоматска транслитерација преку компјутер. Ако се омажи некоја наша во Њујорк за некој „полунаш“ Поповиќ (Popovic или Popovik) и сака од овде да извади документ на македонски јазик, ќе добие документ на кој презимето ќе и биде Поповиц или Поповик. Барем така беше до лани.

Не зборував за личните карти и документи. Туку за правилна транскрипција на имињата на македонски јазик.

http://mk.wikipedia.org/wiki/Македонска_транскрипција_на_странски_јазици

BTW Тоа што го прави МВР не е транскрипција, туку транслитерација, и во транслитерацијата не се води сметка за изговорот.

Темата би требало да се вика транскрипција, бидејќи како што разбрав дикутираме за тоа. Во транслитерацијата не се води сметка за изговорот, туку само се предаваат буква по буква од оригиналниот на преведуваниот јазик.

 

[Sheldon Cooper]

Мислам дека е во право. Ние не можеме да поставуваме правила како ќе се транслитерираат нашите имиња на туѓите јазици, тие правила се дел од тие јазици.
И во самиот текст имаше пример колку е тешко да се погодат буквите кои на англиски ќе дадат изговор како што името е на македонски. Мислиш дека така треба да се пишуваат имињата во личните карти и пасошите?
Додека, ако имаме афирмација, како со примерот со Новак Ѓоковиќ, и да не сакаат ќе научат како да го изговараат правилно.

Да, но факт е дека како што е сега само афирмација помага а во догледно време тешко ќе се афирмираме некаде, но доколку би направиле одредени измени, нема сеуште да биде совршено но ќе биде приближно читко како што е тоа во Бугарија и Грција. Направи споредба меѓу следниве текстови:

1. The Republic of Macedonia is а very nice country with many old cities like Krushevo, Gevgelia, Skopye, Ohrid and many others. Our guide Trayko Tsonchev is a great host.
(можеби нам ни делува чудно но странците поточно ги изговараат местата)

2. The Republic of Macedonia is а very nice country with many old cities like Kruševo (Крусево), Gevgelija (Гевгелиџа), Skopje (Скопџе), Ohrid and many others. Our guide Trajko Cončev (Траџко Конкев) is a great host.
(овој начин нам ни делува нормален но голема е веројатноста имињата да не бидат прочитани како што треба токму од оние за кои овој начин е наменет)

 

[Srcee]

Наш Спасе во Америка ќе стане цела вселена (Спејс - Space).

Мислиш Spase.

 

[gvinevra]

Мислиш Spase.

Да, мислам Spase би го читале како case (кејс)

 

[Кенгурот]

Macedonia е соодветниот англиски топоним и го има во англискиот јазик долго време. Како таков, тој бил прилагоден од друг јазик—веројатно еден од класичните—во склад со англиската фонологија и правописна традиција, затоа и се пишува така (без „ј“).

Имињата на градовите, особено македонските варијанти, за разлика, не постоеле во англискиот јазик сè до поново време. Затоа тие се прифаќаат во транслитерирани облици: на пр. Skopje (според мак. „Скопје“) и Bitola (според мак. „Битола“) кои, по правило, инаку би се изговарале како Скоупџе(ј), односно Бајтоула.

 

[Тапетарот Петар]

Македонскиот правопис никогаш немал латинична транслитерација базирана врз интернационални стандарди. Таа која ја наследивме е од СФРЈ и е базирана на српско-хрватаската латиница. Под интернационални стандарди, мислам стандарди во однос на некој светски јазик. Рускиот, бугарскиот и грчкиот, на пример, одамна тоа го имаат решено бидејќи имале државност и многу подолга историја на стандардизиран правопис и правоговор. Овие три посочени земји транслитерацијата ја базирале врз францускиот правопис бидејќи во тоа време францускиот и бил светскиот јазик бр. 1. Сега тоа е англискиот и правилата за транслитерација треба да се усогласат во однос на англискиот. Тука сите се согласуваат.

Имаше обиди за транслитерација ама не фатија корен. Виктор Фридман (професор по славистика на Универзитетот во Чикаго и член на МАНУ) беше ангажиран од Владата на Македонија на почетокот на 90-те да изготви транслитерација. Ја направи, ама џабе. Исто така, веќе постои Интернационален стандард за транслитерирање (најновата верзија е ISO 9). Тука има решенија за сите кирилски абуки, вклучително и македонската. Според мене, ова е најдобрата и наједноставна опција за имплементација.

Еден коментар околу тоа што треба да се транслитерира. Транслитерација е пренесување на графија: зборови од еден графемски систем се пренесуваат на друг. Транслитерацијата е секако потребна во однос на топоними. Преведување лични имиња не е транслитерација, туку е посложена работа. На пример, ако се викам Давид, Симон или Петар, сакам така и да ме ословуваат, а не Дејвид, Сајмон или Питер. Ако одиме по таа логика, Андреј треба да е Андру, Стефан – Стивен, Спасе – Салвадор, Петко – Фрајдеј, Горан – Силвестер, а Слободан – Фримен. Французинот Jean, Шпанецот Juan, или Португалецот João не се преведуваат како John. Остануваат во изворната форма бидејќи таа е печат на нивниот идентитет. Исто е и со руското Иоан, или македонското Марија. Јас сум да остане Марија со „ј“ – ако некој сака да чита „Мариџа“ или „Марајџа“, нека чита. Културни луѓе прашуваат како да го изговорат вашето име ако не знаат или не се сосема сигурни. Тоа се вика почит кон нечија личност и идентитет. А неписмени има насекаде, секако и во англосаксонскиот свет. Имам колега Французин кој се вика Jean. Кога „писмените“ англосаксонци го изговараат „Џин“ тој кротко и љубезно им објаснува дека тој не е пар фармерки, ами е французин кој се вика Жан. Секако, треба да се дозволи личен избор -- ако некој сака да се идентификува како Мариа, Стивен или Џон, тоа право му следува.

Еден мој друг словенечки колега за ваквите наметнати преведувања на идентитет велеше дека се резултат на колонијален менталитет. Колонијалниот менталитет се забележува кај мали (често пати културно-политички потчинети, неафирмирани држави и култури) кои самите ја перпетуираат таквата подреденост со тоа што го „преведуваат“ сопствениот идентитет. Оттаму проф. Људмил Спасов (и други) имаат поента: наместо да го преведуваме идентитетот, треба да се афирмираме себеси без чувство на помала вредност.

 

[Savle]

Еден мој друг словенечки колега за ваквите наметнати преведувања на идентитет велеше дека се резултат на колонијален менталитет. Колонијалниот менталитет се забележува кај мали (често пати културно-политички потчинети, неафирмирани држави и култури) кои самите ја перпетуираат таквата подреденост со тоа што го „преведуваат“ сопствениот идентитет. Оттаму проф. Људмил Спасов (и други) имаат поента: наместо да го преведуваме идентитетот, треба да се афирмираме себеси без чувство на помала вредност.

Јаден е тој човек кому битен дел од идентитетот му е некоја рандом комбинација на слогови кои по игра на случајности му се лично име. Транслитерацијата треба да овозможи да немам проблем кога ќе се споредат мои документи на македонски и на англиски, и уште подобро, кога ќе треба некој службеник да ме внесе во некој формулар, се тоа да оди без проблеми.

 

[Тапетарот Петар]

Јаден е тој човек кому битен дел од идентитетот му е некоја рандом комбинација на слогови кои по игра на случајности му се лично име. Транслитерацијата треба да овозможи да немам проблем кога ќе се споредат мои документи на македонски и на англиски, и уште подобро, кога ќе треба некој службеник да ме внесе во некој формулар, се тоа да оди без проблеми.

Транслитерацијата треба да е стандардизирана и доследно да се имплементира. Тоа не било до сега случај во МК. Инаку, идентитетот е сложена и, конечно, приватна работа. Дали тебе некој ти е јаден е сосема небитно. Ти, на пример како интелектуално и еволутивно супериорна индивидуа, моеш службено да го промениш името во R2D2 или C3PO. Тука ниедна транслитерација нема да ти праи проблем.

 

[Sheldon Cooper]

Јаден е тој човек кому битен дел од идентитетот му е некоја рандом комбинација на слогови кои по игра на случајности му се лично име. Транслитерацијата треба да овозможи да немам проблем кога ќе се споредат мои документи на македонски и на англиски, и уште подобро, кога ќе треба некој службеник да ме внесе во некој формулар, се тоа да оди без проблеми.

Затоа треба да се донесе закон за транслитерација кој ќе се почитува секаде. Во Америка, Англија, на пасошко, кај што вадиш лична карта и секаде кај што името треба да ти биде на латиница.

 

[Тапетарот Петар]

Треба законска одредба, а треба и ревизија на правописот за лични имиња. Таквиот правопис би ги почитувал личните преференции и би ги ставил над правописните правила. На пример, името Дијана се среќава и како Диана, Кристијан како Кристиан, Марија како Мариа, Марјан како Маријан или Мариан, Татјана како Татијана или Татиана, итн. Овие разлики се веќе реалност. Тие постојат. Дали и кому му се допаѓаат е сосема небитно, доколку транслитерацијата ги почитува приватните преферениции.

 

[gvinevra]

BTW Тоа што го прави МВР не е транскрипција, туку транслитерација, и во транслитерацијата не се води сметка за изговорот.

Темата би требало да се вика транскрипција, бидејќи како што разбрав дикутираме за тоа. Во транслитерацијата не се води сметка за изговорот, туку само се предаваат буква по буква од оригиналниот на преведуваниот јазик.

Транслитерација или транскрипција, фактички тоа е дел од проблемот - што кај нас тоа ти е горе-долу иста работа, ама кај другите не.
Ме интересира како се снаоѓаат по ова прашање Русите, Кинезите, Арапите, ... па и тие (како нас ) не се во некоја хармонија со англискиот, нели?

 

[влијателен]

Транслитерација или транскрипција, фактички тоа е дел од проблемот - што кај нас тоа ти е горе-долу иста работа, ама кај другите не.
Ме интересира како се снаоѓаат по ова прашање Русите, Кинезите, Арапите, ... па и тие (како нас ) не се во некоја хармонија со англискиот, нели?

Не е исто. http://intranet.library.arizona.edu/users/brewerm/sil/lib/transcription.html
Во текстот има еден пример со едно презиме, какви проблеми би настанале ако во личните карти или какви било други документи не би се предавале имињата само со латинично писмо, (транслитерација) туку би се пишувале како што би требало да се читаат (транскрипција), за секое име има многу различни комбинации, би бил хаос.
Но, во текстови, би можело да се транскрибираат лични именки, ама сепак тоа зависи од тој што го преведува текстот, кај нас не настанала таква традиција да се пишуваат имињата така како што би требало да се читаат оти најчесто преведувачите биле македонци и бидејќи јазикот ни е нов.

 

[Тапетарот Петар]

Транслитерација или транскрипција, фактички тоа е дел од проблемот - што кај нас тоа ти е горе-долу иста работа, ама кај другите не.
Ме интересира како се снаоѓаат по ова прашање Русите, Кинезите, Арапите, ... па и тие (како нас ) не се во некоја хармонија со англискиот, нели?

Еве јас ќе ти одговорам, ако не пречи. Руската кирилица и кинеските идеограми имаат одамна нормирана транслитерација на латиница.

Стандардизирана транскрипција на арапски се`уште не постои, и покрај долговековната писмена традиција во арапскиот свет. Следствено, има хаос во транслитерирањето имиња и поими од арапски. Еве пример: Moammer al-Qaddafi, Muamer el-Gaddafi, Moammer al Kadafi.

 

[Sheldon Cooper]

Не е исто. http://intranet.library.arizona.edu/users/brewerm/sil/lib/transcription.html
Во текстот има еден пример со едно презиме, какви проблеми би настанале ако во личните карти или какви било други документи не би се предавале имињата само со латинично писмо, (транслитерација) туку би се пишувале како што би требало да се читаат (транскрипција), за секое име има многу различни комбинации, би бил хаос.
Но, во текстови, би можело да се транскрибираат лични именки, ама сепак тоа зависи од тој што го преведува текстот, кај нас не настанала таква традиција да се пишуваат имињата така како што би требало да се читаат оти најчесто преведувачите биле македонци и бидејќи јазикот ни е нов.

Да, според мене вокалното интерпретирање т.е изговарање на латиничните букви треба да биде во прв план а графичкиот изглед во втор. Моментално е обратно. Се знае дека латиничното "j" одговара со вокалот "џ" а кириличното "ј" со вокалот "y". Прво од тоа треба да се тргне

 

[Тапетарот Петар]

Да, според мене вокалното интерпретирање т.е изговарање на латиничните букви треба да биде во прв план а графичкиот изглед во втор. Моментално е обратно. Се знае дека латиничното "j" одговара со вокалот "џ" а кириличното "ј" со вокалот "y". Прво од тоа треба да се тргне

Вокално интерпретирање има на фестивали као Макфест или Валандово. Во применетата лингвистика нема вокално интерпретирање. „Џ“ не е вокал во ниеден јазик. Консонант е. Базичен факт. Прво треба се имат основни познавања за да може компетентно да се пишува на темава. Од тоа треба да се тргне.